สวัสดีค่ะ ตามที่เราเข้าใจ ซาดิสม์ คือความรู้สึกชอบ พึงพอใจ เวลาเห็นคนอื่นเจ็บปวด และ มาโซคิสม์ คือความรู้สึกสึกชอบ พึงพอใจ เวลาได้รับความเจ็บปวดไม่ว่าจะทางร่างกายหรือทางจิตใจ สำหรับพวกคุณแล้ว สิ่งนี้ปกติไหม?
ตามหัวข้อกระทู้ เราตั้งเพื่อที่จะเข้าใจได้ง่าย แต่เราก็ไม่มั่นใจ ว่าเราเป็นซาดิสม์ หรือ มาโซคิสม์หรือเปล่านะคะ
เนื่องจากที่เราเคยค้น มาโซคิสม์ หรือ ซาดิสม์ ก็เกี่ยวกับรสนิยมทางเพศทั้งนั้น แต่เราไม่ได้คิดว่าตัวเองชอบรสนิยมทางเพศแบบนี้เลยค่ะ (ไม่อยากจะบอกอายุเลยนะ555 แต่เผื่อมันจะช่วยได้มากขึ้น เราอายุ14ปีนี้ค่ะ)
ในวัยเด็ก ช่วงอนุบาลจนถึงประถม เวลาเราดูการ์ตูนแล้วเห็นตัวละครโดนทำร้าย กักขัง กลั่นแกล้ง ร้องไห้ เจ็บปวด มีเลือดออก อะไรประมาณนี้ เราจะรู้สึกชอบมันมากๆ จนรู้สึกอยากจะโดนทำร้ายไปด้วยเลยบางที หรือกลับกันก็อยากเป็นฝ่ายกระทำ(แค่คิด)
เราชอบเสพผลงานภาพวาดที่คนในภาพกำลังทุกข์ เช่นร้องไห้ เลือดออก ทำร้ายตัวเอง เราดูแล้วรู้สึกพึงพอใจกับมันมาก
ในส่วนของปัจจุบัน อธิบายในส่วนนี้ยากมากจัง
ช่วง2-3ปีที่ผ่านมา (ช่วง ป.6-ม.1) ถ้าให้พูดตรงๆ ก็รู้สึกเหมือนตัวเองมีปัญหาสุขภาพจิตไปแล้ว หลายอย่างมากมายที่เจอตั้งแต่ช่วง ป.4-ป.6 เราก็จมอยู่กับความเศร้าเวลามีปัญหา แต่พอช่วง ป.6 จนถึงปัจจุบัน เราชอบเวลาตัวเองเศร้า ชอบเวลาตัวเองร้องไห้ เราชอบเพราะ เวลาเรารู้สึกเศร้า(จากอะไรก็ตาม ความเครียด ปัญหาต่างๆ) เราจะมีความรู้สึกว่าหัวใจ (Physical heart) จะรู้สึกเสียวๆหวิวๆ จนมันทำให้เรารู้สึกพอใจที่จะเป็นแบบนั้น สิ่งนี้ก็พาเราไปถึงการทำร้ายตัวเอง
การทำร้ายตัวเองของเรา(เรากรีดต้นแขน) ไม่ได้หนักมากนะคะ เราทำแค่เบาๆให้รู้สึกเจ็บเพื่อที่จะรู้สึกดี (นอกจากเพื่อความเจ็บปวด เราก็ทำร้ายตัวเองเวลามีปัญหาบ้างเล็กน้อยค่ะ)
โดยสรุปคือ เราคิดว่าตัวเราในวัยเด็กมีความรู้สึกพึงพอใจในที่เห็นความเจ็บปวดของคนอื่นในวัยเด็ก ในตอนนี้เราก็ยังชอบมัน(แต่ไม่ใช่ในทางเพศ และไม่คิดจะทำร้ายคนอื่นเพื่อการนี้นะคะ)และยังชอบเวลาตัวเองเจ็บปวดด้วยค่ะ มันปกติไหมคะ?
ไม่ค่อยอยากพูดตรงนี้เลย มันดูเพ้อเจ้อน่ะค่ะ555 เราคิดว่าตัวเองน่าจะเป็นโรคซึมเข้าเหมือนกัน แต่ไม่เคยไปพบจิตแพทย์เลยค่ะ เพราะคิดว่าพ่อแม่ไม่น่าจะพยายามเข้าใจ ถ้าอธิบายเรื่องที่คิดว่าเป็นก็คงยาว แต่ถามได้นะคะ
ขอบคุณที่อ่านจนถึงตรงนี้ และขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ ถ้าหนูห้วนไป พล่ามไร้สาระมากไปก็ขอโทษมากๆเลยนะคะ ไม่เคยโพสต์อะไรแบบนี้เลย ไม่รู้จะแทนตัวเอง จะพูดอะไรยังไงเลย ขอบคุณที่อ่านมากๆเลยนะคะ
ซาดิสม์ (Sadism or S) ในวัยเด็กปกติไหม?
ตามหัวข้อกระทู้ เราตั้งเพื่อที่จะเข้าใจได้ง่าย แต่เราก็ไม่มั่นใจ ว่าเราเป็นซาดิสม์ หรือ มาโซคิสม์หรือเปล่านะคะ
เนื่องจากที่เราเคยค้น มาโซคิสม์ หรือ ซาดิสม์ ก็เกี่ยวกับรสนิยมทางเพศทั้งนั้น แต่เราไม่ได้คิดว่าตัวเองชอบรสนิยมทางเพศแบบนี้เลยค่ะ (ไม่อยากจะบอกอายุเลยนะ555 แต่เผื่อมันจะช่วยได้มากขึ้น เราอายุ14ปีนี้ค่ะ)
ในวัยเด็ก ช่วงอนุบาลจนถึงประถม เวลาเราดูการ์ตูนแล้วเห็นตัวละครโดนทำร้าย กักขัง กลั่นแกล้ง ร้องไห้ เจ็บปวด มีเลือดออก อะไรประมาณนี้ เราจะรู้สึกชอบมันมากๆ จนรู้สึกอยากจะโดนทำร้ายไปด้วยเลยบางที หรือกลับกันก็อยากเป็นฝ่ายกระทำ(แค่คิด)
เราชอบเสพผลงานภาพวาดที่คนในภาพกำลังทุกข์ เช่นร้องไห้ เลือดออก ทำร้ายตัวเอง เราดูแล้วรู้สึกพึงพอใจกับมันมาก
ในส่วนของปัจจุบัน อธิบายในส่วนนี้ยากมากจัง
ช่วง2-3ปีที่ผ่านมา (ช่วง ป.6-ม.1) ถ้าให้พูดตรงๆ ก็รู้สึกเหมือนตัวเองมีปัญหาสุขภาพจิตไปแล้ว หลายอย่างมากมายที่เจอตั้งแต่ช่วง ป.4-ป.6 เราก็จมอยู่กับความเศร้าเวลามีปัญหา แต่พอช่วง ป.6 จนถึงปัจจุบัน เราชอบเวลาตัวเองเศร้า ชอบเวลาตัวเองร้องไห้ เราชอบเพราะ เวลาเรารู้สึกเศร้า(จากอะไรก็ตาม ความเครียด ปัญหาต่างๆ) เราจะมีความรู้สึกว่าหัวใจ (Physical heart) จะรู้สึกเสียวๆหวิวๆ จนมันทำให้เรารู้สึกพอใจที่จะเป็นแบบนั้น สิ่งนี้ก็พาเราไปถึงการทำร้ายตัวเอง
การทำร้ายตัวเองของเรา(เรากรีดต้นแขน) ไม่ได้หนักมากนะคะ เราทำแค่เบาๆให้รู้สึกเจ็บเพื่อที่จะรู้สึกดี (นอกจากเพื่อความเจ็บปวด เราก็ทำร้ายตัวเองเวลามีปัญหาบ้างเล็กน้อยค่ะ)
โดยสรุปคือ เราคิดว่าตัวเราในวัยเด็กมีความรู้สึกพึงพอใจในที่เห็นความเจ็บปวดของคนอื่นในวัยเด็ก ในตอนนี้เราก็ยังชอบมัน(แต่ไม่ใช่ในทางเพศ และไม่คิดจะทำร้ายคนอื่นเพื่อการนี้นะคะ)และยังชอบเวลาตัวเองเจ็บปวดด้วยค่ะ มันปกติไหมคะ?
ไม่ค่อยอยากพูดตรงนี้เลย มันดูเพ้อเจ้อน่ะค่ะ555 เราคิดว่าตัวเองน่าจะเป็นโรคซึมเข้าเหมือนกัน แต่ไม่เคยไปพบจิตแพทย์เลยค่ะ เพราะคิดว่าพ่อแม่ไม่น่าจะพยายามเข้าใจ ถ้าอธิบายเรื่องที่คิดว่าเป็นก็คงยาว แต่ถามได้นะคะ
ขอบคุณที่อ่านจนถึงตรงนี้ และขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ ถ้าหนูห้วนไป พล่ามไร้สาระมากไปก็ขอโทษมากๆเลยนะคะ ไม่เคยโพสต์อะไรแบบนี้เลย ไม่รู้จะแทนตัวเอง จะพูดอะไรยังไงเลย ขอบคุณที่อ่านมากๆเลยนะคะ