จริงจังนะคะ เรารู้ว่ามันเป็นนิสัยที่แก้ยาก เราพยายามอยู่ค่ะทึ่จะเป็นคนที่เด็ดขาด ลองเป็นคนเอาแต่ใจ และลองเห็นแก่ตัว(แบบว่าไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะคะ แค่ลองซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองมากขึ้น คิดอะไรก็พูดออกไปแบบนั้นอะไรแบบนี้) แต่ทุกครั้งเราจะกลับมารู้สึกผิด แล้วก็รู้สึกแย่ตลอดเลย แต่บางครั้งมันก็ทำให้เราสบายใจไปด้วยที่เรากล้ายอมรับครส.ตัวเองและแสดงออกไปตรงๆบ้าง หลายครั้งที่เราใจดีเกินไป(ละมั้ง) เราจะโดนเอาเปรียบ ทั้งทางตรงทางอ้อมเลย ตั้งแต่เรื่องเล็กๆ ไปจนถึงเรื่องใหญ่ เรื่องเล็กๆก็จะเป็นปัญหากวนใจเสมอ เราเป็นคนขี้ตามใจ ทุกครั้งที่ต้องมีการเสียสละ เราก็จะยอมทำออกไป ถึงความจริงเราจะไม่ได้รู้สึกว่าอยากทำ พอเราเป็นคนที่ตามใจไปแล้ว พอเราเป็นคนยอมไปแล้ว ทุกคนจะปฏิบัติกับเราว่าเราต้องยอมตลอด เราสังเกตว่าเค้าจะเริ่มเอาแต่ใจ เพราะรู้ว่ายังไงเราก็ต้องยอม บางทีเราก็อิจฉาที่เค้าสามารถรู้สึกไม่ดี และแสดงออกมาได้เลยว่างอน หรือน้อยใจอยู่ ต้องง้อนะ เราอยากทำแบบนั้นได้บ้าง แต่เพราะเรารู้ว่าถ้าเราทำไปจะมีคนรู้สึกไม่ดี(เหมือนกับที่เรารู้สึกอยู่ทุกวันนี้) เราเลยไม่เคยแสดงออกเลยว่าจริงๆเรารู้สึกยังไงกันแน่ เราเป็นคนง้อไม่เก่ง เลยแก้ปัญหาเกือบทุกครั้งเป็นการเงียบและปล่อยให้เค้าหายเอง บางครั้งมันก็ทำให้เรากระวนกระวายใจมากๆ เราคิดแต่เรื่องว่าเราผิดรึเปล่า เราต้องง้อหรือเปล่า แต่อยแต่หาสาเหตุว่าเราไปทำอะไรมา เราไม่ชอบที่เป็นต้นเหตุให้ใครรู้สึกแย่ เราเคยร้องไห้ไปด้วยขอโทษไปด้วย ทั้งๆที่ตอนนั้นเราไม่ได้ผิดขนาดนั้น พูดตรงๆว่าตอนนี้เราสมเพชตัวเองในตอนนั้นมาก เราไม่ชอบที่ตัวเองยอมคนอื่นขนาดนี้ เรายอมรับว่าเราคือต้นเหตุที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ เป็นเราเองที่ยอมเกินไป ตามใจคนอื่นเกินไป โทษตัวเองมากเกินไป เราพยายามแก้นิสัยนี้เสมอเลย แต่ยิ่งทำยิ่งรู้สึกผิด เราไม่รู้ว่าเพราะมันเพิ่งเริ่มต้นด้วยรึเปล่า เราอยากได้คำแนะนำค่ะ มีใครพอจะดึงสติเราได้บ้าง แต่ว่าอย่ารุนแรงเกินไปนะ แง๊
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ