ปัญหาครอบครัว ที่หลังๆไม่มีความใส่ใจกัน เหมือนไม่รักกันแต่ไม่ได้มีใคร ผ่านมามีลูก 1 คน ทุกอย่างเหมือนอดทนเพื่อลูกมาตลอด ผู้ชายอาจไม่ได้รักแต่ทนเพื่อลูก วันหนึ่งเค้าไปทำงานกับ ผญ.คนนึงมีความจำเป็นที่ต้องไปด้วยกัน ไปไหนมาไหน มันชวนคิดชวนน้อยใจว่าทำไมแทบไม่ใส่ใจไม่บอกไม่แคร์กันเลย และเราพยามบอกว่า อย่าเผลอใจให้เค้านะ วันหนึ่งครอบครัวมันจะพัง กลายเป็นเรื่องหึงหวงที่เราไม่สามารถนิ่งได้ เค้ากลับจากทำงานเราเป็นฝ่ายชวนทะเลาะมาตลอด ในส่วนของเรา คือเราน้อยใจว่าทำไมมีอะไรไม่บอกกันเลย จนวันหนึ่งเค้าเผลอใจไปชอบจริง วันนั้นเค้าคุยกับผญคนนั้นมากขึ้น คุยเรื่องส่วนตัวที่ไม่ใช่เรื่องงาน ทำให้เราทักไปคุยกับ ผญ.คนนั้นและเค้าบอกมาว่าเค้าไม่ได้คิดอะไร ส่วนผช.เผลอใจจนขอแยกอยู่กับเรา ทั้งที่ผ่านมา ไม่ว่าจะทะเลาะกันแค่ไหนเราก็ผ่านมันไปได้ แต่ครั้งนี้อาจเป็นเพราะ ผญ.คนนั้นเข้ามาเค้าถึงจากไปง่ายๆ เราร้องขอให้กลับ เค้าไม่กลับ บอกอยากอยู่เงียบๆ เราสงสารลูกอยากให้ลูกได้อยู่กับพ่อแม่ แต่ร้องขอเท่าไรเค้าก็ไม่กลับ จนเราไปเจอว่ายังตามไปกดไลท์ผญ.คนนั้นทั้งที่บอกเราว่าไม่ได้คิดอะไรแล้ว ทำให้เราทักไปหา ผญ.คนนั้นว่าควรจัดการยังไงดีเพราะผญ.เคยบอกว่ามีอะไรบอกได้ เค้าก็อยากให้ครอบครัวเราเหมือนเดิม เพราะลึกๆแล้วเราแค่ยังหวังว่าครอบครัวจะกลับมาเหมือนเดิม (แต่ผช.ไม่ได้รักเราแล้วเป็นเพราะเผลอใจให้ผญ.คนนั้น) ผญ.คนนั้นได้ทักไปบอก ผช.ว่าเราทักไปคุย ทำให้ผช.โกรธเรามาก ว่าทักไปทำไมในเมื่อคุยกันแล้วว่าเราแยกกันอยู่ แต่ใจลึกๆของเราคิดว่าใจเย็นลงคงกลับมาแต่ไม่เลย สุดท้ายทำให้เค้าไม่สามารถทำงานต่อได้ เค้าคิดว่าเราทำชีวิตเค้าพัง แต่เค้าไม่เคยคิดว่าชีวิตของเราก็แตกสลายเหมือนกัน เค้าไม่คิดว่าเราเสียใจมากแค่ไหนที่ต้องผ่านมันไปกับลูก แล้วเค้าได้ใช่ชีวิตของเค้า สุดท้าย เราผิดมากมั้ยที่ทำชีวิตเค้าพัง มันควรพังแค่เรากับลูกมั้ย