สายไปในวันที่ใช่

ผมมีไปจีบเพื่อนเก่าสมัยเรียน ไม่เคยเจอกันมา 20+ปี เราคุยกันสนุกมากคุยกันสนิทจนรู้สึกอยากเจอหน้ากันจริงๆ ครั้งแรกที่เจอ

ครั้งแรกเจอผมก็ยังคิดๆว่าเค้าไม่ใช่สเปคเรา แต่ไม่มาก แล้วบอกเค้าด้วยว่าสเปคยังไม่ใช่ ก็คิดอยู่หลายวันจนตัดสินใจได้ว่าเราคุยแล้วสบายใจนี้คือตัวของเราเลยตัดสินใจเดินหน้าจีบต่อ

ยิ่งครบยิ่งรู้สึกดี ถูกใจ เริ่มวาดอนาคต แต่ด้วยเราสนิทกันแหย่กันได้ทุกเรื่องไม่เคยโกรธกัน จนมีอยู่วันเราไปเดินตลาดจอซแฟร์ด้วยกัน แล้วผมแหย่เรื่องเห็นผู้หญิงคนนั้นมั้ยสเปคเลย เค้าก็นิ่งๆไป แล้วเค้าก็แหย่กับว่าไปข้อเบอร์ให้มั้ย เราก็บอกเอาสิด้วยอานมณ์แหย่กันเล่น แต่คราวนี้เค้าไม่เล่นด้วยโกรธกับมาร้องไห้ที่ห้อง เรากฅ้พยายามปลอบอธิบายว่าล้อเล่นจนหายงอลไป

แล้วครบกันต่อมาด้วยที่เค้าบอกว่าเค้าอ้วนมากละอยากลด นน. แต่ยังไม่มีเวลาเลย เราก็จะคอยถามว่าลดได้กี่โลแล้ว วันนี้กินอะไร กินของอ้วนป่าว ทักเค้ามาเรื่อยๆ จนถึงคราวระเบิด เค้าว่ามาว่าถ้าเค้าไม่ผอม ไม่ขาว แล้วจะมาครบเค้าทำไม ไม่ไปหาคนผอมๆ ขาวๆ ครบละ 

จากนั้นมาเค้าก็คุยกับผมน้อยลงจนขอถอยเป็นเพื่อนกันพอน่าจะครบได้ยาวกว่า ถ้าเป็นแฟนน่าจะไม่รอด

ผมควรทำยังไงดี เค้าก็ไม่ถึงกับเลิกคุยแต่แค่ขอคุยเป็นเพื่อนกันไปก่อนเพราะเรายัง ศึกษากันไมามากพอ เราควรปล่อยให้มีช่องว่างกันก่อน แล้วค่อยๆ ให้เค้ามั่นใจเรา หรือหมดหวังแล้วเค้าน่าหมดใจไปแล้ว
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่