สวัสดีครับ คือผมอยากจะมาเล่าประสบการณ์การผิดหวัง เสียใจ และ กลัวการเริ่มต้นใหม่
จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้คือ ตอนที่ผมยังอยู่มอต้น ได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงเป็นเพื่อนในห้อง (ซึ่ง รร ที่ผมอยู่นั้น เป็น รร กินนอน)
ผมก็เริ่มจีบเค้าจนได้เป็นแฟนกัน ช่วงเวลาที่เราคบกัน มันแบบ ดีมาก ดีมากจริงๆ ตื่นมาลงหอ ก็เจอกันทุกวัน นั่งโต๊ะด้วยกัน เราแทบจะไม่เคยห่างกันเลย เราเริ่มคบกันได้2 ปี ช่วงนั้นเป็นช่วงกำลังจะจบมอ3 ทุกอย่างก็เหมือนจะปกติ แต่ผมก็รู้สึกว่าเธอ แปลกๆรู้สึกว่าเปลี่ยนไป
ผมเลยถามว่าเป็นอะไร ช่วงนี้ดูเป็นอะไร เขาก็บอกกับผมตรงๆ "ว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรกับแกแล้ว" ผมก็ถามกลับไปว่ามีคนอื่นหรอ เขาก็บอกว่าไม่ แล้วทำไมถึงไม่รักกัน เขาก็แค่ตอบกลับมาว่า เลิกกันเถอะ ผมก็ไม่ตอบอะไร แต่ก็พยายามง้อ แต่ไม่สำเร็จ
พอจบการศึกษา เป็นช่วงที่ผมกำลังคิดว่าจะเรียนต่อที่รร เดิมไหม แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ เพราะ ไม่อยากเห็นหน้าของเธอ
แต่ช่วงกำลังขนของออกจากหอ ผมก็อยากจะบอกลาเธอ ผมเลยได้ไปบอกลาเธอ แต่ตอนที่ผมกำลังพูดอยู่นั้นผมรู้สึกว่ายังอยากกลับมาคบกันต่ออยู่เลย 555 พูดไปด้วย น้ำตาก็ไหลไปด้วย ตอนที่ขึ้นรถแม่ก็ถามว่าเป็นอะไร ผมก็เลยเล่าให้แม่ฟังทุกอย่าง แต่ก็มีแต่พ่อกับแม่ แหละที่ให้กำลังใจตลอด ไปกินข้าวร้านไหนถ้าเปิดเพลงเศร้าน้ำตานี่ไหลออกมาเลย ร้านไหนที่มีไข่พะโล้ กินๆ อยู่นี่น้ำตาออกมาเองเลย 555
ใช้เวลาเกือบปีได้ พ่อกับแม่ นี่มาปลอบทุกวันเลย กลัวเราจะเป็นซึมเศร้า555 แต่เลิกกันไม่ถึงอาทิตย์เธอก็เปิดตัวแฟนใหม่ เศร้ามากก
แต่พอผ่านช่วงนั้นไปเวลาใครมาจีบหรือมาคุย เราก็คุยนะแต่พอคุยไปสักพัก เราจะรู้สึกว่ากลัวใจเสียใจ ผิดหวัง ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว
ผมก็จะเป็นฝ่ายหายไปตลอด ผ่านมา3 ปีแล้ว ผมก็ยังรู้สึกว่า ไม่อยากมีแฟนอีกเลย กลัวการผิดหวัง สงสารพ่อแม่ แต่บางทีเราก็อยากมีแฟนนะ555 แต่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกคิดถึงใครคนนั้นอยู่เลย พอลองย้อนไปนึกถึงวันเก่าๆ ก็ยังรู้สึกว่ามันยังอบอุ่นหัวใจอยู่เลย ยังอยากอยู่ให้นานๆ กว่านี้เลย จนถึงตอนนี้เราก็ยังกลัวการมีความรักนะ 555
ขอบคุณที่ทุกคนเข้ามาอ่านกันนะครับ ปล. เพลงที่เราชอบฟังด้วยกัน ชื่อว่า ใครคนนั้น - พลพล
(** ยังคงคิดถึงเสมอ ยังคงรักเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ยังคงจำเรื่องราว ทุกวินาที ที่มีเธอร่วมเดิน ร่วมสร้างความฝัน..
ฉันยังคงคิดถึงทุกครั้ง ยามลืมตาขึ้นมา ตื่นมาจากฝัน
แม้รู้ว่าคงไม่มีวัน แต่ฉันยังคงแอบยิ้มทุกครั้ง คราวนึกถึงเธอ
กอดแน่นแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องปล่อย ฝันดีแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องตื่น
กอดเก็บเรื่องราว ที่ไม่อาจจะย้อนคืน ฉันคงต้องเข้าใจ... **)
เป็นเพลงที่เปิดฟังทีไรก็คิดถึงแต่เธอเสมอ
ขอให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านให้สมหวังกับความรักนะครับ
ผมกลัวการมีความรัก?
จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้คือ ตอนที่ผมยังอยู่มอต้น ได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงเป็นเพื่อนในห้อง (ซึ่ง รร ที่ผมอยู่นั้น เป็น รร กินนอน)
ผมก็เริ่มจีบเค้าจนได้เป็นแฟนกัน ช่วงเวลาที่เราคบกัน มันแบบ ดีมาก ดีมากจริงๆ ตื่นมาลงหอ ก็เจอกันทุกวัน นั่งโต๊ะด้วยกัน เราแทบจะไม่เคยห่างกันเลย เราเริ่มคบกันได้2 ปี ช่วงนั้นเป็นช่วงกำลังจะจบมอ3 ทุกอย่างก็เหมือนจะปกติ แต่ผมก็รู้สึกว่าเธอ แปลกๆรู้สึกว่าเปลี่ยนไป
ผมเลยถามว่าเป็นอะไร ช่วงนี้ดูเป็นอะไร เขาก็บอกกับผมตรงๆ "ว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรกับแกแล้ว" ผมก็ถามกลับไปว่ามีคนอื่นหรอ เขาก็บอกว่าไม่ แล้วทำไมถึงไม่รักกัน เขาก็แค่ตอบกลับมาว่า เลิกกันเถอะ ผมก็ไม่ตอบอะไร แต่ก็พยายามง้อ แต่ไม่สำเร็จ
พอจบการศึกษา เป็นช่วงที่ผมกำลังคิดว่าจะเรียนต่อที่รร เดิมไหม แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ เพราะ ไม่อยากเห็นหน้าของเธอ
แต่ช่วงกำลังขนของออกจากหอ ผมก็อยากจะบอกลาเธอ ผมเลยได้ไปบอกลาเธอ แต่ตอนที่ผมกำลังพูดอยู่นั้นผมรู้สึกว่ายังอยากกลับมาคบกันต่ออยู่เลย 555 พูดไปด้วย น้ำตาก็ไหลไปด้วย ตอนที่ขึ้นรถแม่ก็ถามว่าเป็นอะไร ผมก็เลยเล่าให้แม่ฟังทุกอย่าง แต่ก็มีแต่พ่อกับแม่ แหละที่ให้กำลังใจตลอด ไปกินข้าวร้านไหนถ้าเปิดเพลงเศร้าน้ำตานี่ไหลออกมาเลย ร้านไหนที่มีไข่พะโล้ กินๆ อยู่นี่น้ำตาออกมาเองเลย 555
ใช้เวลาเกือบปีได้ พ่อกับแม่ นี่มาปลอบทุกวันเลย กลัวเราจะเป็นซึมเศร้า555 แต่เลิกกันไม่ถึงอาทิตย์เธอก็เปิดตัวแฟนใหม่ เศร้ามากก
แต่พอผ่านช่วงนั้นไปเวลาใครมาจีบหรือมาคุย เราก็คุยนะแต่พอคุยไปสักพัก เราจะรู้สึกว่ากลัวใจเสียใจ ผิดหวัง ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว
ผมก็จะเป็นฝ่ายหายไปตลอด ผ่านมา3 ปีแล้ว ผมก็ยังรู้สึกว่า ไม่อยากมีแฟนอีกเลย กลัวการผิดหวัง สงสารพ่อแม่ แต่บางทีเราก็อยากมีแฟนนะ555 แต่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกคิดถึงใครคนนั้นอยู่เลย พอลองย้อนไปนึกถึงวันเก่าๆ ก็ยังรู้สึกว่ามันยังอบอุ่นหัวใจอยู่เลย ยังอยากอยู่ให้นานๆ กว่านี้เลย จนถึงตอนนี้เราก็ยังกลัวการมีความรักนะ 555
ขอบคุณที่ทุกคนเข้ามาอ่านกันนะครับ ปล. เพลงที่เราชอบฟังด้วยกัน ชื่อว่า ใครคนนั้น - พลพล
(** ยังคงคิดถึงเสมอ ยังคงรักเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ยังคงจำเรื่องราว ทุกวินาที ที่มีเธอร่วมเดิน ร่วมสร้างความฝัน..
ฉันยังคงคิดถึงทุกครั้ง ยามลืมตาขึ้นมา ตื่นมาจากฝัน
แม้รู้ว่าคงไม่มีวัน แต่ฉันยังคงแอบยิ้มทุกครั้ง คราวนึกถึงเธอ
กอดแน่นแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องปล่อย ฝันดีแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องตื่น
กอดเก็บเรื่องราว ที่ไม่อาจจะย้อนคืน ฉันคงต้องเข้าใจ... **)
เป็นเพลงที่เปิดฟังทีไรก็คิดถึงแต่เธอเสมอ
ขอให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านให้สมหวังกับความรักนะครับ