ผมคุยกับเธอได้ 3 อาทิตย์ มันไม่ใช่ก็เลยเลิกคุย แต่ส่วนๆใหญ่ที่เลิกก็คือเค้าไม่เหมือนที่ผมคิดไว้ สรุปก็คือไม่ใช่สเปคอะคับ เลยคิดว่าอย่าเสียเวลาทั้งคู่แล้วไปหาคนใหม่ดีกว่า คือผมรู้สึกว่าการคุยมันคือการทดลองคบแบบนึง
แต่ปัญหาคือผมกำลังคิดว่าวิธีคิดของผมมันผิดรึป่าว คือการชอบคนที่ภายนอกมันไม่ผิดอะครับ แต่ที่คิดคือการที่เราชอบคนที่สวยและทำตัวดีเวลาอยู่กับเรามันผิดไหม คือผมชอบคนสวยอะครับ พอเขาไม่ตรงสเปคอีกเลยไม่ไปต่อดีกว่า แต่เขาไม่ผิดที่เขาไม่สวยนะ มันติดแค่ที่ผมก็มีความชอบของผม
คือผมก็ลองมาตกตะกอนกับตัวเองอะคับว่าถ้ามีคนทำแบบนี้กับเราเราจะรู้สึกแย่มั้ย แต่ผมก็ตอบตัวเองได้เหมือนกันว่า ถ้าถ้าเขาทำก็แปลว่าเขาไม่ตรงกับเราแค่นั้นเอง นั่นแหละครับ เลยมาถามว่าวิธีคิดผมมันมีปัญหามั้ย คือถ้ามันมีก็จะได้ปรับอะครับ
*** ตอนคุยกันไม่ได้บอกเขาตรงๆครับว่าเราชอบคนสวย แต่ว่าจะซื้อเสื้อผ้าให้ ซื้อเครื่องสำอางให้บอกว่าเค้าซื้อมาฝาก ลองใช้มั้ยน่าจะเข้ากับเธอ
เลิกคุยกับผญเพราะเขาไม่ใช่สเปคผมอีกต่อไป ผมผิดมั้ยครับ?
แต่ปัญหาคือผมกำลังคิดว่าวิธีคิดของผมมันผิดรึป่าว คือการชอบคนที่ภายนอกมันไม่ผิดอะครับ แต่ที่คิดคือการที่เราชอบคนที่สวยและทำตัวดีเวลาอยู่กับเรามันผิดไหม คือผมชอบคนสวยอะครับ พอเขาไม่ตรงสเปคอีกเลยไม่ไปต่อดีกว่า แต่เขาไม่ผิดที่เขาไม่สวยนะ มันติดแค่ที่ผมก็มีความชอบของผม
คือผมก็ลองมาตกตะกอนกับตัวเองอะคับว่าถ้ามีคนทำแบบนี้กับเราเราจะรู้สึกแย่มั้ย แต่ผมก็ตอบตัวเองได้เหมือนกันว่า ถ้าถ้าเขาทำก็แปลว่าเขาไม่ตรงกับเราแค่นั้นเอง นั่นแหละครับ เลยมาถามว่าวิธีคิดผมมันมีปัญหามั้ย คือถ้ามันมีก็จะได้ปรับอะครับ
*** ตอนคุยกันไม่ได้บอกเขาตรงๆครับว่าเราชอบคนสวย แต่ว่าจะซื้อเสื้อผ้าให้ ซื้อเครื่องสำอางให้บอกว่าเค้าซื้อมาฝาก ลองใช้มั้ยน่าจะเข้ากับเธอ