ทุกคนการที่เราทนให้เขาทำร้ายร่างกายอยู่ซ้ำๆ เพราะเราโง่มากใช่ไหมที่ไม่หาที่ไป ไม่ไปไหนสักทีบางทีเราก็ไม่ได้อยากประจานตัวเองหรอกนะเลือกมีอยู่ว่า
ปี 58 เราย้ายขึ้นมาแต่ จ.ข.ก.เพื่อมาเรียนต่อแถวบ้าน และเราได้พบเขา และได้หมั้นหมายกัน เขาส่งเราเรียนจนจบ ในตอนนั้นมีตบตีกันบ้างเราตีเขาเขาตีเราเลยให้อภัยกันมา จนปี 60 เราจบม.6 เขาโกหกเราว่าไปทำงานทั้งๆที่ไปร้านเกม เราจับได้ เราเองเป็นคนอารมณ์ร้อน เราโวยวาย เขาตบตีเราแรงมาก ชนิดที่ว่านอนโรงบาลได้เลย เราออกจากโรงบาลเราเลยลงกรุงเทพเราตรวจเจอว่าตัวเองท้อง แต่เราไม่บอกเขาเพราะเราไม่คิดกลับมา เราเลือกเลี้ยงลูกเอง จนเราขึ้นมาคลอดที่บ้าน ทางพ่อแม่เขาก็ไปเอาลูกเรามาเลี้ยงมั้ง (แต่ตอนท้องบอกไม่ใช่ลูกหลานเขาหลอกเพราะเราหนีไป) ตอนนั้นเขามีเมีย 2-3คนแล้วนะ เปลี่ยนเมียปล่อยเราเองยังไม่มีใคร จนปี 63 เขาเลิกกับเมียและมาตามง้อเรา ตามอยู่นาน จนเรากลับคืนหาเขา เราคิดว่าเขาเปลี่ยนตัวเองได้เขาเองก็ดีแค่ช่วงแรกๆ หลังๆมาเริ่มลงไม้ลงมือ เราเองก็หนีไปเขาก็ตามกลับมา 63-65เขาตีเราสามสี่ครั้งได้ ครั้งสุดท้ายกลางปี 65 เขาก็สัญญาว่าจะเลิกทำเขาก็เลิกมาได้ จนตรวจเจอว่าท้อง ตอนนี้ปี 66 เราท้องได้9 เดือนแล้ว เขาเริ่มกลับมาตบตีเราอีกแล้วคะ เขาพึ่งตีเราไปเมื่อวาน เรานี้ร้องไห้ใจแทบขาด เราเลยเลือกกลับบ้าน ทางครอบครัวเราก็ไม่ได้อบอุ่นอะไรยิ่งหนักถ้าทำอะไรไม่ถูกใจก็เอาแต่ชาบแช่งลูก และลูกเราก็เอาแต่ถามหาพ่อตลอดเพราะเคยอยู่พร้อมหน้า  เขาตีเราโดยการเหยียบหน้าเรายันหน้าเราถีบแขนเรา เราเลือกกลับบ้านไป ไม่ถึง ช.ม. เขาก็ไปตามเรากลับมา เขาบอกว่าเขาจะไม่ทำอีกแล้วไม่ทำจริงๆ แต่เราไม่อยากเชื่อแล้วคะ เราอยากหนีไปไกลๆ เรากลับบ้านไป แม่เราก็อายไทบ้านพอชาวบ้านเริ่มนินทาก็เอามากดดันเรา ช่วยแนะนำเราทีได้ไหมคะ ว่ามีที่ไหนที่ทำงานไปด้วย เลี้ยงลูกไปด้วยได้ เราไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเลยคะ เพื่อนก็พากันมีครอบครัวหมดแล้ว เราไม่อยากทนแล้วคะ แนะนำเราทีคะ