สวัสดีค่ะอยากจะขอความคิดเห็นจากทุกคนหน่อยค่ะ
วันนี้เรามีปากเสียงกับแม่แระเด็นมันเรื่มจากว่าเรากำลังนั่งกินข้าวเย็นพอแม่เดินมาเห็นแม่ก็พูดกับเราว่าอ้วนขาใหญ่ซี่งในความคิดเราการที่เรากำลังนั่งอยู่ดีๆและการที่มีคนมาบูลลี่เรามันก็ทำให้เราหงุดหงิดใช่มั้ยคะแต่เราก็พอเข้าใจค่ะว่าคนรุ่นนี้จะเคยชินกับคำพูดแบบนี้ซึ่งเราก็เลยเก็บอาหารที่กำลังกินค่ะแล้วแม่ก็มาพูดกับเราว่าทำไมว่าแค่นี้จะโกรธกูหรอซึ่งในครอบครัวเราการพูดกูใส่มันกลับกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วค่ะจะมีก็แต่พ่อเราที่แสนดีกับเรามาเสมอไม่เคยพูดคำที่ทำร้ายจิตใจเรารวมทั้งกูด้วยค่ะระหว่างที่เรากำลังเก็บของเราก็ตอบแม่เราไปว่า"ถ้าเป็นหนูหรูจะไม่พูดแบบนี้กับคนอื่น"หลังจากนั้นแม่เราก็ขึ้นเสียงใส่และพูดว่าทำไมจะให้กูเรียกอะไรอีขาใหญ่หรอ จังวะนั้นเราน้ำตาแตกเลยค่ะเราเลยตอบไปว่ามันมีหลายวิธีที่แม่จะพูดแม่เราก็เลยบอกบอกว่าทำไมกูเป็นแม่กูจะพูดอะไรกับก็ได้เราเลยบอกว่าเพราะแม่ไม่ใช่คนฟังแม่เลยไม่รู้สึกแล้วแม่เราก็บอกว่ากูเป็นแม่กูจะพูดอะไรก็ได้เราเลยบอกว่าหนูเป็นลูกก็ไมาได้แปลว่าหนูไม่มีจิตใจหนูไม่มีความรู้สึกหลังจากนั้นแม่ก็หาว่าเราเถียงเราก็เลบให้แม่เราไปถามพ่อเราว่าถ้าเป็นพ่อพ่อจะคิดเหมือนแม่มั้ยหลังจากนั้นแม่ก็โวยวายใส่เราพอเราพูดอะไรก็หาว่าเราเถียงแล้วเขาก็บอกให้เราหุบปากค่ะ อยากถามความคิดเห็นจากทุกคนค่ะว่าคนเป็นแม่เราพูดอะไรที่ไม่ถนอมจิตใจเราได้ทุดคำเลยหรอคะ