แต่ก่อนเราเป็นคนที่ติดบ้านมากแต่ตอนนี้กลับไม่อยากอยู่บ้านเลยตั้งแต่มีลุงเข้ามาอยู่บ้าน บ้านก็วุ่นวายไปหมดซึ่งลุงเป็นคนที่ติดเกล้ามากกินเหล้าวันละ3ขวดบางวันก็4ขวดกินทุกวันเลยพอกินเเล้วจากคนดีกลายเป็นคนเล็วเลย กินเหล้าแล้วชอบพูดคนเดียว ตอนที่กลับมาใหม่ๆ ก็นึกว่าจะเป็นคนดี แต่พออยู่ไปสักพักกับกินเหล้า กินแล้วไม่ไปทำงานเป็นภาระให้คนอื่น และยังทำให้ย่าร้องไห้ทุกวัน ขนาดย่าร้องไห้กับไม่สำนึกเลย กินเหล้าเราไม่ว่าแต่อันนี้กินทุกวันกินแล้วไม่ไปทำงานแถมตัวเองยังมีหนี้อีก แต่พ่อของเรากับใช้หนี้ให้ลุงตั้ง 2 ปีเพราะเห็นว่าสงสารตอนลุงอยู่ต่างประเทศยอมรับเลยว่าครอบครัวมีความสุขมากแต่พอลุงกลับมาทำให้คุณย่าร่างกายทรุดลงเวลาลุงเมาชอบตะคอกใส่คุณย่าทำให้แม่และเราระแวงไปหมด เพราะที่บ้านไม่มีผู้ชายมีแค่เราแม่แล้วก็คุณย่า ก็เลยทำให้เรารู้สึกเริ่มกลัวลุงมาก ขนาดอ่านหนังสือแล้วก็ยังระแวงลุงเลย ไม่ว่าจะทำอะไรแล้วก็คอยระแวงลุงตลอด จนเราเคยคิดอยากจะออกจากบ้านหลังนี้ไปเลย แต่คุณย่าขอไว้ว่าไม่ให้ไป ซึ่งป้ากับพ่อก็บอกว่า ถ้าไม่ไหวจริงๆก็มาอยู่หอเลย ใจจริงเราก็อยากจะออกมาแต่เราเป็นห่วงคุณย่ากับแม่ โอ๊ะลืมบอกว่าพ่อของเราไปทำงานต่างประเทศ แต่ถ้าพ่ออยู่ที่บ้านเราว่าพ่อน่าจะจัดการลุงได้อยู่มั้งนะถ้าเราทนอยู่แบบนี้เราก็ไม่ไหวจริงๆเราว่าเราต้องเสียสุขภาพจิตแน่นับวันลุงยิ่งเล็วขึ้นเรื่อยๆ เราไม่ชอบเลยแบบนี้ ยิ่งอยู่ยิ่งทุกข์ใจ เรายอมรับเลยนะว่าเราไม่เป็นอิสระเลยหรือวันไหนที่ คุณย่ากับคุณแม่ไม่อยู่ ก็จะปล่อยเราอยู่บ้านคนเดียว ซึ่งเรากลัวมากเราอยู่แต่บนบ้านอยู่แต่ในห้องแล้วไม่ออกไปไหนเลยเราหิวข้าวเราก็ไม่กล้าลงมาเพราะเรากลัวลุงขนาดห้องน้ำยังไม่กล้าเข้าเลยมันอึดอัดมากที่ต้องขังตัวเองไว้อยู่ห้องคนเดียว เราไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน
ทุกคนช่วยแนะนำเราหน่อยได้ไหมคะว่าเราต้องทำยังไง