ก่อนอื่นต้องบอบอกก่อนว่า เราเป็นลูกคนเดียวของพ่อและแม่ แต่แม่มีลูกติดมาคนนึงเป็นพี่ชายต่างพ่อของเรา ตั้งแต่ที่เราจำความได้เราต้องเสียสละทุกอย่าให้พี่เพียงแค่คำว่า พี่เค้าไม่ได้มีพ่อแม่ครบเหมือนหนูนะลูก หนูต้องเข้าใจ ซึ่งตลอดเวลา ที่ผ่านมาจนเราเรียนจบมีงานทำ เราเข้าใจเรื่องนี้มาตลอดเพราะทางบ้านไม่ได้สนใจเราเท่าไหร่ ดูแลเอาใจใส่พอประมาณตามที่เขาเห็นสมควร ช่วงที่เราเรียนมหาวิทยาลัย เราทำงานพาร์ทไทม์ทุกวัน เพื่อใช้เป็นค่าใช้จ่ายสิ่งขอวที่เราอยากได้จะได้ไม่ต้องขอพ่อแม่ ชีวิตไม่มีใครมาคอยบงการอะไรมาก แต่เราก็ต้องแบ่งเงินให้พี่ชายบเางถ้าแม่ขอให้แบ่งให้พี่ เป็นแบบนี้จนเราเรียนจบมีงานทำประจำ วงจรชีวิตแบบนี้ก็ยังคงดำเนินต่อไป พี่เราเรียนไม่จบ ไม่ทำงาน ขอเงินพ่อแม่อย่างเดียวบางครั้งเราเอาเงินให้พ่อแม่ในแต่ละเดือนแล้วยังต้องแบ่งให้พี่ชายอีก จนวันนึงพี่เราประสบอุบัติเหตุเป็นเจ้านิทรา เป็นผู้ป่วยติดเตียง พ่อเราต้องเฝ้าดูแลเนื่องจากพี่เป็นผู้ชายต้องใช้แรงในการยก อาบน้ำ เปลี่ยนแพมเพิส เราเลยรับหน้าที่ดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมด ซึ่งแม่ก็หันมารับจ้างเล็กๆน้อย ช่วยกัน จนถึงวันที่พี่เราเสีย แม่เราเปลี่ยนไปเป็นคนละคน อารมณ์รุนแรงฉุนเฉียวง่าย เราได้พาไปพบจิตแพทย์เพื่อไปรึกษาและรักษาอาการ ชีวิตเราเหมือนเปลี่ยนไป แม่สั่งให้เราเลิกคบเพื่อนทุกคน ไม่อนุญาตให้เราไปไหนกับใครเลย ต่อให้มีแฟนก็ไม่ให้ไปไหนมาไหนกับแฟน ถ้าจะไปแม่ต้องไปด้วยเสมอ หากเราไม่ฟังแม่จะตีเรา ด่าทอเราด้วยถ้อนคำที่หยาบคายขึ้นกู ไอเ-ี้ย ไอ-ัตว์ ทุกอย่างมาหมด จนเราไม่เคยคบกับแฟนคนไหนรอดเลย ชีวิตวัยทำงานของเราต้องอยุ่ในกรอบและกรงของแม่ตลอดเวลา คุยกับใครแม่จะต้องดู ต้องอ่าน ต้องเช็คต้องรู้ทุกตัวอักษร ชีวิตไม่มีเวลาส่วนตัว จนยายเราล้มป่วยแม่เราต้องไปดูแลยาย ทำให้เรามีเวลาในการใช้ชีวิตมากขึ้น ได้เปิดใจทำความรุ้จักคนอื่นมากขึ้น แต่แม่ยังคงเป็นเหมือนเดิม วิดีโอคอลเฝ้าเราแทบจะตลอดเวลาแม้กระทั่งออกไปปฏิบัติหน้าที่นอกสถานที่กับหัวหน้าและเพื่อนร่วมงาน แต่ดีที่หัวหน้าและเพื่อนร่วมงานเข้าใจเราดีมาก ไม่ว่าอะไรเรา คอยให้กำลังใจเรา วันนึงเราได้เจอกับผู้ชายคนนึง เราเริ่มจากการทำงานด้วยกันจนสนิทสนมและตัดสินใจคบกัน คบกันได้แค่เดือนเดียว แม่เราบอกให้แฟนเรามาหมั้นหมายไว้ ซึ่งถามเราเราคิดว่ามันเร็วเกินไปอ่ะ เราเพิ่งจะได้คบหาศึกษากัน แต่แม่ก็ไม่ยอมเรียกแฟนเรามาคุยให้พาผู้ใหญ่มาคุยเรื่องหมั้นหมาย ซึ่งแฟนเราก็ทำให้เพื่อความสบายใจของเรา แม่เราเรียกสินสอดกันแฟนเราจำนวนนึง ซึ่งทุกอย่างมันเร็วไปมาก ตลอดเวลาที่คบกันแฟนเราจะพาเราไปกินข้าวไปเที่ยวตามประสาแฟน แม่จะให้วิดีโอคอลเฝ้าตลอด เรารู้ว่าแฟนเรารู้สึกอึดอัด เราพยายามอธิบายกับแม่ว่าการหมั้นหมายมันเร็วไปขอให้หนูกับแฟนได้ทำความรู้จัก กันมากกว่านี้ก่อน ผลลัพธ์ทุกครั้งที่คุยคือเราจะโดนแม่ด่าทอหยาบคายทุกครั้ง แฟนเราเห็นเราร้องไห้ เห็นเราเหนื่อยเขาเลยเก็บเงินซื้อของหมั้นมาและนัดหมายกับแม่ว่าเราจะมีพิธีหมั้น แต่แม่เรากลับไม่พอใจ บล็อคช่องทางการติดต่อของเราทั้งหมด บอกว่าแค่เรียกไปงั้นไม่ได้ให้มาหมั่นจริงๆ เราไม่เข้าใจค่ะ ว่าสรุปแล้วเราต้องทำยังไงอ่ะคะ เราเหนื่อยมากเลย เรากับแฟนแยกออกมาอยู่กันเองแล้ว ตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อมีงานแต่งโดยไม่ให้ลำบากพ่อกับแม่ทั้งสองฝ่าย แต่ผลที่ออกมาเป็นแบบนี้ เราควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีคะ เพราะ ต่อใหแม่บล็อค Facebook เรา แม่ก็ไลน์มาด่าทอเราอยู่แทบทุกวัน จนเราเครียดจนทำงานไม่ได้แล้วค่ะ คำที่แม่พิมพ์มา มันเหมือนไม่ใช่คำที่แม่ใช้พูดกับลูกอ่ะค่ะ ทุกคำหยาบสารพัดคืออกมาหมด เราสงสารพ่อที่ต้องมารับรู้เรื่องนี้และเครียดไปกับเรา เราสงสารแฟนที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราอยากให้แม่รับฟังเราบ้าง เราพยายามถามเหตุผลในสิ่งที่แม่เป็นกับแม่แล้ว เราพูดดีดีทุกครังแต่เราไม่เคยได้คำตอบ เราต้องยังไงหรอคะ 

ปล. เราส่งเสียเงินให้แม่อยู่ทุกเดือนเป็นปกตินะคะ และค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมดเรารับผิดชอบให้ครอบครัวทั้งหมดเลย รวมถึงไปเยี่ยมแม่ที่บ้านทุกเทศกาลหรือทุกวันหยุดไม่เคยขาดตกบกพร่อง จ่อให้เจอแบบนี้ก็ตามค่ะ