เคยคบใครสักคนยาวนานมากๆ แต่ไม่ใช่แฟนมั๊ย
มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง... ย้อนเล่าไป 15 ปีมาแล้วนะคะ
เราเป็นผู้หญิง อวบ(75 กก.) ผิวแทน ยิ้มง่าย แต่เหมือนดุ
เขาอวบ สูง(190) ขาว ตาฟ้า คนยุโรป สุภาพ หน้าดุนิดๆ
เราเจอกันครั้งแรกที่ ร้านกาแฟ สตาร์บัค อารีย์ เมื่อ สิบกว่าปีแล้ว....
...เขานั่งอยู่ตรงโต๊ะหนึ่งหน้าเคาน์เตอร์สั่งกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ โต๊ะนั้นมีเก้าอี้ว่างอยู่ 1 ตัว ...
...เราเดินเข้าไปเห็นเขาโดดเด่นมาก ขาวมาก สูงด้วย ท่ามกลางร้านที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายในยามเย็นหลังเลิกงาน... ด้วยเราตัวใหญ่มั้ง ระหว่างที่เดินเข้าไปจะสั่งกาแฟจึงได้มองและยิ้มให้กัน
เราสั่งกาแฟแล้ว จึงขอนั่งด้วย "May I sit here?" พูดไม่เก่ง แต่เดาๆเอา แล้วเขาตอบ "yes, sure. " เรารีบนั่งเลย 555 พูดคุยเล็กน้อย แลก email กัน (สมัยนั่นนะ)
...จบจากวันนั้นเว้นระยะไป ก็ถึงเริ่มได้คุยกัน ทางอีเมล์ แล้วก็ มี yahoo messenger เราก็คุยกันทุกวัน กลับจากที่ทำงาน(เวลาไทย) เปิดกล้อง พิมพ์คุย จนเรานอน น้อยมากที่จะไม่ได้คุย ...
คุยเรื่องทั่วไป คุยเรื่องงาน คุยเรื่องข่าวสังคม
เขามีข้อดีคือ อ่านข่าวทั่วโลก ดูหนัง ฟังเพลง เราเลยคุยกันรู้เรื่องทุกเรื่อง ... เพราะเปิดใจรับฟังแม้บางอย่างขัดแย้ง
... มีเรื่องที่ไม่คุยทั้งที่เป็นฝรั่งคือ ไม่คุยเรื่องใต้สะดือ ไม่มีเรื่อง sex ให้รำคาญใจ มีคุยแกล้งกันบ้างนิดๆหน่อยให้พอน่ารัก
.... อ๋อ เดทแรกของเราคือ ไปทานอาหารที่ซิลเลอร์ สนุกดีคุยกันเรื่อยเปื่อย....จำไม่ได้แล้วว่าไปกันตอนไหน กินเสร็จกลับบ้าน
.....เขาทำงานธุรกิจเล็กๆ ที่ประเทศเขา มาเที่ยวพักผ่อน และมองช่องทางทำงานที่ไทย... เราพนักงานบริษัท ธรรมดาทั่วไป...
😚ปีใหม่ มีเซอร์ไพร สั่งเค้ก s&p ส่ง ออนไลน์ให้เพราะอยู่ไกลกัน 😚
😋วันอาทิตย์ เราหยุดงาน ตื่นสาย พอบ่นหิว เค้าก็สั่งข้าวแกงส้ม +ไก่ผัดเม็ดมะม่วง ของ s&p ให้กิน แบบไม่บอกกล่าว ประมาณว่าอาบน้ำเสร็จ จะไปกินข้าว พนักงานก็ถึงพอดี..เลยกินไปคุยไป มองกล้องกันไป
...ความสุขมากจริงๆสำหรับ ผู้หญิงคนหนึ่ง...
!!..กระทั่งวันหนึ่ง หลังจาก 3 ปีกว่า ที่พบปะพูดคุยกัน....
เค้า ส่งข้อความว่า "จะขอหยุดคุยนะ !!! "
เป็นข้อความที่เจ็บปวด งง ไปเลย ไม่มีวี่แวว ใดๆ
เราเลยบอกไปว่า อีก สามวันก็วันเกิดเรา ทำไมบอกตอนนี้ เสียใจมาก
......เขา ตอบว่า ขอโทษจริงๆ แต่เคยสัญญาว่าจะไม่หายไปเฉยๆ เค้าเลยขอทำตามสัญญา ไม่อยากทำร้ายเรา (เค้าเคยพูดไว้ ว่า สัญญาจะไม่หายไปเฉยๆ กลัวว่าเราจะรอ บอกไว้ตั้งแต่ช่วงปีแรก)
.....เราร้องไห้ไป พิมพ์ไป วันนี้ไม่เปิดกล้อง เพราะเสียใจมาก...
...เรา ตอบไปว่า ขอบคุณที่ทำตามสัญญา แต่เราเสียใจ คนคุยกันเกือบทุกวันเห็นหน้ากันทุกวัน ต่อไปเราจะทำไง...
เราจึงตัดสินใจกันใหม่ว่าค่อยๆคุยกันน้อยลง นะ จนกว่าจะหยุดคุยได้ แล้วต่างคนต่างคุยน้อยลง เปิดกล้องน้อยลง ผ่านไป 1 ปี เริ่มคุยแค่ เดือนละ 1-3 ครั้ง เป็นแบบนี้จนเริ่มเข้าสู่ปีที่ 5 ของเรา (คุยน้อยลงไป 2 ปี หลังจากบอกหยุดความสัมพันธ์)
...ขยายความ ตั้งแต่รู้จักกัน ไม่เคยใช้คำว่าแฟน ทั้งที่คุยกันทุกวัน และ ไม่เคยมีอะไรกัน(ไม่มี sex กัน)...
แล้วในระหว่างช่วงเวลานั้น เราย้ายกลับไปทำงานที่บ้าน
เราก็ไม่ได้เจอเขาเลย เป็นปี
......จนวันหนึ่งเรานัดกินข้าวกัน คุยกัน มันยังสบายใจที่ได้คุยกัน
.....แล้วทุกอย่างก็เริ่มอีกครั้ง...
......เขาเริ่มพาไปเที่ยวที่ต่างๆ เหมือนเดิม พาเราไปในที่เราไม่เคยไป ยังพบกันตลอดทุกๆ 2-3 เดือนเพื่อเที่ยวที่โน้นนี่พาเราไปทำงานบ้างบางครั้ง (เราอ้วนขึ้นมากนับจากครั้งแรกที่เจอ นน.ขึ้นจาก 75 กก.เป็น 97 กก. 555) ยังดีที่เค้าก็ไม่รังเกียจอะไร ให้เกียรติกันเหมือนเดิม (พัฒนามาคุยกับ whatsapp) จนตอนนี้ใช้ line app. เป็นส่วนใหญ่
...ยังคง..เปิดประตูให้ ทั้งประตูทางเดินและประตูรถ เลื่อนเก้าอี้ให้ตามโอกาส 😇
...ทุกที่ที่ไป สนุกเสมอ เราไม่เคยพูดว่า อดีตเป็นยังไง
...เราสนุกกับปัจจุบันของเรา...
...เราไม่เคยทะเลาะกัน...เรารู้กันว่าเมื่อไหร่ควรหยุด เวลาเถียงกัน...
...เขา ทำตามสัญญาเสมอ ทั้งนัดต่างๆ...
...เขาผู้จดจำรายละเอียดความชอบของเราได้เสมอ ทั้งที่เราลืมของเขาประจำ...
...แล้วเราก็มาคุยกันทุกวันเหมือนเดิม...
..หลังจากกลับมาคุยกันอีก ..ก็มี..
....ครั้งแรกที่เขาขอมาเที่ยวในจังหวัดบ้านเกิด (ประมาณเมื่อ 4 ปีที่แล้ว )เราไม่พาไปหาพ่อแม่... 555 กลัวพ่อแม่รับไม่ได้เป็นฝรั่ง แถมถ้าเล่าความยาวนานที่รู้จักกันยิ่ง งง ใหญ่ เพราะไม่เคยมีใครรู้เรื่องเค้าเลย ...
..☺️. จนเรามารู้สึกแปลก ตรงเขาพยายามมาหาเราที่ต่างจังหวัดอีก มีครั้งหนึ่ง มาหาแต่ย้ำว่าอยากเจอ พ่อแม่เรา...
..อิอิ สุดท้ายก็ให้เจอเพราะหาข้ออ้างเลี่ยงไม่ได้ เป็นไปตามนั้นว่าพ่อแม่ตื่นเต้นเพราะเป็นฝรั่ง แต่เค้าทำได้ดี เตรียมเรื่องที่จะคุยมาเรียบร้อย โดยเราไม่ได้เตรียมอะไร ผ่านไปด้วยดี เราทำหน้าที่ล่ามอย่างเดียว😊
...
...
.....สิบหกปีแล้ว ....ที่เรารู้จักกันมา
เราแก่ลง เค้าแก่ลง ...
ปีนี้ก็มีคิวเที่ยวด้วยกันอีกหลายที่ และทุกที่ เราแค่บอกว่าจะไปไหนบ้างในจังหวัดนั้นๆ ... ที่เหลือเค้าจัดการให้
...เคยขับรถหลงทาง ตาม gps ไป 555 เข้าป่า แต่เรากดีนะไม่ทะเลาะกัน
......แค่จะมาแชร์ให้ฟังว่า คนพิเศษ ของเรา มีเรื่องราวผ่านมามากมาย......
....ใครมีความสัมพันธ์แบบนี้บ้างมั๊ย...
..............ว่าไป เราก็สบายใจมากที่เป็นแบบนี้...
เผื่อคำถามไว้
🫠เขาไม่ได้เลี้ยงดูเรานะ ไม่เคยให้เงินอะไร
ถ้านัดเที่ยวที่อื่นๆ เราก็ซื้อตั๋วเอง ( แต่บางครั้งมีเซอร์ไพร บ้าง 2 ครั้ง ส่งตั๋วมาให้ )
.....
.....ขอให้ทุกคนที่มีความรัก มีความสุขสมหวังนะคะ.......
_________________________________________________
ป.ล.เรื่องแท็กหากผิดพลาดขออภัยนะคะ เพิ่งเขียนในพันทิป ครั้งที่ 2 เอง จากครั้งแรกเมื่อ 7 ปีที่แล้วได้ค่ะ
แชร์เรื่องราว "คนพิเศษ เธอกับฉัน กับความผูกพัน ที่มากกว่าเพื่อน! " (ฝรั่ง)
มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง... ย้อนเล่าไป 15 ปีมาแล้วนะคะ
เราเป็นผู้หญิง อวบ(75 กก.) ผิวแทน ยิ้มง่าย แต่เหมือนดุ
เขาอวบ สูง(190) ขาว ตาฟ้า คนยุโรป สุภาพ หน้าดุนิดๆ
เราเจอกันครั้งแรกที่ ร้านกาแฟ สตาร์บัค อารีย์ เมื่อ สิบกว่าปีแล้ว....
...เขานั่งอยู่ตรงโต๊ะหนึ่งหน้าเคาน์เตอร์สั่งกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ โต๊ะนั้นมีเก้าอี้ว่างอยู่ 1 ตัว ...
...เราเดินเข้าไปเห็นเขาโดดเด่นมาก ขาวมาก สูงด้วย ท่ามกลางร้านที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายในยามเย็นหลังเลิกงาน... ด้วยเราตัวใหญ่มั้ง ระหว่างที่เดินเข้าไปจะสั่งกาแฟจึงได้มองและยิ้มให้กัน
เราสั่งกาแฟแล้ว จึงขอนั่งด้วย "May I sit here?" พูดไม่เก่ง แต่เดาๆเอา แล้วเขาตอบ "yes, sure. " เรารีบนั่งเลย 555 พูดคุยเล็กน้อย แลก email กัน (สมัยนั่นนะ)