คือผมไม่รู้จะเล่าอย่างไงดีเริ่มจากสาเหตุก่อนเลยละกันกลุ่มเพื่อนผมเป็นผชล้วนและมีแฟนหรือคนที่ชอบกันหมดแล้วเหลือแค่ผมด้วยความที่ผมเป็นเด็กมั้งหรือกลัวเพื่อนไม่ยอมรับหรืออะไรซักอย่างผมได้โกหกกับเพื่อนไปว่าผมชอบคนๆนึงก็คือเพื่อนผู้หญิงในห้องนิแหละนามสมมุติว่าเอผมกับเอนั่งใกล้กันคือโตะห้องมันจะจัดแบยโตะสอบคือนั่งคนเดียวแล้วเออยู่ถัดผมไปอีกโตะ  แผนภาพ
ผม...เพื้อน...เอ มันเป็นอย่างงี้แล้วผมนั่งชิดหน้าต่างและเอนั่งชิดประตูผมชอบมองไปที่ประตูเพราะวิวมันสวยกว่าริมหน้าต่างแต่เพื่อนคืดว่าผมมองเอและผมเป็นคนที่เรียกว่าชอบช่วยเพิ่อนละกันเวลาผมเห็นเพื่อนแบบทำงานไม่ได้ผมชอบไปช่วยซึ่งผมก็ทำอย่างนั้นกัยทุกคนแต่พอไปช่วยเอปุบทุกคนก็จะแบบเห้ยฮิวๆซึ่งผมไม่ชอบจนถึงวันที่ผมรอคอยวันทีาเอมีแฟนวันนั้นผมก็แกล้งทำตัวๆเศร้าไปเพื่อนก็มาปลอบซึ้งในใจผมแอบขำและในวันทีาเอมันเลิกกับแฟนเอมันก็แบบรุกใส่ผมผมไม่แน่ใจผมติเไปเองนึเปล่าแต่มันไม่เคยก็ขอให้ผมช่วยเลยสะครั้งถ้าผมไม่ไปเองซึ้งพอเป็นแบบนั้นเพื่อนที่สุดแสนขะฉลาดของผมก็คิดว่าผมไปจีบเออีกครั้งและผมก็เะอนไปว่าไม่ได้ชอบแล้วพวกมันก็ไม่เชื่อผมเลยแบบทักไปหาเอส่าอย่ามายุ่งอีกเลยผ่านไปไมาถึงอาทิตเอเปิดตัวแฟนใหม่ที่เป็นรุ่นน้องที่คุยกันได้แค่2วันซึ่งตอนผมพึ่งรู้คุยกันได้2วันผมก็แบยหะเอาจริงดิซึ่งมันก็เป็นสิทของเขาผมไม่ค่อยอยากยุ่งเท่าไหร่พราะผมก็เสร่อไปบอกเพื่อนว่าชอบเขาทั่งที่ไม่ได้ชอบและเพื่อนผมก็อบบสาปแช่งเอกันยกใหญ่ซึ่งก็แบบพอเถอะกุอายและกุก็ไม่ได้ชอบมันจริงผทคิดในใจแต่ไม่ด้พูดออกไปเพราะพูดอะไรไปเพื่อนผมมันก็ไม่ฟังมันจะคิดว่าผมเป็นหนุ่มแซดบอยอย่างเดียวเลย ซึ่งปัญหาตอนนี้ของผมก็คือผมไม่รู้จะหยุดมันยังไงมันเกินการควบคุมของผมไปแล้วมันแบบรู้ทั้งโรงเรียนแล้วอ่ะ