สวัสดีครับ ผมตั้งกระทู้นี้เพราะอยากทราบว่าแต่ละท่านที่ได้พบเจออกุศลจิตที่ผุดขึ้นมาที่เฉียบแหลมในการปั่นให้เราสับสนมากที่สุดอย่างไรกันบ้างครับ. ถ้าเป็นผมเมื่อผมเข้าใจธรรมที่ลึกขึ้นไปสิ่งนี้เหมือนจะผุดขึ้นมาเป็นตัวขัดสูงขึ้นไปตามที่เราจะพิจารณาธรรมนั้นมากขึ้นตามไปด้วยอยู่ตลอด จนบางทีต้องทำใจไม่ยึดกับอะไรเลยแบบจิตต้องพยายามนิ่งในชั่วขณะ ไม่ยึดแม้เหตุผลความเคยชินความจำได้ใดๆตามที่ได้เรียนรู้มาแต่เกิดแบบนั้นเลยถึงจะไม่ทุกข์ใจกับสิ่งนี้ที่จะสร้างให้สับสนที่พอยิ่งพิจารณาอะไรไปเรื่อยๆตามความฉลาดมันจะมีความคิดที่ฉลาดพอๆกันอยู่ลึกๆจนทำให้สับสนและด้วยเวลาที่บีบคั้นที่ต้องเขวี้ยงมันทิ้งอีก เพราะถ้าใจเผลอตัดสินใจในอกุศลที่เฉียบคมนั้นก็จะพ่ายต่อสิ่งนั้นทันที  บางทีมาในอริยาบทต่างๆโดยอาศัยความคิดที่เราคิดได้ซับซ้อนเป็นตัวทำให้ทุกข์ แต่สิ่งนี้ก็กลับทำให้เราก้าวหน้าขึ้นถ้าชนะอารมณ์อกุศลทั้งหลายที่ผุดมาได้ และได้ปัญญาในการเข้าใจพฤติกรรมของจิตที่รับรู้เพิ่มขึ้นแต่ยังคงมีอีกหลายอย่างที่จะต้องเข้าใจอีกมาก.  ท่านผู้ใดพบเจอมาแบบไหนก็สนทนากันได้ครับ ขอบคุณครับ.