สวัสดีค่ะ คือหนูอยู่ม.5 มีเพื่อนสนิท กลุ่มใหญ่เลยค่ะ ย้อนไปตอนม.1 มีเพื่อนสนิททั้งหมด6 คน แต่เราดูไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษ เล่นด้วยได้ แต่ก็อยากมีแบบพิเศษนะคะ เรามีทะเลาะกับเพื่อนช่วงม.3 คือเรื่องนี้ เราไม่ได้อธิบายกับเพื่อนในห้องเลยค่ะ ปล่อยให้เขาเข้าใจผิดกัน คือทั้งห้อง ไม่คุยกับเราเลย ตอนนั้นแบบเครียดมาก อยากย้ายโรงเรียน แต่ก็อดทนเพราะจะจบแล้ว แต่อยู่ๆเราก็กลับมาคุยกัน ก็เล่นด้วยกันปกติเลยค่ะ
ขึ้นม.4 ก็มีเพื่อนใหม่ย้ายมาค่ะ เค้าก็มาสนิทกับกลุ่มเรา พวกเรา3คนก็ไม่ค่อยชอบนิสัยเขาเท่าไหร่ แต่คุยกันได้นะคะ เราจะสังเกตุเพื่อนเรา 2 คน จะไม่ค่อยชอบคนนี้เท่าไหร่ แต่เราเข้าใจเพื่อนใหม่มากๆ เพราะไม่มีใครคุยด้วย เราก็พยามยามไม่ให้เพื่อนอึดอัด คือม.4 เราได้อยู่ห้องกับเพื่อนอีก 2 คน ที่อยู่ในกลุ่ม เราจะสนิทกับคนนึงเป็นพิเศษค่ะ เราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ แต่ช่วงหลังๆ เรามีแฟน เราก็ไม่ค่อยออกจากบ้าน เพราะขี้เกียจขับรถ แต่ก่อนเราจะมีรถคนเดียวในกลุ่มค่ะ จนเราแอบคิดนะคะว่าเค้าแค่หวังผลประโยชน์ แต่เราทุกๆคนก็หวังผลประโยชน์จากกันทั้งนั้น พอเราไม่ค่อยออกจากบ้าน เพื่อนสนิทอีก2คน ก็ไปด้วยกันบ่อยขึ้น ชวนกันไปนู่นนี่ แต่เขาไม่เคยชวนเราซักครั้งเลย เวลาที่รร. เขาก็จะพูดเรื่องที่ไปกันมา คือเราเหมือนมานั่งทำไรตรงนี้ อึดอัดมาก คือเราไม่รู้เรื่องกับเขา แล้วเจ็บที่สุดค่ะ วันเกิดเพื่อนสนิท แต่ไม่มีใครชวนเราเลย เรามารู้ทีหลังตอนเขาพูดกัน เรารู้คนสุดท้าย จนปิดเทอม 3 เดือน คือเราไม่ได้คุยกับเพื่อนสนิทเลย ไม่ได้ทักหากันเลยค่ะ แอบน้อยใจมากๆ คิดอยากย้ายโรงเรียนกี่ครั้งก็ไม่รู้ ตอนนี้เราม.5 แล้ว ก็ไม่ค่อยไปไหนกับเพื่อนเหมือนเดิมค่ะ
เลิกเรียน เราก็จะกลับบ้านเขาก็ไปกัน2 คนค่ะ จนเขาเหมือนเริ่มสนิทกันมากขึ้น เราก็แอบน้อยใจ เหมือนโดนแย่งคนสนิทไป จนวันนี้ เราไปโรงเรียนหลังจากหยุดยาวไม่ได้คุยกับเพื่อน ไปถึงโรงเรียน คือพอไปถึง เพื่อนๆหยิบหูฟังมาใส่ เป็นคู่ๆ นั่งฟังด้วยกัน คือเราเหมือนหมาอ่ะตอนนั้น ไม่มีใครพูดด้วยเลยค่ะ เรานั่งพิมพ์แชทหาแม่ไป พิมพ์ไปกลั้นน้ำตาไป มันอึดอัดมากจุดๆนั้น แม่ก็บอกอย่าไปสนใจ ไม่คุยก็เรื่องของเขา เราก็คิดงั้นค่ะ อย่างที่บอกค่ะ เราต้องพึ่งพากันไปจนจบม.6 เราจะพยายามอดทนนะคะ คือตอนนี้ ชีวิต เหลือแค่แฟนค่ะ กับครอบครัวที่เป็นเซฟโซนให้เรา บางทีมันเหนื่อยมากๆเลยค่ะ ที่ต้องพยามชวนเพื่อนคุยพ่อเคยบอกนะคะว่าถ้าเลิกเล่นกับเพื่อนกลุ่มนี้ได้จะดี เราก็ว่างั้นค่ะ ถ้าเราเรียนจบเราคงไม่ติดต่อใครไปอีก ขอบ่นหน่อยนะคั เหนื่อยมากๆเลย ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตที่เหลือเวลาอีก1 ปีจะเรียนจบ ได้แต่อดทนค่ะ😅
เพื่อนสนิท ที่ไม่ค่อยสนิทเหมือนเคย
ขึ้นม.4 ก็มีเพื่อนใหม่ย้ายมาค่ะ เค้าก็มาสนิทกับกลุ่มเรา พวกเรา3คนก็ไม่ค่อยชอบนิสัยเขาเท่าไหร่ แต่คุยกันได้นะคะ เราจะสังเกตุเพื่อนเรา 2 คน จะไม่ค่อยชอบคนนี้เท่าไหร่ แต่เราเข้าใจเพื่อนใหม่มากๆ เพราะไม่มีใครคุยด้วย เราก็พยามยามไม่ให้เพื่อนอึดอัด คือม.4 เราได้อยู่ห้องกับเพื่อนอีก 2 คน ที่อยู่ในกลุ่ม เราจะสนิทกับคนนึงเป็นพิเศษค่ะ เราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ แต่ช่วงหลังๆ เรามีแฟน เราก็ไม่ค่อยออกจากบ้าน เพราะขี้เกียจขับรถ แต่ก่อนเราจะมีรถคนเดียวในกลุ่มค่ะ จนเราแอบคิดนะคะว่าเค้าแค่หวังผลประโยชน์ แต่เราทุกๆคนก็หวังผลประโยชน์จากกันทั้งนั้น พอเราไม่ค่อยออกจากบ้าน เพื่อนสนิทอีก2คน ก็ไปด้วยกันบ่อยขึ้น ชวนกันไปนู่นนี่ แต่เขาไม่เคยชวนเราซักครั้งเลย เวลาที่รร. เขาก็จะพูดเรื่องที่ไปกันมา คือเราเหมือนมานั่งทำไรตรงนี้ อึดอัดมาก คือเราไม่รู้เรื่องกับเขา แล้วเจ็บที่สุดค่ะ วันเกิดเพื่อนสนิท แต่ไม่มีใครชวนเราเลย เรามารู้ทีหลังตอนเขาพูดกัน เรารู้คนสุดท้าย จนปิดเทอม 3 เดือน คือเราไม่ได้คุยกับเพื่อนสนิทเลย ไม่ได้ทักหากันเลยค่ะ แอบน้อยใจมากๆ คิดอยากย้ายโรงเรียนกี่ครั้งก็ไม่รู้ ตอนนี้เราม.5 แล้ว ก็ไม่ค่อยไปไหนกับเพื่อนเหมือนเดิมค่ะ
เลิกเรียน เราก็จะกลับบ้านเขาก็ไปกัน2 คนค่ะ จนเขาเหมือนเริ่มสนิทกันมากขึ้น เราก็แอบน้อยใจ เหมือนโดนแย่งคนสนิทไป จนวันนี้ เราไปโรงเรียนหลังจากหยุดยาวไม่ได้คุยกับเพื่อน ไปถึงโรงเรียน คือพอไปถึง เพื่อนๆหยิบหูฟังมาใส่ เป็นคู่ๆ นั่งฟังด้วยกัน คือเราเหมือนหมาอ่ะตอนนั้น ไม่มีใครพูดด้วยเลยค่ะ เรานั่งพิมพ์แชทหาแม่ไป พิมพ์ไปกลั้นน้ำตาไป มันอึดอัดมากจุดๆนั้น แม่ก็บอกอย่าไปสนใจ ไม่คุยก็เรื่องของเขา เราก็คิดงั้นค่ะ อย่างที่บอกค่ะ เราต้องพึ่งพากันไปจนจบม.6 เราจะพยายามอดทนนะคะ คือตอนนี้ ชีวิต เหลือแค่แฟนค่ะ กับครอบครัวที่เป็นเซฟโซนให้เรา บางทีมันเหนื่อยมากๆเลยค่ะ ที่ต้องพยามชวนเพื่อนคุยพ่อเคยบอกนะคะว่าถ้าเลิกเล่นกับเพื่อนกลุ่มนี้ได้จะดี เราก็ว่างั้นค่ะ ถ้าเราเรียนจบเราคงไม่ติดต่อใครไปอีก ขอบ่นหน่อยนะคั เหนื่อยมากๆเลย ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตที่เหลือเวลาอีก1 ปีจะเรียนจบ ได้แต่อดทนค่ะ😅