พอไม่มีอะไรดีซักด้านทุกอย่างเหมือนมันดิ่งลง พาลเบื่อทุกอย่างเลย (ขอระบายหน่อยนะ)

คือความรู้สึกตอนนี้เราเบื่อมากเลย เราเบื่อกระทั่งที่จะพูดกับใครๆ เบื่อมาทำงานทั้งๆที่เป็นงานที่เราชอบและคิดว่าดี ตอนนี้เราไม่สดใสเลย ที่เราเป็นแบบนี้เราอาจจะไม่ได้เบื่องานแต่เราเบื่อชีวิตวนลูปเหมือนเดิม ตื่นมาทำงาน ถึงเวลากลับห้อง นอน ตื่นมาทำงาน กลับห้องนอน วนไปแบบนี้4ปีแล้ว กลับไปที่ห้องก็ไม่ได้คุยกับใครไม่มีเพื่อนเหมือนคนอื่นเค้า ไม่มีคนคุย ไม่มีหนังอะไรที่ชอบดู รู้สึกร่างกายมันเหมือนหมดแรงใช้ชีวิตให้หมดไปวันๆ ซึ่งเราไม่ชอบแบบนี้เลย มันทำให้เราเหนื่อยใจ แล้วพาลไปไม่อยากตื่นมาทำงานเลย ทั้งๆที่เราชอบงานนี้นะ แต่อาจจะเพราะเหตุนั้น
     พูดตามตรงเราก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหล่นะ แต่อาจจะเพราะเราไม่ใช่ไทน์ของผู้ชายสมัยนี้มั้งที่ต้องตัวเล็ก สเปรคใครไม่รู้ ต้องอึ๋ม หน้าสวย หน้าหมวย หน้าแบ๋ว เรารู้นะว่าต้องมีคนชอบในแบบที่เราเป็นแต่เรายังไม่เจอเลย แต่ละคนที่เข้ามาคุยกับเรา เรารับรู้ได้ว่าเค้าเข้ามาคุยแบบทางผ่าน คนที่เข้ามาในชีวิตเราไม่มีใครคุยกับเราได้นานเลยไม่ถึง5เดือนเลยเค้าก็ไปละ บางทีเค้าก็เป็นฝ่ายไปและบางทีเราก็เป็นฝ่ายที่ไปเอง สาเหตุที่ไปกันไม่ได้มันก็มีเหตุอยู่แค่2เรื่องคือ 1.หน้าตาเราไม่ตรงสเปรคเค้า เราไม่สวยตามฉบับที่เค้าวาดไว้ และ2 เพราะนิสัยเข้ากันไม่ได้ เค้าไม่ได้ชอบเราจริงๆแต่เค้าชอบให้เราเป็นแบบในสิ่งที่เค้าต้องการ เค้าอยากให้เป็น  ส่วนใหญ่เราเจอแบบนี้บ่อยมาก จนเราเบื่อที่จะตามหาแล้ว ใช่พอไม่ตามก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะเข้ามานะ ยิ่งไม่ตามก็ยิ่งไม่มีใครเข้ามาเลย พอยิ่งวิ่งตามเจอคนเข้ามาก็เข้าอีหรอบเดิม จนทุกวันนี้เราเงียบเหงามาก อยากคุยนะแต่ก็ไม่มีแรงที่จะหาใครละ ยิ่งเราทำงานที่ไม่ได้ไปไหนอยู่ในจังหวัดเล็กๆเงียบๆที่ไปไหนไม่ได้ยิ่งไม่เจอใครเลย มันเลยเป็นอีกสาเหตุนึงที่เราเบื่อเอามากๆ เบื่อจนบางทีในหัวมันคิดเข้ามาตลอดว่าทำไมพี่ๆน้องๆเราเจออะไรดีๆเข้ามาตลอดทั้งหน้าที่การงาน และคน เหมือนเข้ามาพร้อมทั้งหน้าตา ฐานะ หน้าที่การงานที่เท่ากัน นิสัยที่เข้ากันได้ พยายามปรับกันได้คุยได้นานกว่า แต่เราแม้แต่เราลดความเป็นตัวเองลดความนิสัยไม่ดีบางอย่างเราก็ปรับให้มันดีมันเข้ากับเค้าได้ ลดความงอแงง้องแง้งได้ แต่ไม่มีใครจริงใจจริงจังซักคน แม้แต่ปรับก็พยายามไม่เท่าเราเลย ไม่มีความอดทนเลย หลายคนบอกเราว่าเราลองไปหาไรทำดูที่แก้เบื่อมั้ย เราก็ลองแล้วนะ แต่ก็ไม่ช่วยไรเลย เราเคยคิดว่าลองขับรถออกไปข้างนอกดูมั้ยเพื่ออะไรจะดีขึ้น แต่ก็เนาะจังหวัดเล็กๆจะไปไหนได้ ห้างก็ไม่มี สวนสาธารณะที่สวยๆพักผ่อนหย่อนใจก็ไม่มี เราเลยไปไหนไม่ได้ เราเลยรอว่าเราสอบที่อื่นเผื่อรอเวลาประกาศผลถ้าผ่าน ชีวิตเราอะไรหลายๆอย่างคงดีขึ้น เราก็ได้แต่หวังแต่หวังมาจะ4ปีละไม่รู้ปีนี้จะมีโอกาสผ่านมั้ย จะมีโอกาสชีวิตดีขึ้นที่เราตั้งใจไว้มั้ย เราไม่ได้คนเลือกเยอะนะ เราแทบจะไม่ได้เลือกคนที่น่าตาดีเลย หรือฐานะดีมากๆเลย เราแค่ขอคนที่หน้าตาปานกลาง นิสัยดี จริงใจรับในความเป็นเราได้ทั้ง2ฝ่าย มีไรคุยกัน พูดง่ายๆดูที่นิสัยล้วนๆ ก้ไม่มีเข้ามา แล้วอันนี้คือการเลือกเยอะเลือกสูงเกินไปสำหรับเราหรอ ถ้าเรามีตรงนี้ก็คงจะดีอย่างน้อยมีกำลังใจดีมีอะไรดีซักด้านมันก็คงดีสิ่งที่นอยๆได้ดีขึ้นแต่พอเบื่อชีวิตวนลูปแล้วไม่มีอะไรเข้ามาดีๆเลย มันเหมือนดิ่งลงทุกๆอย่างเลย เราก้ไม่รู้จะทำไงละ เราไม่มีที่ละบายที่คุยด้วย เราเลยขอระบายที่ในนี้ละกันนะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่