สวัสดีค่ะทุกคน เรามารีวิวสังคมมหาลัยในแบบที่เราเจอค่ะ ขอเน้นย้ำว่าไม่ใช่ทุกคนจะเจอ ขึ้นอยู่กับบุคคลนั้นล้วนๆเลยว่าจะดึงดูดคนแบบไหนเข้ามา โปรดใช้ วิจารณญาณในการอ่านรีวิว
-กลุ่มแรกที่เรารู้สึกคลิกด้วยตอนจบอาจเป็นอีกกลุ่ม คำนี้เราได้มาจากคนคนนึงซึ่งมันตรงมาก เราเนี่ยเข้ามหาลัยในช่วงโควิด ทุกกิจกรรมเราถูกยกเลิกหมด ไม่รู้จักใครเลย เราเลยต้องหาเพื่อนจากการสุ่มทางออนไลน์เอา ทำให้เราไปเจอกลุ่มนึง คลิกมากและคิดว่ากลุ่มนี้แหละที่จะจบไปด้วยกัน สรุปสุดท้ายทะเลาะกันเพราะเขาไม่ชอบนิสัยที่เราไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่สนุกไปกับเขา และพฤติกรรมที่รับไม่ได้เขาเจอเพื่อนใหม่และพยายามพลักเราด้วยการนินทรา และใส่ร้ายเพื่อนในกลุ่มนั้นเกลียดเราหมด บอกเลยว่าหนักหน่วงมากแต่เราผ่านไปได้เพราะมีเพื่อนอีกคนอยู่ข้างๆ หลังจากนั้นเรามาเริ่มต้นใหม่หมดกันสองคน กลัวว่าจะไม่รอด สรุปสุดท้ายรอดว่ะ แถมได้เพื่อนใหม่มาด้วย
-ด้วยความที่ว่าเรามีกันสองคนทำให้ต้องหาเพื่อนใหม่ตลอด เพราะต้องทำงานกลุ่ม เพื่อนที่ทำความรู้จักกันอยู่คนละคณะแล้วเหมือนตารางไม่ตรงกันด้วย อะไรหลายๆอย่างไม่ตรงกันทำให้ห่างกันไปเลย เราเริ่มต้นมาอีกเทอมได้สวยมีเพื่อนใหม่เพิ่ม เราคิดว่ากลุ่มนี้แหละคงเป็นกลุ่มที่จะจบไปพร้อมกัน เขาคงรับเราเข้ากลุ่มด้วย เป็นเพื่อนในคณะเลยยย เขามีเพื่อนอยู่เเล้วด้วย พอผ่านไปสักพักเหมือนเขาได้เจอคนที่คลิกกว่าเขาก็ทิ้งเราแบบงงๆ ไม่อ่านไม่ตอบอะไรเลย เอาจริงมันจะไม่โกรธมากถ้าบอกสะหน่อยว่าไปอยู่กับเพื่อน เราจะได้ไม่ต้องรอหากลุ่ม
-อย่าเข้าหาคนที่มีเพื่อนอยู่แล้วหรือกลุ่มใหญ่ๆ เพราะเขาจะเห็นเราเป็นส่วนเกิน แต่ไม่เสมอไปหรอกนะ แต่ที่เราเจอเป็นแบบนั้นจริงๆ พยายามที่จะดึงด้วยกันแต่ก็ล่ม เพราะฟิลแบบจุกจิกไปไหนสองคนสะดวกกว่า ถ้าพวกมีกลุ่มแล้ว เขาก็ไม่ค่อยจะรับคนเพิ่มทำให้เราเป็นส่วนเกิน
-ทำงานกับกลุ่มใหญ่ มีช่วงเทอมนึงเราต้องไปรวมกับกลุ่มใหญ่ แต่ปกติแล้วด้วยความที่เรียนหลายๆคณะทำให้ได้เพื่อนย่อยๆที่ฟังความเห็นกัน แต่พอมารวมกับคนที่มีเพื่อนกลุ่มใหญ่ ด้วยความที่ต้องการคนเพิ่มอีก2คนจะได้ครบเราเลยไปกับเพื่อน ความยากคือเราและเพื่อนไม่สามารถออกความเห็นกับงานนั้นได้เลย เขาไม่ฟังความเห็น เขาฟังกันเอง ทำงานแบบพวก สะมากกว่า อีกกลุ่มนึงก็เช่นกันไม่ทำงานเลย เพียงเพราะอะไรก็ไม่รู้ เราคิดว่าน่าจะช่วยกันแต่เปล่า ปล่อยเบลอเกิน
เราว่าเรายังต้องเจออีกมากเพราะยังไม่จบ สิ่งที่อยากให้ทุกคนพิจารณาคือ ความเปลี่ยนแปลง สังคมที่เราเจอมีผลประโยชน์เป็นหลัก ต่อให้คุยกันถูกคอแค่ไหนแต่ถ้าไม่มีผลประโยชน์ต่อกันแล้วนั้น ก็เปลี่ยนแปลงได้เสมอ แต่ว่าใครกันจะทำใจได้บ่อยๆเรื่องการเปลี่ยนแปลง ถึงแม้จะรู้นี่ก็ใจหายทุกทีพอมีคนออกไปจากชีวิต แรกๆก็คิดว่าตัวเองไม่ดี แต่เปล่าเลย ผลประโยชน์มันมีมากกว่าเท่านั้นเอง
ปล.ใครมีข้อเสนอแนะอะไรพิมพ์มาแลกเปลี่ยนกันได้ค่ะ
รีวิวสังคมมหาลัยฉบับเรา
-กลุ่มแรกที่เรารู้สึกคลิกด้วยตอนจบอาจเป็นอีกกลุ่ม คำนี้เราได้มาจากคนคนนึงซึ่งมันตรงมาก เราเนี่ยเข้ามหาลัยในช่วงโควิด ทุกกิจกรรมเราถูกยกเลิกหมด ไม่รู้จักใครเลย เราเลยต้องหาเพื่อนจากการสุ่มทางออนไลน์เอา ทำให้เราไปเจอกลุ่มนึง คลิกมากและคิดว่ากลุ่มนี้แหละที่จะจบไปด้วยกัน สรุปสุดท้ายทะเลาะกันเพราะเขาไม่ชอบนิสัยที่เราไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่สนุกไปกับเขา และพฤติกรรมที่รับไม่ได้เขาเจอเพื่อนใหม่และพยายามพลักเราด้วยการนินทรา และใส่ร้ายเพื่อนในกลุ่มนั้นเกลียดเราหมด บอกเลยว่าหนักหน่วงมากแต่เราผ่านไปได้เพราะมีเพื่อนอีกคนอยู่ข้างๆ หลังจากนั้นเรามาเริ่มต้นใหม่หมดกันสองคน กลัวว่าจะไม่รอด สรุปสุดท้ายรอดว่ะ แถมได้เพื่อนใหม่มาด้วย
-ด้วยความที่ว่าเรามีกันสองคนทำให้ต้องหาเพื่อนใหม่ตลอด เพราะต้องทำงานกลุ่ม เพื่อนที่ทำความรู้จักกันอยู่คนละคณะแล้วเหมือนตารางไม่ตรงกันด้วย อะไรหลายๆอย่างไม่ตรงกันทำให้ห่างกันไปเลย เราเริ่มต้นมาอีกเทอมได้สวยมีเพื่อนใหม่เพิ่ม เราคิดว่ากลุ่มนี้แหละคงเป็นกลุ่มที่จะจบไปพร้อมกัน เขาคงรับเราเข้ากลุ่มด้วย เป็นเพื่อนในคณะเลยยย เขามีเพื่อนอยู่เเล้วด้วย พอผ่านไปสักพักเหมือนเขาได้เจอคนที่คลิกกว่าเขาก็ทิ้งเราแบบงงๆ ไม่อ่านไม่ตอบอะไรเลย เอาจริงมันจะไม่โกรธมากถ้าบอกสะหน่อยว่าไปอยู่กับเพื่อน เราจะได้ไม่ต้องรอหากลุ่ม
-อย่าเข้าหาคนที่มีเพื่อนอยู่แล้วหรือกลุ่มใหญ่ๆ เพราะเขาจะเห็นเราเป็นส่วนเกิน แต่ไม่เสมอไปหรอกนะ แต่ที่เราเจอเป็นแบบนั้นจริงๆ พยายามที่จะดึงด้วยกันแต่ก็ล่ม เพราะฟิลแบบจุกจิกไปไหนสองคนสะดวกกว่า ถ้าพวกมีกลุ่มแล้ว เขาก็ไม่ค่อยจะรับคนเพิ่มทำให้เราเป็นส่วนเกิน
-ทำงานกับกลุ่มใหญ่ มีช่วงเทอมนึงเราต้องไปรวมกับกลุ่มใหญ่ แต่ปกติแล้วด้วยความที่เรียนหลายๆคณะทำให้ได้เพื่อนย่อยๆที่ฟังความเห็นกัน แต่พอมารวมกับคนที่มีเพื่อนกลุ่มใหญ่ ด้วยความที่ต้องการคนเพิ่มอีก2คนจะได้ครบเราเลยไปกับเพื่อน ความยากคือเราและเพื่อนไม่สามารถออกความเห็นกับงานนั้นได้เลย เขาไม่ฟังความเห็น เขาฟังกันเอง ทำงานแบบพวก สะมากกว่า อีกกลุ่มนึงก็เช่นกันไม่ทำงานเลย เพียงเพราะอะไรก็ไม่รู้ เราคิดว่าน่าจะช่วยกันแต่เปล่า ปล่อยเบลอเกิน
เราว่าเรายังต้องเจออีกมากเพราะยังไม่จบ สิ่งที่อยากให้ทุกคนพิจารณาคือ ความเปลี่ยนแปลง สังคมที่เราเจอมีผลประโยชน์เป็นหลัก ต่อให้คุยกันถูกคอแค่ไหนแต่ถ้าไม่มีผลประโยชน์ต่อกันแล้วนั้น ก็เปลี่ยนแปลงได้เสมอ แต่ว่าใครกันจะทำใจได้บ่อยๆเรื่องการเปลี่ยนแปลง ถึงแม้จะรู้นี่ก็ใจหายทุกทีพอมีคนออกไปจากชีวิต แรกๆก็คิดว่าตัวเองไม่ดี แต่เปล่าเลย ผลประโยชน์มันมีมากกว่าเท่านั้นเอง
ปล.ใครมีข้อเสนอแนะอะไรพิมพ์มาแลกเปลี่ยนกันได้ค่ะ