มะคืนนี้ได้ลองกลับไปทำงานอาชีพเก่า อาชีพเดิมที่เคยทำเมื่อ8ปีก่อน คืองาน ผู้หญิงกลางคืนเรามีเหตุผลที่กลับไปทำเพราะมีความจำเป็น
ไอเราก็ทำใจไว้แล้วส่วนนึงว่ามันคงไม่บูมเหมือนสมัยก่อนโน้นน และด้วยเราก็อายุ35-36ปีแล้วด้วย อาจจะสู้ใครไม่ได้ด้วย แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นทางที่เราจะหารายได้จากตรงนี้ไว้กินใช้สักวัน500+ จึงตัดสินใจลองไปหาทำร้านคาราโอเกะแถวบ้านดู
แต่พอได้กลับไปทำจริงๆ กับรู้สึก เวียนหัว คลื่นไส้ สับสน และเราก็พูดไม่เก่งเหมือนแต่ก่อน เอาใจใครไม่เป็น กินเหล้าไม่เก่ง นั่งเงียบกับ ลค ตลอดทั้งคืน มีคุยบ้างแต่ส่วนมากจะเงียบและโชคดีที่ ลค เขาไม่แคนเซิแคนเซิลเรา ตลอดทั้งคืนเราถามตัวเองว่าทำได้ไหม สรุปคือ ไม่ไหวค่ะ อดนอนด้วย ปกติจะนอนหัวค่ำแต่นี่ต้องอดหลับอดนอนมานั่งตบยุงเล่นยุหลาย ชม กว่าจะได้ ลค สักคนนึง และเราเองก็รู้ตัวด้วยว่าเราไม่มีมนุษย์สัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน ส่วนใหญ่ซะเราจะเงียบซะส่วนมาก ไม่ค่อยคุยกับใคร ไม่มีอารมณ์สนุกสนานไม่มีอารมณ์เฮฮากับใคร ซึ่งงานอาชีพนี้ต้องเอนเตอร์เทนเก่งคุยสนุกร่าเริงขี้เล่น แต่ดูตอนนี้เราสิไม่เป็นแบบนั้นเลยจึงรู้สึกว่าเราไม่เหมาะกับอาชีพสายนี้แล้วก็ ก็เลยคิดว่าจะไปหางานกลางวันทำจะดีกว่า ค่ำคืนนี้ก็คิดซะว่าออกมาหาประสบการณ์ในรอบหลายปีกับอาชีพเก่าที่เคยทำและยังโชคดีที่เราไม่ได้กลับบ้านมือเปล่ายังได้ค่าขนมกลับมาอีกตั้ง 500 บาท
พอกลับมาถึงห้องที่ตัวเองอยู่เชื่อไหมว่าร่างกายมันได้มีการเปลี่ยนแปลง คือมีอาการรู้สึกเวียนหัวคลื่นไส้โลกหมุนคล้ายจะอาเจียน อาจจะมีผลพวงมาจากที่ดื่มเมื่อคืนนี้ คือร่างกายแย่มากมันทรมานจนบอกไม่ถูก ส่วนตัวไม่ชอบทานเหล้าเบียร์ด้วยพอทานมะคืนเลยแย่เลยพอตื่นมาคือ อ่อนเพลียมากๆ คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะไป และครั้งสุดท้ายที่จะทำงานอาชีพนี้
#หากใครจะคอมเมทขอความกรุณาคอมเมทอย่างสุภาพด้วยนะคะ
ประสบการณ์ที่ได้กลับไปทำงานสายเก่า
ไอเราก็ทำใจไว้แล้วส่วนนึงว่ามันคงไม่บูมเหมือนสมัยก่อนโน้นน และด้วยเราก็อายุ35-36ปีแล้วด้วย อาจจะสู้ใครไม่ได้ด้วย แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นทางที่เราจะหารายได้จากตรงนี้ไว้กินใช้สักวัน500+ จึงตัดสินใจลองไปหาทำร้านคาราโอเกะแถวบ้านดู
แต่พอได้กลับไปทำจริงๆ กับรู้สึก เวียนหัว คลื่นไส้ สับสน และเราก็พูดไม่เก่งเหมือนแต่ก่อน เอาใจใครไม่เป็น กินเหล้าไม่เก่ง นั่งเงียบกับ ลค ตลอดทั้งคืน มีคุยบ้างแต่ส่วนมากจะเงียบและโชคดีที่ ลค เขาไม่แคนเซิแคนเซิลเรา ตลอดทั้งคืนเราถามตัวเองว่าทำได้ไหม สรุปคือ ไม่ไหวค่ะ อดนอนด้วย ปกติจะนอนหัวค่ำแต่นี่ต้องอดหลับอดนอนมานั่งตบยุงเล่นยุหลาย ชม กว่าจะได้ ลค สักคนนึง และเราเองก็รู้ตัวด้วยว่าเราไม่มีมนุษย์สัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน ส่วนใหญ่ซะเราจะเงียบซะส่วนมาก ไม่ค่อยคุยกับใคร ไม่มีอารมณ์สนุกสนานไม่มีอารมณ์เฮฮากับใคร ซึ่งงานอาชีพนี้ต้องเอนเตอร์เทนเก่งคุยสนุกร่าเริงขี้เล่น แต่ดูตอนนี้เราสิไม่เป็นแบบนั้นเลยจึงรู้สึกว่าเราไม่เหมาะกับอาชีพสายนี้แล้วก็ ก็เลยคิดว่าจะไปหางานกลางวันทำจะดีกว่า ค่ำคืนนี้ก็คิดซะว่าออกมาหาประสบการณ์ในรอบหลายปีกับอาชีพเก่าที่เคยทำและยังโชคดีที่เราไม่ได้กลับบ้านมือเปล่ายังได้ค่าขนมกลับมาอีกตั้ง 500 บาท
พอกลับมาถึงห้องที่ตัวเองอยู่เชื่อไหมว่าร่างกายมันได้มีการเปลี่ยนแปลง คือมีอาการรู้สึกเวียนหัวคลื่นไส้โลกหมุนคล้ายจะอาเจียน อาจจะมีผลพวงมาจากที่ดื่มเมื่อคืนนี้ คือร่างกายแย่มากมันทรมานจนบอกไม่ถูก ส่วนตัวไม่ชอบทานเหล้าเบียร์ด้วยพอทานมะคืนเลยแย่เลยพอตื่นมาคือ อ่อนเพลียมากๆ คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะไป และครั้งสุดท้ายที่จะทำงานอาชีพนี้
#หากใครจะคอมเมทขอความกรุณาคอมเมทอย่างสุภาพด้วยนะคะ