เรามีโอกาสได้เจอกันหลายครั้งแล้ว
ทุกครั้งที่เจอกันก็พยายามข่มใจไม่สนใจเธอ แต่ก็ยังแอบมองเธออยู่นะ
แต่มีครั้งนึงที่เราเจอกันโดยบังเอิญ ใกล้กันมาก มีแต่ความเงียบระหว่างเรา เป็นการอยู่ใกล้กันที่
ทำให้ทั้งดีใจและทำอะไรไม่ถูกไปด้วย เกร็งไปหมด ไม่กล้ามอง ไม่กล้าสบตา กลัวเขินทำอะไรไม่ถูก
ที่สำคัญกลัวเธอจะรู้ความจริงว่า ดีใจแค่ไหนที่เจอกัน
อยากให้รู้ว่าที่ทำเมิน นิ่งๆ เงียบๆ ไม่ใช่ไม่รู้สึกอะไรนะ แต่มันแอบตื่นเต้น ทำอะไรไม่ถูก
หลังจากเจอกันวันนั้น ในหัวมีแต่หน้าเธอโผล่เข้ามา จะทำอะไรก็เห็นแต่หน้าเธอ จู่ๆก็คิดว่า อยากให้เธออยู่ตรงนั้นด้วย
ผ่านมานานก็ยังเห็นแต่หน้าเธอ ละเมอเพ้อพกถึงเธออยู่ตลอด
อยากเจอเธออีกครั้ง อยากให้แน่ใจว่ารู้สึกยังไง อยากรู้ว่าใจเราตรงกันมั้ย
อยากให้การเจอกันครั้งหน้า ไม่มีความเงียบแบบที่ผ่านมา อยากให้ได้เปิดเผยใจ
อยากให้เราได้พบเจอกันอีกครั้ง
ทุกครั้งที่เจอกันก็พยายามข่มใจไม่สนใจเธอ แต่ก็ยังแอบมองเธออยู่นะ
แต่มีครั้งนึงที่เราเจอกันโดยบังเอิญ ใกล้กันมาก มีแต่ความเงียบระหว่างเรา เป็นการอยู่ใกล้กันที่
ทำให้ทั้งดีใจและทำอะไรไม่ถูกไปด้วย เกร็งไปหมด ไม่กล้ามอง ไม่กล้าสบตา กลัวเขินทำอะไรไม่ถูก
ที่สำคัญกลัวเธอจะรู้ความจริงว่า ดีใจแค่ไหนที่เจอกัน
อยากให้รู้ว่าที่ทำเมิน นิ่งๆ เงียบๆ ไม่ใช่ไม่รู้สึกอะไรนะ แต่มันแอบตื่นเต้น ทำอะไรไม่ถูก
หลังจากเจอกันวันนั้น ในหัวมีแต่หน้าเธอโผล่เข้ามา จะทำอะไรก็เห็นแต่หน้าเธอ จู่ๆก็คิดว่า อยากให้เธออยู่ตรงนั้นด้วย
ผ่านมานานก็ยังเห็นแต่หน้าเธอ ละเมอเพ้อพกถึงเธออยู่ตลอด
อยากเจอเธออีกครั้ง อยากให้แน่ใจว่ารู้สึกยังไง อยากรู้ว่าใจเราตรงกันมั้ย
อยากให้การเจอกันครั้งหน้า ไม่มีความเงียบแบบที่ผ่านมา อยากให้ได้เปิดเผยใจ