คือตอนนี้แม่เราเอาเด็กอายุ5ขวบมาเลี้ยงคือเด็กคนนีเไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยคือเด็กคนนี้มาบ้านเราไม่ยอมกลับแม่เลยให้มาอยู่แล้วคือเราไม่ถูกชะตากับเด็กคนนี้เพราะเวลาเราพูดอะไรก็ฟ้องไปหมดรู้เกินเด็กแล้วเวลาเราซื้อะไรมาทานแม่ก็ต้องให้เราแบ่งทั้งๆที่เด็กคนนั้นซื้ออะไรมาไม่เคยแบ่งเราเลยเวลาเด็กคนนั้นซื้อขนมมาเราก็แกล้งขอเค้าพอเราแกล้งขอเค้าบอกไม่ให้กินไปซื้อเองแล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่เคยขอเวลาเค้าซื้อะไรมาเราไม่เคยกินของเค้าแล้วพอเราซื้ออะไรแม่ขอบบังคับให้เราแบ่ง บ้านเรามีป้าอยู่ด้วยเราอาศัยอยู่กับป้าที่ค่อนข้างรักเราเพราะเค้าไม่มีลูกเรามีพี่สาวด้วย1คนเป็นพี่แท้ๆแต่คนละพ่อเราไม่รู้ว่าพี่รักเราบ้างไหมเราทำอะไรก็ผิดไปซะทุกเรื่องแต่เรารักพี่มากๆ พี่เราได้ของจากป้าเราไปเยอะมากเยอะกว่าเราแต่เราไม่อิจฉากรอกแต่รู้สึกว่ามันไม่เท่าเทียมเราตั้งใจเรียนมากเราชอบเรียนคอมพิวเตอร์ซึ้งเราจำเป็นที่จะต้องใช้คอมพิวเตอร์มากแต่เราไม่กล้าที่จะขอถ้าเราขอป้าเราต้องดุเราแล้วพูดว่า"จะรีบใช้ไปทำไมใช้ไปก่อนโทรศัพท์"ความคิดเรา)แต่ทำไมพี่เราเค้าดรอปเรียนแล้วเราขอยืมไม่ได้หรอ noot bookอะคือมันจำเป็นจริงๆเราชอบอะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์คือเราอยากพัฒนาตัวเองเราอยากเรียนแต่คือ....เราไม่เคยได้อะไรพี่เราได้ทั้งโทรศัพท์ iPhone noot bookคือเราน้องใจมาดนะบางทีแต่เราก็ต้องปรงๆบ้างกละบมาที่เรื่องเด็กคนนั้นคือเด็กคนนี้ชอบแย่งความรักจากป้ากับแม่เราไปคือเรารูเสึกว่าเราเป็นตัวถ่วงไปเลยวันนี้เด็กคนนั้นทำมือถือแม่แค่พูดว่า"เป็นไงแตกมั้ย"แต่เวลาเราทำตกแม่พูดว่า"ทำอะไรไม่ระวังแตกมั้ย"ทั้งๆที่เราไม่ตั้งใจความลำเอียงมันดูได้จากตรงนี้เราคิดถึงตาที่เสียไปแล้วกับยายและชวดเราทั้ง3ท่านนี้เป็นที่ปรึกษาที่ดีที่สุดในชีวิตเรารักเรามากที่สุดตามใจเราที่สุดซับพอร์ตเราทุกๆเรื่องถึงจะตีเราบ้างแต่เราก็รักเราอยากตามไปอยู่กับทั้ง3ท่านน่าจะสงบสุขดีที่ที่ทั้ง3ท่านอยู่หนูคิดถึงมากๆหนูอยู่นี่หนูไม่มีความสุขเลยหนูมันไม่ใช่คนสำคัญมันเป็นส่วนเกินแม่คงไม่ตั้งใจให้หนูเกิดมาหรอกหนูมันคงไม่ใช่ลูกรักไม่ใช่หลานรักเพราะป้าบอกกับเด็กคนนั้นว่าเธอคือหลานรักของชั้นมันจุกอกหนูมากหนูอยากไปไกลๆไปในที่ๆไม่กดดันที่ๆมีแต่ความสุขสุดท้ายนี้อยากบอกว่าเบื่อมากๆอยากไปอยู่ที่อื่นมากๆแค่ทำผิดนิดเดียวเรื่องเล็กๆก็โดนด่าน่าเบื่อ🙁🙁🙁🙁🙁