เราเริ่มต้นชีวิตมาจากความไม่ถูกต้องคับ เราทำงานที่เดียวกัน เขา หัวหน้า เราเด็กที่ฝึกงานอยู่ เราสองคนเกิดความรักขึ้นมา แฟนเธอรู้จึงไล่ออกมา เธอตัดสินใจเลิกกะสามีเพื่อมาใช้ชีวิตอยู่กับเรา มาเช่าอยู่ด้วยกัน แต่เธอยังไม่พร้อมอย่า เพราะห่วงเรื่องลูก เราก็คบกันแบบไม่ได้เปิดซึ่งรู้กันแค่คนรู้จัก เเละทางแม่เรา ส่วนฝั่งเธอยังไม่พร้อมที่จะเปิดตัว เธอหวังที่จะให้เรานั้นเป็นผู้นำ เอาชนะปัญหานี้ไปให้ได้ พิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเราสามารถที่จะดูแลเธอได้ กำหนดการเป็นครอบครัวซึ่งที่หมายความว่า พัฒนา ที่จะ มีรถด้วยกัน มีบ้านด้วยกัน แต่ป่าว เธอส่วนใหญ่ที่ดูแลเรา ซับพอร์ตเรา ให้ทุกอย่างเราทั้งที่เราบอกว่าบางอย่างก็ไม่ต้องก็ได้ เราอยากทำเองบ้าง  เเต่เราก็ไปทำผิดกับเธอ เราแอบนอกใจเธอ การนอกใจนี้มันรู้สึกว่าเรารักผญคนนี้ ถึงผญคนนี้จะไม่ได้ดีทุกอย่าง เราเองก้ไม่ได้ต้องการ แต่กลับรักและพุดเปิดใจได้ทุกเรื่อง แต่เธอจับได้เธอเองก็เสียใจมาเกินที่จะอภัยด้วยซ้ำ แต่เธอให้โอกาสเรา แล้วเราก็จบกับ ผญ คนนั้น โดยที่เราจะไม่ทำอีก แต่ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมเป็นช่วงที่เราห่างกันเรากลับมาเรียร ทุกอย่างไม่ดีขึ้น สถานการณ์แย่ลง ทะเลาะกัน พูดน้อยลง เราสนใจเธอน้อยลง เราเริ่มอยากอยู่คนเดียว ซึ่งเธอก็พูดกับเราว่าอีก2ปีเธอจะไปอย่ากับสามีให้ แล้วใจเราตอนนี้เริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มถอย มันเริ่มอยากใช้ชีวิตคนเดียวเธอให้โอกาสเราบ่อยมากด้วยคำพูดที่ว่า อยากไปไหม อยากไปก็ไป ไปอยู่กับคนที่เราอยากอยู่ด้วย แต่บางทีก็บอกกับเราว่าอยู่ไม่ได้ไม่มีเรา   ทุกวันที่เราไม่ค่อยคุยกะเขา เรารู้สึกว่าดูธรรมมะมันสบายใจกว่า เราอยากออกจากตรงนี้จัง แต่ไม่รู้ทำไมยังออกไปไม่ได้ซะที เราปากเเข็งว่าอยากอยู่กับเขา แต่ใจเรามันไม่มีแล้ว เราก็คิดเสมอว่ามันอาจจะเป็นเพราะกรรมที่ทำไว้ เรื่องแบบนี้ผิดศีลข้อสามยังไงก้ไม่มีทางสงบ กรรมเร็วติดตรวจ  แต่เรายังออกจากตรงนั้นไม่ได้ และอีกเรื่อง ทำงานที่เดียวกัน เลิกกันเค้าก็ไล่เรา ซึ่งใึกอีกปีเราก็จะจบละ แต่ถ้าอะไรๆมันเกิดก็ต้องยอมรับ ขอบคุณมากครับ เผื่อใครที่แสดงความเห็นอย่างไร บอกกล่าว ตักเตือนได้เลยคับ