ผมนึกมาหลายปีแล้วยังนึกไม่ออกครับ เพลงคุณธานินทร์ อินทรเทพ ที่มีท่อนแยกว่า

“ศาลาร้างหรือใช่มันจะเก่าชรา
แต่ข้างๆก็มีศาลา ทรุดโทรมหนักหนารูปทรงเปิ่น
แต่ทำไมผู้คนพักมากมายเหลือเกิน
เข้าไปถามด้วยความบังเอิญ เขารีบชวนเชิญและชี้แจง
  เขาสะอื้นซ้ำพร่ำบอกว่าคุณ
เขาสร้างไว้ใช่จะทำบุญ เจ็บช้ำทารุณแสลง
ใครเขามาผ่อนพัก เพื่อจะเอาแรง
แล้วก็เรียกค่าที่พักแพง ……..”

เนื้อเพลงประมาณนี้ครับ ท่านใดพอทราบบ้างครับ