คือต้องบอกก่อนว่าผมเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบไปไหนกับใครเขา ทำให้เวลาที่ต้องพบเจอกับคนหมู่มากผมจะรู้สึกอึดอัดมากๆ  อาการก็จะแบบ อยากออกที่ตรงนี้ให้นานที่สุด รู้สึกเหมือนถูกจ้องมองจากสายตาคนนับร้อย จนถึงขั้นแค่ผมนั่งอยู่นิ่งๆ  เหงื่อก็ออกเหมือนวิ่งมา10กิโลและโดยเฉพาะเวลาอยู่ใกล้กับผู้หญิงที่ไม่รู้จัก ผมจะยิ่งอึดอัดมากเป็นพิเศษ และผมไม่ชอบเสียงหัวเราะของคนรอบข้างมาก มันเหมือนผมโดนดูถูก ถึงแม้พวกเขาอาจจะไม่ได้หัวเราะผมแต่สมองผมมันก็คิดไปแบบนั้น  อาจจะเป็นเพราะว่าตอนเด็กผมโดนคำพูดด่าท้อ ดูถูกจากคนรอบตัว คำบูลลี่ ทำให้ผมเป็นคนที่ไม่มันใจสุดๆ เวลาอยู่ใกล้คนหมู่มาก
โดยส่วนตัวผมแล้วก็มีเพื่อนที่คุยได้อยู่ 2 คนนอกนั้นก็ไม่ค่อยสนิท 
ผมเคยลองเอาชนะความกลัวนี้ โดยการไปเดินงานวัดกับเพื่อน1คน ในงานคนไม่เยอะมากประมาณสัก40-50คน  อาจเป็นเพราะยังเช้าอยู่ร้านอาจยังไม่เปิด แต่พอผมเดินได้ไม่ถึง5นาที ผมก็เหงื่อออก อึดอัดสุดๆ ผมเลยชวนเพื่อนกลับ
พอมาถึงห้องเวียนหัวมาก  เลยอ้วกไป1รอบ 
ตั้งแต่นั้นผมก็ไม่เคยคิดที่จะไปไหนอีกเลย
เพื่อใครถามน่ะว่าอยู่กะเพื่อนกับแฟนได้ยังไง
เวลาอยู่กับเพื่อนผมก็เฮฮาปกติเพราะว่าเป็นคนที่เราสนิท ส่วนเรื่องแฟนผมไม่มีครับ ไม่คิดที่จะมีด้วยครับ
ผมเลยอยากจะมาถามทุกคนว่าพอจะมีวิธีอะไรดีๆแนะนำไหมครับ