สวัสดีค่ะ เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง รู้จักกันมาตั้งแต่ ป.5 เริ่มสนิทกันตอน ป.6 ถึงช่วงขึ้น ม.ต้น (ปัจจุบันเรา ม.6 เพื่อน ปวช.3) ทีนี้เรากับเพื่อนคนนี้เรียกได้ว่าสนิทกันมากๆจริงๆค่ะ ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมาก เราไปไหนก็ไปด้วยกัน ทำอะไรก็ทำด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน หนีเที่ยวด้วยกันจนโดนที่บ้านด่าหลายครั้งแล้วก็ไม่เคยเข็ด ไม่เคยเรียนที่เดียวกันเลยนะคะ แยกกันตลอด แต่ความที่บ้านอยู่ใกล้กันมากๆ เลยสนิทกันมาตลอด อยู่ในจุดที่เราเคยเห็นเพื่อนเอาผู้ชายมานัวก็ทำมาแล้ว ถึงได้บอกว่าสนิทมาก
เพื่อนคนนี้มีประสบการณ์ด้านความรักมากพอสมควรเลยค่ะ เราก็อยู่ในหลายๆเหตุการณ์ความรักของเพื่อนคนนี้ ยอมรับว่าเวลาเพื่อนเศร้า เราปลอบเพื่อนไม่ค่อยได้เลยค่ะ เคยปลอบด้วยความมั่นใจแล้วโดนด่ากลับมาทีว่าเราพูดอะไรไม่คิด คำพูดผ่านสมองบ้างมั้ย เราเลยเชื่อว่าเรากลายเป็นคนปลอบใครไม่เป็น เวลาจะปลอบก็คิดแล้วคิดอีกว่าจะเอาไง แต่กลับกัน เพื่อนคนนี้สามารถปลอบเราแล้วก็ให้คำแนะนำเราได้ดีเสมอมา ถึงจะมีบางครั้งที่เราตะหงิดๆในคำแนะนำของเพื่อน แต่เราก็เลือกที่จะเชื่อ เพราะเราเป็นคนที่กลัวเสียเพื่อนมากๆเลยค่ะ เราเป็นคนตามใจเพื่อนถึงบางครั้งยอมรับเลยว่ามันก็ลำบากใจนิดหน่อย แต่เราไม่กล้าอยากขัดเลยค่ะ เวลาเราทะเลาะกับเพื่อนคนนี้ เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นแบบรามั้ย แต่เราซึมหนักทุกครั้งเลยค่ะ แล้วช่วงที่ผ่านมานี้เราทะเลาะกับเพื่อนคนนี้บ่อยมาก เพราะเรามีแฟน
เราไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยค่ะ คนนี้คนแรกในชีวิต เป็นคนที่เราแอบชอบ เป็นเพื่อนในห้องเราเองค่ะ เราแอบชอบเขามาราวๆ 2 ปี สาหัสกับคนนี้อยู่นะคะ เพราะเราชอบเขาตอนเขามีแฟนแล้ว จนเลิก จนเขาไปนัวกับคนใหม่ จนเขาเลือกที่จะไม่มีใคร และแน่นอนค่ะว่าเพื่อนสนิทของเรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนายคนนี้ เพราะเราเล่าให้ฟังตลอด เราพึ่งมาได้คบกับคนนี้เมื่อวันที่ 16 มิถุนาที่ผ่านมา เราคลั่งรักเขามากๆๆๆค่ะ เพราะใจเรารักเขามานาน เราชอบเขามากจริงๆ แต่ทีนี้ประเด็นมันอยู่ตรงที่ว่า พอเรามีแฟน เรากลายเป็นคนติดแฟนมากๆ จากแต่ก่อนที่ไม่มีเราโครตติดเพื่อนสนิท ติดแบบปาท่องโก๋ แต่พอเรามีแฟนเราเลยมีเวลาให้เพื่อนสนิทน้อยลง แต่เราไม่ได้ลืมนะคะ ไม่เคยลืมเพื่อนคนนี้ เพราะเพื่อนก็คือคนสำคัญที่มีบทบาททำให้เรากับคนนี้ได้คบกัน ต้องขอบคุณคำยุของเพื่อนคนนี้มากจริงๆ เราก็ยังมีไปเที่ยวกับเพื่อนคนนี้ถึงมันจะน้อยลงจากแต่ก่อน ทีนี้เพื่อนเป็นคนขี้หวงค่ะ ไม่ชอบที่โดนลดความสนใจ ก็เลยน้อยใจเรา จากที่น้อยใจก็เริ่มพูลเป็นการทะเลาะระหว่างเรากับเพื่อน เวลาทะเลาะกันเราจะจมดิ่งทุกที ยอมรับว่าที่เพื่อนพูดมามันถูกหมดเลยค่ะ เรากลายเป็นคนเห็นแก่ตัว เราทำเพื่อนคนนี้โกรธและผิดหวังในตัวเราบ่อยมากๆ เราขอโทษพร่ำเพรื่อจนมันเริ่มไม่เห็นความสำนึกรู้สึกผิดของเราในคำขอโทษ แต่ช่วงหลังมานี้ เราเริ่มไม่ค่อยโอเคอยู่อย่างค่ะ คือที่เราทะเลาะกับเพื่อนหลังมีแฟนบ่อยๆ หลายครั้งคือเพื่อนเข้ามาอ่านแชทเรากับแฟนค่ะ เราไว้ใจเพื่อนคนนี้มาก เพื่อนมีโทรศัพท์สองเครื่อง เรายืมโทรศัพท์เพื่อนคุยกับแฟนอยู่บ่อยเพราะบางทีแบตเราหมด เราเลยทิ้งแอคเคาท์เราไว้เครื่องเพื่อนซึ่งสามารถกดเข้าสู่ระบบได้อย่างง่ายดายเลยโดยไม่ต้องใส่รหัสรอบหลัง
ขอบอกตรงนี้ก่อนเลยว่า เราไม่ได้มีเจตนาจะปิดบังเพื่อน และเราก็กำลังคิดว่าจะบอกแล้วเอายังไงต่อ แต่เราช้ากว่าเพื่อนคนนี้ 1 ก้าวเสมอ เวลาเราหายไป เพื่อนจะชอบเข้าแอคเคาท์เราเพื่อไปดูแชทที่เราคุยกับแฟนเพื่อที่จะรู้ความคืบหน้าเราก่อนที่จะหายไป และในหลายๆครั้งมันจะเป็นข้อความหรือเนื้อหาในส่วนที่ทำเพื่อนเรารู้สึกไม่ดี เพราะการหายไปของเราคือหายไปกับแฟน แต้เรามาบอกเพื่อนช้า เพราะเรากลัวเพื่อนที่จะชอบช็อตมู้ดเรา แต่ในหลายๆครั้งคือเราไม่มีเน็ตเลยไม่ได้บอกอะไรทันที เรามักจะบอกหลังจากกลับมาจากที่ไปแล้ว พอเพื่อนอ่านแชทเสร็จ เพื่อนจะโพสตัดพ้อไม่ก็มาตัดพ้อในแชทเรา เราผิดไปเลยทั้งๆที่เรายังไม่ได้อธิบาย และโอเคเราผิดที่ไม่บอกเพื่อนก่อน แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนต้องเข้ามาอ่านแชทเราขนาดนี้ เราเริ่มจะรู้สึกว่าเราโดนล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของเรา เอาจริงๆเราไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลยนะ เพราะที่ผ่านมาเพื่อนจะทำอะไรเราปล่อยเราตามใจตลอด คือเราสนิทกันแบบว่ามีอะไรก็เล่าให้ฟัง แต่หลังๆเราโดนเพื่อนช็อตฟีลเวลาเล่าเรื่องแฟนให้ฟังบ่อยๆเราเลยไม่ค่อยอยากพูดเรื่องแฟน ส่วนไปไหนมาไหนที่เรามาบอกเพื่อนช้าก็เพราะเราไม่มีเน็ตจริงๆ อะไรแบบนี้มันทำให้เรารู้สึกว่า เพื่อนโกรธเราบ่อยหรือเพราะเราไม่เคยโกรธเพื่อนเลยกันแน่ ทุกคนคิดว่ายังไงคะ
เพื่อนที่สนิทกันมากๆๆๆ แปลว่าทำได้ทุกอย่างรึป่าวคะ
เพื่อนคนนี้มีประสบการณ์ด้านความรักมากพอสมควรเลยค่ะ เราก็อยู่ในหลายๆเหตุการณ์ความรักของเพื่อนคนนี้ ยอมรับว่าเวลาเพื่อนเศร้า เราปลอบเพื่อนไม่ค่อยได้เลยค่ะ เคยปลอบด้วยความมั่นใจแล้วโดนด่ากลับมาทีว่าเราพูดอะไรไม่คิด คำพูดผ่านสมองบ้างมั้ย เราเลยเชื่อว่าเรากลายเป็นคนปลอบใครไม่เป็น เวลาจะปลอบก็คิดแล้วคิดอีกว่าจะเอาไง แต่กลับกัน เพื่อนคนนี้สามารถปลอบเราแล้วก็ให้คำแนะนำเราได้ดีเสมอมา ถึงจะมีบางครั้งที่เราตะหงิดๆในคำแนะนำของเพื่อน แต่เราก็เลือกที่จะเชื่อ เพราะเราเป็นคนที่กลัวเสียเพื่อนมากๆเลยค่ะ เราเป็นคนตามใจเพื่อนถึงบางครั้งยอมรับเลยว่ามันก็ลำบากใจนิดหน่อย แต่เราไม่กล้าอยากขัดเลยค่ะ เวลาเราทะเลาะกับเพื่อนคนนี้ เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นแบบรามั้ย แต่เราซึมหนักทุกครั้งเลยค่ะ แล้วช่วงที่ผ่านมานี้เราทะเลาะกับเพื่อนคนนี้บ่อยมาก เพราะเรามีแฟน
เราไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยค่ะ คนนี้คนแรกในชีวิต เป็นคนที่เราแอบชอบ เป็นเพื่อนในห้องเราเองค่ะ เราแอบชอบเขามาราวๆ 2 ปี สาหัสกับคนนี้อยู่นะคะ เพราะเราชอบเขาตอนเขามีแฟนแล้ว จนเลิก จนเขาไปนัวกับคนใหม่ จนเขาเลือกที่จะไม่มีใคร และแน่นอนค่ะว่าเพื่อนสนิทของเรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนายคนนี้ เพราะเราเล่าให้ฟังตลอด เราพึ่งมาได้คบกับคนนี้เมื่อวันที่ 16 มิถุนาที่ผ่านมา เราคลั่งรักเขามากๆๆๆค่ะ เพราะใจเรารักเขามานาน เราชอบเขามากจริงๆ แต่ทีนี้ประเด็นมันอยู่ตรงที่ว่า พอเรามีแฟน เรากลายเป็นคนติดแฟนมากๆ จากแต่ก่อนที่ไม่มีเราโครตติดเพื่อนสนิท ติดแบบปาท่องโก๋ แต่พอเรามีแฟนเราเลยมีเวลาให้เพื่อนสนิทน้อยลง แต่เราไม่ได้ลืมนะคะ ไม่เคยลืมเพื่อนคนนี้ เพราะเพื่อนก็คือคนสำคัญที่มีบทบาททำให้เรากับคนนี้ได้คบกัน ต้องขอบคุณคำยุของเพื่อนคนนี้มากจริงๆ เราก็ยังมีไปเที่ยวกับเพื่อนคนนี้ถึงมันจะน้อยลงจากแต่ก่อน ทีนี้เพื่อนเป็นคนขี้หวงค่ะ ไม่ชอบที่โดนลดความสนใจ ก็เลยน้อยใจเรา จากที่น้อยใจก็เริ่มพูลเป็นการทะเลาะระหว่างเรากับเพื่อน เวลาทะเลาะกันเราจะจมดิ่งทุกที ยอมรับว่าที่เพื่อนพูดมามันถูกหมดเลยค่ะ เรากลายเป็นคนเห็นแก่ตัว เราทำเพื่อนคนนี้โกรธและผิดหวังในตัวเราบ่อยมากๆ เราขอโทษพร่ำเพรื่อจนมันเริ่มไม่เห็นความสำนึกรู้สึกผิดของเราในคำขอโทษ แต่ช่วงหลังมานี้ เราเริ่มไม่ค่อยโอเคอยู่อย่างค่ะ คือที่เราทะเลาะกับเพื่อนหลังมีแฟนบ่อยๆ หลายครั้งคือเพื่อนเข้ามาอ่านแชทเรากับแฟนค่ะ เราไว้ใจเพื่อนคนนี้มาก เพื่อนมีโทรศัพท์สองเครื่อง เรายืมโทรศัพท์เพื่อนคุยกับแฟนอยู่บ่อยเพราะบางทีแบตเราหมด เราเลยทิ้งแอคเคาท์เราไว้เครื่องเพื่อนซึ่งสามารถกดเข้าสู่ระบบได้อย่างง่ายดายเลยโดยไม่ต้องใส่รหัสรอบหลัง
ขอบอกตรงนี้ก่อนเลยว่า เราไม่ได้มีเจตนาจะปิดบังเพื่อน และเราก็กำลังคิดว่าจะบอกแล้วเอายังไงต่อ แต่เราช้ากว่าเพื่อนคนนี้ 1 ก้าวเสมอ เวลาเราหายไป เพื่อนจะชอบเข้าแอคเคาท์เราเพื่อไปดูแชทที่เราคุยกับแฟนเพื่อที่จะรู้ความคืบหน้าเราก่อนที่จะหายไป และในหลายๆครั้งมันจะเป็นข้อความหรือเนื้อหาในส่วนที่ทำเพื่อนเรารู้สึกไม่ดี เพราะการหายไปของเราคือหายไปกับแฟน แต้เรามาบอกเพื่อนช้า เพราะเรากลัวเพื่อนที่จะชอบช็อตมู้ดเรา แต่ในหลายๆครั้งคือเราไม่มีเน็ตเลยไม่ได้บอกอะไรทันที เรามักจะบอกหลังจากกลับมาจากที่ไปแล้ว พอเพื่อนอ่านแชทเสร็จ เพื่อนจะโพสตัดพ้อไม่ก็มาตัดพ้อในแชทเรา เราผิดไปเลยทั้งๆที่เรายังไม่ได้อธิบาย และโอเคเราผิดที่ไม่บอกเพื่อนก่อน แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนต้องเข้ามาอ่านแชทเราขนาดนี้ เราเริ่มจะรู้สึกว่าเราโดนล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของเรา เอาจริงๆเราไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลยนะ เพราะที่ผ่านมาเพื่อนจะทำอะไรเราปล่อยเราตามใจตลอด คือเราสนิทกันแบบว่ามีอะไรก็เล่าให้ฟัง แต่หลังๆเราโดนเพื่อนช็อตฟีลเวลาเล่าเรื่องแฟนให้ฟังบ่อยๆเราเลยไม่ค่อยอยากพูดเรื่องแฟน ส่วนไปไหนมาไหนที่เรามาบอกเพื่อนช้าก็เพราะเราไม่มีเน็ตจริงๆ อะไรแบบนี้มันทำให้เรารู้สึกว่า เพื่อนโกรธเราบ่อยหรือเพราะเราไม่เคยโกรธเพื่อนเลยกันแน่ ทุกคนคิดว่ายังไงคะ