เรื่องราวนี้ เกิดมาจากเด็กคนนึงที่ชื่อไอซ์ เขาเป็นเด็กหนุ่มมัธยมต้นครับ ไอซ์เนี่ยเป็นเด็กที่มีความเก่งด้านคอมพิวเตอร์ระดับนึง เป็นเด็กม.1-2ที่สามารถซ่อมคอมประกอบคอมเองได้เลย ถือว่าเก่งในสายตาผมมาก แต่ ด้วยครอบครัวของไอซ์ที่ไม่สนับสนุนไอซ์นักเท่าไหร่ ทำให้ความสามารถไอซ์ก็สุดได้แค่นั้น.......
กว่าไอซ์จะมีคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะของตัวเอง เขาต้องทนๆๆอ่านหนังสือมากๆ แล้วเขาก็สอบติดห้องเรียนธรรมดาแต่เป็นห้อง1 ห้องธรราดาที่รวมเด็กเก่งเข้าด้วยกัน แต่ก็ครับ กว่าไอซ์จะได้คอมพิวเตอร์ของเขาก็ตีไปเทอม2ซ่ะแล้ว แต่ใช่ว่าไอซ์จะได้ความสุขอย่างที่เขาคาดไว้ กลับกัน เขากลับได้ความเครียดสะสม
ปัญหาต่างๆ สุขภาพของเขาเองก็เพราะว่าจากแรงกดดันครอบครัว ไอซ์ต้องหาค่าไฟและค่าอินเตอร์เน็ตด้วยตัวเอง และจะมีที่ไหนเขารับเด็กอายุเพียง13-14มาทำงานใช่ไหมครับ และครอบครัวเขาเองก็จำกัดเวลานอนให้เขาแค่3ทุ่ม งานหลายๆอย่างในออนไลน์เช่นการตอบเพจขายของ เขารับคนที่มีเวลามากๆทั้งนั้น กว่าไอซ์เองจะกลับบ้าน กลับมาเครียร์ตัวเองให้เรียบร้อยเขาก็มีเวลาไม่ถึง4ชั่วโมงในการทำงาน เจ้าของกิจการคนไหนเขาจะให้คาแรงคนที่ทำงาน3-4ชั่วโมงในราคา300กันหละครับ เขาจะมองว่าไม่คุ้ม ไอซ์เองก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อจะหาเงินเลี้ยงตัวเองด้วย จ่ายสิ่งที่ตัวเองต้องจ่ายด้วย ไอซ์เองเป็นคนที่เวลาเครียดกับอะไรจะไม่เคยบอกใครหรอกครับ เขาจะเก็บไว้ในใจคนเดียว แล้วเรื่องเหล่านั้นเขาก็เก็บสะสมมันมาตั้งแต่เขาเกิดจนปัจจุบัน มันดูจะเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลยใช่ไหมครับแต่เชื่อผมไหมครับว่า ในกรณีของไอซ์นั้นไม่ใช่เพียงคนเดียวแล้วอาจจะหนักกว่าไอซ์ด้วย ยกตัวอย่าง เด็กที่เครียด เป็นโรคซึมเศร้าแล้วมีการ ฆตต ล้วนแล้วเกิดมาจากบุคคลรอบกาย ส่วนใหญ่คือครอบครัวครับ พวกเขาเพียงหาทางออกไม่ได้ แล้วสิ่งนั้นคือทางออกเดียวถึงแม้ทรมานแต่เขาไม่ต้องทรมานระยะยาวเหมือนที่พวกเขาเป็นอยู่ อยากให้บุคคลที่ได้อ่านกระทู้ของผมนั้น ได้ลองเห็นใจเด็กๆหรือหากท่านๆยังเป็นผู้ปกครองอยู่ ช่วยเห็นใจและเข้าใจลูกๆของท่านด้วยนะครับ เด็กแบบพวกเราไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่สามารถรับแรงกดดันได้เหมือนพวกท่านในวัยเด็ก ใช่ว่าลูกๆของท่านจะรับแรงกดันความเครียดต่างๆได้เหมือนกับพวกท่านๆได้ในสมัยเด็ก...
    'เด็กทุกคนล้วนแล้วก็แค่เด็ก'ครับ ช่วยเห็นใจและเข้าใจเด็กๆอย่างพวกๆเขากันด้วยนะครับ