ไงคะ เราเด็กมัธยมคนหนึ่งมีแฟนที่คบกันมา7เดือนก่อนหน้านั้นคุยกันประมาณ3เดือนเราจีบเขาก่อน เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องเรา เคยเลิกกันไปครั้งหนึ่งแม่เรารู้แล้วไม่อยากมีเพราะยังเรียนอยู่แต่เราคิดว่าไม่มีอะไรเสียหายเลยแอบคบต่อ
เขาเป็นผชธรรมดา น่ารัก ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง  เวลาโกรธก็ไม่พูด ใจเย็นมาก
เราวางแพลนอนาคตไว้ด้วยกัน เขาดีทุกอย่าง
แต่พักหลังๆ2-3เดือนมานี้เขาดูเปลี่ยนไปเริ่มไม่สนใจ ติดเพื่อน ไม่แชทไม่โทรไม่เคยลงสตอรี่ถึงเรา มีหลายครั้งที่เราเจอเรื่องแย่ๆนั่งร้องไห้เขากลับแค่มองมาแต่ไม่ได้เข้ามาปลอบ เราเป็นคนที่เรียนค่อนข้างดีเป็นท็อปของทั้งชั้นวันหนึ่งครูบอกคะแนนสอบกลางภาคเรามัวแต่ไปเน้นวิทย์แต่ลืมอ่านengแล้วเต็ม14เราได้3(ไม่รวมข้อเขียน+เราไม่เก่งeng)
ตอนครูบอกคะแนนเราปล่อยโฮเลย เข้าใจใช่ไหมคะว่าคนที่ทำอะไรได้ดีมาตลอดไม่เคยพลาดพอพลาดมามันเจ็บมากเพราะเราคาดหวังสูงด้วย เพื่อนเข้ามาปลอบยกเว้นเขา คือตอนนั้นเราดิ่งมากเพราะมีปัญหาที่บ้านด้วย แล้วคือเราไม่ชอบเขาตรงนี้มากเราไม่รู้ว่าเรียกว่าโดนเอาเปรียบได้ไหม คือเราค่อนข้างมีฐานะในทุกเย็นเขาจะชอบเอาตังค์ไปซื้อหมดแล้วก็ตะไม่เหลือตังค์ เราเลยต้องเลี้ยงน้ำเขาทุกวันในตอนแรกๆเราก็เต็มใจนะคะเพราะแฟนอ่ะเนอะ แต่พอนานวันเข้าเขาเริ่มให้เราเลี้ยงข้าวด้วย ให้เราเติมเกมให้ เวลาเขาทำงานไม่ทันก็จะยกมาให้เราทำช่วย เราก็เริ่มตะหงิดๆแต่เพราะรักเลยยอม แล้วพักนี้เราทะเลาะกันบ่อยมากเขาก็ไม่สนใจทำเป็นไม่รู้เวลาง้อก็เหมือนขอโทษส่งๆบางทีก็ไม่ง้อเลยเหมือนรู้ว่ายังไงเราก็ยอม บอกจะปรับปรุงตัวแต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม วันนี้เราทะเลาะกันเพราะเขาเอาแต่เล่นเกมแถมยังลืมวันครบรอบอีกเราถามเขาว่าอยากเลิกไหมเขาบอกไม่เพราะไม่มีเหตุผลที่จะเลิก เรารู้สึกเหมือนเป็นแค่หมารับใช้เขา อยากตัดใจเดินออกมาแต่เพราะคำว่ารักจริงๆค่ะ ควรทำไงดีคะ