ในที่สุด กษัตริย์หลุยส์ได้ทรงประกาศรายชื่อคณะผู้ติดตาม
เจ้าหญิงวิมลลักษณาเสด็จยังหนานนูเปีย

1. เจ้าชายปารีส
2. เจ้าชายมฆวินทร์
3. เจ้าชายบันทู
4. เจ้าชายจักรภพ
5. เจ้าชายฝาง

หลังจากนั้นทางวิลล่าวนาลัยได้ประกาศว่าผู้ติดตามสมทบมีดังนี้
1. เอียน
2. ออสติน
3. อันโตเนียส
4. วิคเตอร์
5. ลำพอง
6. โจ
7. โจ้
8. โจโฉ
9. แซม

สิ่งที่หลายคนกำลังติดตามอย่างใจจดใจจ่อ
คือการประกาศผู้ที่จะมาดูแลกุญแจของวังทั้ง 3 ฝ่าย
จนในที่สุด ก็ได้มีการประกาศออกมา
1. ผู้เป็นตัวแทนช่วยดำเนินการบริหารงานวังและถือกุญแจที่สำคัญ
ของวังทั้ง 7 ได้แก่ เจ้าชายเทซก
2. ผู้เป็นตัวแทนช่วยดำเนินการบริหารงานวังและถือกุญแจที่สำคัญ
ของหมู่พระราชวังวริทธิ์วิคตอเรีย (วังดาร) ได้แก่ เจ้าชายอังเดร
3. ผู้เป็นตัวแทนช่วยดำเนินการบริหารงานวังและถือกุญแจที่สำคัญ
ของพระราชวังวริศรา ได้แก่ ปานฑพ

สินธพเป็นอีกผู้หนึ่งที่รวบรวมข้อมูลทั้งหมด 
ก็ยังไม่พบอะไรที่ต้องสงสัย
ความคืบหน้าของมิสเตอร์ X ที่ลูซิเฟอร์ให้ติดตาม
ก็ยังไม่มีอะไรที่น่าสงสัย

จักรภพกับศรีจิตรานอนคุยกัน
"พวกเด็ก ๆ น่ารักเนอะ เขาไม่อยากเห็นเราทะเลาะกัน
เลยอยู่กับเราฝั่งละครึ่ง"
"ค่ะ แต่ฉันก็ยังห่วงอยู่ดี"
"พวกเขาตัดสินใจเลือกไปแล้ว คุณเลิกห่วงได้แล้วที่รัก"
"ค่ะ ฉันจะพยายาม"
"แล้วผมอ่ะ คุณไม่ห่วงบ้างเหรอ"
"ห่วงจนเลิกห่วงแล้วล่ะค่ะ"
จักรภพเข้าไปจูบที่ปากของศรีจิตรา
"ห่วงผมมากก็บอกมาเหอะ"
ศรีจิตราหมั่นไส้จึงหยิกหัวนมเขาอย่างแรง
"โอย เจ็บแล้วครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ"
ศรีจิตรายิ้มและเป็นคนเข้าไปจูบเขาบ้าง
"แต่พี่นัชบอกว่าตอนผมไปหนานนูเปีย
คุณก็ไม่ได้อยู่ในโสฬสนะครับ"
"อ้าว ทำไมละคะ"
"คุณต้องไปสิงคโปร์ครับ ไปพบพี่สาวของคุณ
พี่นัชเจอพี่ของคุณแล้ว"
"จริงเหรอคะ"
"ครับ"
"แล้วเขาเป็นไงบ้างคะ"
"เขาเป็นแม่บ้านของมหาเศรษฐีที่ชื่อเนวินครับ เขาสบายดี"
"โอ โล่งอกไปทีค่ะ ฉันกลัวว่าเขาจะลำบากซะอีก"
"หมดเคราะห์หมดโศกแล้วนะครับที่รัก"
"ยังหรอกค่ะ มีคนรายงานมาว่าวรรณากับสิงหราช
ไม่ได้อยู่ที่ปราสาทโรซารินแล้ว ไม่รู้ว่าเขาไปอยู่ที่ไหนค่ะ"
"อืม เขาอาจมีภารกิจที่จะต้องทำก็ได้นะ
อย่าไปห่วงเขาเลยนะ ห่วงผมดีกว่า"
แล้วทั้งคู่ก็จูบกันอย่างดูดดื่ม
........................................
วรรณาพาสิงหราชไปยังอำเภอนึงของจังหวัดชายแดน
"ฉันจะพานายมาพักไว้ที่นี่ก่อน หวังว่านายคงชอบ"
วรรณามอบเงินให้ผู้ใหญ่บ้าน เขาพร้อมดำเนินการตามแผน
และแผนที่วางไว้ก็คือผู้ใหญ่บ้านจับสิงหราชขึ้นโรงพัก
โทษฐานที่ข่มขืนเธอ ผู้ใหญ่บ้านใส่กุญแจมือให้สิงหราช
ในแบบใส่ไว้ด้านหน้า โดยรวบข้อมือเข้าหากัน

พอทราบว่าสิงหราชไปข่มขืนสาว นายตำรวจนายหนึ่ง
ที่เกลียดเรื่องพวกนี้มาก อดไม่ได้ที่จะเข้ามาทำร้ายเขา
โดยกระชากเสื้อออกจนเห็นหน้าอกและหน้าท้อง
แล้วชกท้องกับชกอกเขาไปหลายที

วรรณาเห็นแล้วรู้สึกสะใจมาก วรรณากับผู้ใหญ่บ้านลงจากสถานีตำรวจ
ปล่อยสิงหราชให้ถูกจับกุมอยู่อย่างนั้น
ผู้ใหญ่บ้านถามว่า "ทำไมถึงยัดข้อหาให้พ่อหนุ่มนั่นแบบนั้นละครับคุณหนู
ใคร ๆ ก็เกลียดคนที่ข่มขืนผู้หญิงนะครับ
แถวนี้ก็เถื่อนด้วย ยิ่งในห้องขังยิ่งเถื่อน
ไอ้หนุ่มนั่นจะทนไหวเหรอครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เขาชอบ"

หลังจากนั้น สิงหราชก็ถูกจับแก้ผ้าแล้วก็มัดโยงเขาไว้
ในห้องลับของสถานีตำรวจ

ตำรวจหลายนายเข้ามาซ้อมทรมานเขา
สิงหราชเพิ่งทราบว่าตำรวจที่นี่เถื่อนมาก
แล้วสำหรับคนที่มีโทษข่มขืน
ในห้องขังของสถานีต้องเจอรุมแน่ ๆ
ไหนจะในคุกแบบเถื่อน ๆ อีก
เขาน่าจะโดนหนักทีเดียวกับการยัดข้อหาของวรรณา
มีแต่เธอเท่านั้นที่จะมาปลดเปลื้องความผิดนี้ได้
ตราบใดที่วรรณายังไม่มาปลดเปลื้อง
เขาก็ต้องยอมลงนรกขุมนี้ไปก่อน
ซึ่งเขาเองก็อยากลองและคิดว่ามันคงสะใจมาก
..................................................................
หลังจากนั้น วรรณาเดินทางไปคฤหาสน์ของอนันตยาทันที
และเมื่อทั้งสองเจอกัน ความอำมหิตในแววตาก็ระอุขึ้น.