เราเป็น ผ/ญ อายุ30+
ปัจจุบันแต่งงานมีลูกแล้ว 2 คน
ชีวิตครอบครัวถือว่าไม่ค่อยสมบูรณ์แบบเท่าไหร่ ถึงแม้จะมีพ่อ แม่ ลูก
แต่...พ่อของลูกทำงานคนละที่ กลับบ้านได้ใช้ชีวิตกับลูกๆจริงๆเดือนละ 2-3วัน
ลูกทั้งสองอยู่ในวัยเรียน 4ขวบและเป็น 8 ขวบ
เราเองก็ทำงานประจำ แต่ต้องดูแลลูกๆเป็นหลัก 80% (มียายมาช่วยเลี้ยง)
คำว่าแม่เหนื่อยมากกกกกก เหนื่อยจนแทบอยากลาออกจากความเป็นตัว..ู
ความรักก่อนแต่งงาน มีแฟนคนแรกเป็น ผ/ช แต่หลังๆมามีแฟนเป็นทอม
และ ผ/ญ มาตลอด แฟนคนล่าสุดก่อนแต่งงานก็เป็นผ/ญ
ชีวิตแต่งงานก็ไม่ค่อยหวานอะไร เพราะไม่ค่อยหวานตั้งแต่คบเป็นแฟนแล้วว
แต่ก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆ ทั้งที่ไม่ค่อยเป็นตัวเองเท่าไหร่ (งงตัวเองเหมือนกัน)
จนปีนี้ปีที่10 แล้ว แต่ก็ไม่เคยนอกใจนอกกายพ่อของลูก
จนมาปีที่แล้วในเดือนนี้ เดือน ส.ค มีน้องใหม่ในที่ทำงาน เข้ามาใหม่
น้องเขาตัวเล็กๆเหมือนเรา และโดนแหย่ตั้งแต่วันแรกที่เข้างาน ว่าอยู่ประถมชั้นอะไร??
เราเห็นภาพเราลอยมาในหัวทันที พร้อมกับรู้สึกสงสารน้องด้วยในเวลาเดียวกัน
หลังจากนั้นเราเองก็แอบมองน้องบ่อยๆๆ
เริ่มรู้สึกสนใจในตัวน้องมากขึ้นเรื่อยๆ
จนเริ่มรู้ว่าน้องมีบางอย่างที่คล้ายกันกับเรา
1.ชอบผ/ญ เหมือนกัน (น้องมีแฟนแล้ว)
2.เกิดเดือนเดียวกัน ราศีเดียวกัน
3.คนอื่นชอบทักว่าเราเหมือนกัน เป็นต้น
น้องน่ารักยิ้มเก่ง (แอบชอบรอยยิ้มของน้อง) น้องอัธยาศัยดีกับทุกคน
และเป็นคนเก่ง(สเปกเราอีกแล้ว) พอได้อยู่ใกล้และสบตาเราหวั่นไหวตลอด
จนกลายเป็นความรู้สึกดี เหมือนเจอคนในฝัน ในสถานที่ผิดและวันที่ผิด
เรารู้สึกตัวดีและพยามออกจากความคิดตัวเองหลายครั้งแล้ว
แต่เหมือนยิ่งออกยิ่งรู้สึกมากขึ้น จนรู้สึกดีมาจนครบ 1ปี
เราจะทำอย่างไรให้ความรู้สึกนี้ไม่ให้ไปทำลายมิตรภาพในที่ทำงาน
เพราะบางครั้งเราก็เผลอทำตัวเกินคำว่ารุ่นพี่ในที่ทำงานไปบ่อยครั้ง
รู้สึกอยากปกป้อง และซัพพอร์ตน้องมากจนเกินหน้าที่ จนคนอื่นสงสัยนี่คืออะไร??
เราอยากมูฟออนจากความรู้สึกครั้งนี้ แต่มันทำไมยากจัง เพราะมันเป็นความรู้สึกที่มันไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคน
เราไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับผ/ญทุกคน แต่รู้สึกมากกับน้อง ทั้งๆที่รู้ว่ารู้สึกไม่ได้
รู้สึกดีแต่รู้สึกมากไม่ได้ ( ญ-ญ)
ปัจจุบันแต่งงานมีลูกแล้ว 2 คน
ชีวิตครอบครัวถือว่าไม่ค่อยสมบูรณ์แบบเท่าไหร่ ถึงแม้จะมีพ่อ แม่ ลูก
แต่...พ่อของลูกทำงานคนละที่ กลับบ้านได้ใช้ชีวิตกับลูกๆจริงๆเดือนละ 2-3วัน
ลูกทั้งสองอยู่ในวัยเรียน 4ขวบและเป็น 8 ขวบ
เราเองก็ทำงานประจำ แต่ต้องดูแลลูกๆเป็นหลัก 80% (มียายมาช่วยเลี้ยง)
คำว่าแม่เหนื่อยมากกกกกก เหนื่อยจนแทบอยากลาออกจากความเป็นตัว..ู
ความรักก่อนแต่งงาน มีแฟนคนแรกเป็น ผ/ช แต่หลังๆมามีแฟนเป็นทอม
และ ผ/ญ มาตลอด แฟนคนล่าสุดก่อนแต่งงานก็เป็นผ/ญ
ชีวิตแต่งงานก็ไม่ค่อยหวานอะไร เพราะไม่ค่อยหวานตั้งแต่คบเป็นแฟนแล้วว
แต่ก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆ ทั้งที่ไม่ค่อยเป็นตัวเองเท่าไหร่ (งงตัวเองเหมือนกัน)
จนปีนี้ปีที่10 แล้ว แต่ก็ไม่เคยนอกใจนอกกายพ่อของลูก
จนมาปีที่แล้วในเดือนนี้ เดือน ส.ค มีน้องใหม่ในที่ทำงาน เข้ามาใหม่
น้องเขาตัวเล็กๆเหมือนเรา และโดนแหย่ตั้งแต่วันแรกที่เข้างาน ว่าอยู่ประถมชั้นอะไร??
เราเห็นภาพเราลอยมาในหัวทันที พร้อมกับรู้สึกสงสารน้องด้วยในเวลาเดียวกัน
หลังจากนั้นเราเองก็แอบมองน้องบ่อยๆๆ
เริ่มรู้สึกสนใจในตัวน้องมากขึ้นเรื่อยๆ
จนเริ่มรู้ว่าน้องมีบางอย่างที่คล้ายกันกับเรา
1.ชอบผ/ญ เหมือนกัน (น้องมีแฟนแล้ว)
2.เกิดเดือนเดียวกัน ราศีเดียวกัน
3.คนอื่นชอบทักว่าเราเหมือนกัน เป็นต้น
น้องน่ารักยิ้มเก่ง (แอบชอบรอยยิ้มของน้อง) น้องอัธยาศัยดีกับทุกคน
และเป็นคนเก่ง(สเปกเราอีกแล้ว) พอได้อยู่ใกล้และสบตาเราหวั่นไหวตลอด
จนกลายเป็นความรู้สึกดี เหมือนเจอคนในฝัน ในสถานที่ผิดและวันที่ผิด
เรารู้สึกตัวดีและพยามออกจากความคิดตัวเองหลายครั้งแล้ว
แต่เหมือนยิ่งออกยิ่งรู้สึกมากขึ้น จนรู้สึกดีมาจนครบ 1ปี
เราจะทำอย่างไรให้ความรู้สึกนี้ไม่ให้ไปทำลายมิตรภาพในที่ทำงาน
เพราะบางครั้งเราก็เผลอทำตัวเกินคำว่ารุ่นพี่ในที่ทำงานไปบ่อยครั้ง
รู้สึกอยากปกป้อง และซัพพอร์ตน้องมากจนเกินหน้าที่ จนคนอื่นสงสัยนี่คืออะไร??
เราอยากมูฟออนจากความรู้สึกครั้งนี้ แต่มันทำไมยากจัง เพราะมันเป็นความรู้สึกที่มันไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคน
เราไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับผ/ญทุกคน แต่รู้สึกมากกับน้อง ทั้งๆที่รู้ว่ารู้สึกไม่ได้