โดนเลือกจ้างตอนอายุ 54 ปี ตั้งแต่กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา วิ่งหาเรียนเสริมเพื่อทำอาชีพของตัวเอง เป็นตัวแทน เป็นนายหน้าก็ทำหมด หางานที่มีประสบการณ์มาก็ไม่มีใครนัดสัมภาษณ์ แต่ก็มี HR โทรมาคุยเบื้องต้นแค่นั้น เพราะคนสัมภาษณ์ไม่เลือกไปสัมภาษณ์ด้วยซ้ำ คือ พยายามทำทุกสิ่ง ทุกอย่าง ไม่ใช่ไม่พยายาม สงสัยต้องทำอาชีพแม่ค้าขายกับข้าว ขาแข็งก็ไม่ดี
เงินทุนก็จะหมดในเร็ววันนี้ คิดไม่ตก ว่าจะเอาไงดีกับชีวิต บางทีก็คิดเหมือนกัน ว่าการตายไป คงไม่ลำบาก และเข่าใจแล้วว่าทำไม คนเขาถึงเลือกความตาย เพราะง่ายจบ เป็นปัญหาของคนอื่น ไม่ใช่ของเราแล้ว แต่ก็ต้องอดทน

ไปสมัครงานที่เขารับผู้สูงอายุ ชองบริษัทฯดังๆ ทั้งหลายแหล่ ที่โฆษณากันโครมๆ ว่ารับผู้สูงอายุ พอคุยคือต้องอายุ 60 ปีขึ้นไป เท่านั้น
ก็เลยรู้สึกว่า เราก็พยายามหางาน ไม่ติดหัวโขนใดๆ ก็ไม่มีใครอยากรับเลย เป็นช่วงวัยที่น่าสมเพชจัง เรี่ยวแรงยังมี แต่ดูเหมือนผลักให้ออกมาเป็นคนหาเช้ากินค่ำ หรือ หาเท่าไหร่ ก็อาจจะไม่พอกิน รำพึง รำพัน กับอนาคตที่มึดมนลง กำลังใจก็แห้งเหี่ยวไป อยากทำงานมั๊ย อยากทำ แต่ เฮ้อ