อย่างที่ว่าแหละค่ะปัญหาเยอะสุดๆทั้งด้านครอบครัว,ด้านสังคม,ด้านการเรียน,
ทุกอย่างถ่าโถมมามากๆค่ะ

เริ่มเลยนะคะ ทางเรากินเจ เข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้แต่ก็ไม่รู้ว่ากินไปทำไมพ่อกับแม่ให้เรากินตั้งแต่ในท้องค่ะ มักขาดสารอาหารบ่อยๆเพราะไม่มีกระจิตกระใจค่ะ

พ่อทำอาชีพพ่อค้าแม่เราทำอาชีพแม่ค้า เราเข้าใจว่าทั้งคู่ไม่ค่อยมีเวลาแม่ทำงานเป็นเสาหลักเป็นส่วนใหญ่  เราตั้งแต่เด็กก็โดนยายเลี้ยงดูมาจนประมาณอณุบาลก็ได้ย้ายมาอยู่กับแม่บ้างแม่ฝากยายเลี้ยงบ้าง แต่ก่อนมีความสุขดีเพราะยังเด็กค่ะมไม่คิดอะไรมาก โตมาเราซนมากค่ะพ่อกับแม่ไม่ค่อยไว้ใจเราเลยค่ะเคยขังเราไว้ในบ้านตอนเด็กเพราะเราอยากออกไปเล่นกับเพื่อนบ่อยและกลับดึกเพราะอยากอยู่กับเพื่อน และใช่มันไม่ดีเอามากๆเพราะก็มีอีกหลายเรื่องที่ท่านทำให้เราไม่มั่นใจและหมดความมั่นใจในตัวเองและไม่กล้าแสดงออกไม่หมกมุ่นอยู่แต่กับความสัมพันธ์ที่ต้องซื่อสัตย์เราแทบไม่ได้มีความคิดเป็นของตัวเองะลยค่ะทำเพื่อคนอื่นใจอ่อนง่ายและตามใจ

แต่ก็เหมือนว่าจะเรียดเพราะชีวิตตัวเองก็เอาไม่รอดในนะตอนนี้แหละค่ะไม่เคยมีความคิดเป็นของตัวเองเลยต้องให้เขาคนอื่นสั่งตลอดซึ่งมันแย่มากตอนนี้เริ่มดีขึ้น  แต่มาเครียดกับสภาพจิตใจแทนนี่แหละค่ะเครียดว่าจะเอายังไงต่อ เพราะไม่กล้าที่จะเริ่มสนทนากับใครหรือระบายกับเพื่อนเพราะกลัวเขานั้นจะตั้งมาเครียดเพราะกับปัญหาของเราเราไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลยไม่กล้าที่จะระบายได้เเต่เก็บไว้แบบนี้ค่ะ ยกเว้นกับพี่สาวแต่ก็เคยทะเลาะกันเลยไม่อยากไปยุ่มย่ามหรือรบกวนเขา


หมดกำลังใจจริงๆค่ะบ้านก็แคบอับมากแล้วก็เหนื่อยมากๆค่ะเพราะเรานั้นก็เป็นคนเก็บจานที่กินไว้ไม่ไปไว้ที่ล้างตลอด
กลับบ้านมาชอบโดนให้ไปเก็บซึ่งเราไม่ชอบเราไม่ชอบให้ใครสั่งเลยเรานั้นชอบทำแต่ใครมาสั่งก็หมดอารมณ์
เราอยากพักซักวันแต่เราก็เหมืแนไม่มีเวลาเลยคิดฟุ้งซ่านตลอดเวลา เราเครียดมากตอนนี้  มีวิธีแนะนำดีๆไหมคะ