เช้าเมื่อวานผมเตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้ว แต่แม่เข้ามาในครัวแล้วก็บอกว่า
ต้องเอากับข้าวอีกอย่างมาอุ่นเพิ่ม ผมโกรธแม่เลยตำหนิไปว่า
"อาหารเตรียมเสร็จแล้ว จะทำอะไรให้มันยุ่งยากวุ่นวายอีก
ปัญหาไม่มีแต่ชอบทำตัวมีปัญหา"
ไม่นานนักก็รู้ตัวว่ากำลังโกรธแล้วมีความคิดผุดขึ้นมาว่า
'ตัวเองนั่นแหละทำตัววุ่นวายมีปัญหา เขาอยากจะทำอะไร
ก็ให้เขาทำไป จะไปโกรธไปว่าเขาทำไม'
ถัดมาก็เกิดรู้สึกขำที่ว่าแม่แต่กลายเป็นว่าตัวเอง แล้วก็หัวเราะอยู่ในใจ
มีภาพอิโมจิโผล่ขึ้นมา
หัวเราะในใจไปได้ครู่หนึ่งเราก็ไม่ขำต่อ แต่กลายเป็นเจ้าตัวที่หัวเราะ
มันแยกออกมา แล้วผมก็บอกมันว่า 'หัวเราะอะไรนักหนา พอได้แล้ว'
จากนั้นมันก็ค่อยๆจางหายไป
เหตุการณ์ในช่วงเวลาเดียวกัน แต่ผมรู้สึกว่ามีจิต ความคิด
และอารมณ์ที่หลากหลายเกิดขึ้น
มีคนโกรธว่าแม่ มีคนมาว่าเรากลับบอกว่าเรานั่นแหละที่ทำตัวมีปัญหา
เราหัวเราะเยาะคนที่ว่าแม่เหมือนไม่ใช่ตัวเอง แล้วก็กลายเป็นเราเองที่ไปห้าม
เจ้าตัวที่มันหัวเราะ แล้วหลังจากนั้นทั้งหมดก็หายไปไม่มีอะไรค้างคาเลย
โกรธไม่นานก็หาย เพราะคนโกรธกลายเป็นคนอื่น
ต้องเอากับข้าวอีกอย่างมาอุ่นเพิ่ม ผมโกรธแม่เลยตำหนิไปว่า
"อาหารเตรียมเสร็จแล้ว จะทำอะไรให้มันยุ่งยากวุ่นวายอีก
ปัญหาไม่มีแต่ชอบทำตัวมีปัญหา"
ไม่นานนักก็รู้ตัวว่ากำลังโกรธแล้วมีความคิดผุดขึ้นมาว่า
'ตัวเองนั่นแหละทำตัววุ่นวายมีปัญหา เขาอยากจะทำอะไร
ก็ให้เขาทำไป จะไปโกรธไปว่าเขาทำไม'
ถัดมาก็เกิดรู้สึกขำที่ว่าแม่แต่กลายเป็นว่าตัวเอง แล้วก็หัวเราะอยู่ในใจ
มีภาพอิโมจิโผล่ขึ้นมา
หัวเราะในใจไปได้ครู่หนึ่งเราก็ไม่ขำต่อ แต่กลายเป็นเจ้าตัวที่หัวเราะ
มันแยกออกมา แล้วผมก็บอกมันว่า 'หัวเราะอะไรนักหนา พอได้แล้ว'
จากนั้นมันก็ค่อยๆจางหายไป
เหตุการณ์ในช่วงเวลาเดียวกัน แต่ผมรู้สึกว่ามีจิต ความคิด
และอารมณ์ที่หลากหลายเกิดขึ้น
มีคนโกรธว่าแม่ มีคนมาว่าเรากลับบอกว่าเรานั่นแหละที่ทำตัวมีปัญหา
เราหัวเราะเยาะคนที่ว่าแม่เหมือนไม่ใช่ตัวเอง แล้วก็กลายเป็นเราเองที่ไปห้าม
เจ้าตัวที่มันหัวเราะ แล้วหลังจากนั้นทั้งหมดก็หายไปไม่มีอะไรค้างคาเลย