สวัสดีคะ ดิฉันชื่อน้ำมิ้มนะคะ ปัจจุบันอายุ37ปี จะมาเล่าชีวิตที่ผ่านมาตั้งแต่ช่วงอายุ18ปีมาจนถึงปัจจุบัน  ดิฉันไม่เคยคาดคิดว่าจะเจอมรสุมมากมายหนักหนากว่าจะมีชีวิตมาได้จนถึงทุกวันนี้  สิ่งที่ดิฉันต้องเจอคือ  ดิฉันมีครอบครัวที่อบอุ่นครบ ไม่รวยมาก แต่ก็ไม่เคยขาดความสุข  มีพ่อ แม่ ตา ยาย พี่ ฉัน และน้อง เป็นครอบครัวที่ครบในความสุข แม่ดิฉันเป็นดีเจนักจัดรายการวิทยุที่มีชื่อเสียงในจังหวัดนครสวรรค์ มีแต่คนรู้จัก ส่วนพ่อก็เป็นถึงสารวัตรหัวหน้างานมีลูกน้องที่เคารพรักมากมาย บางทีก็จำอายุตัวเองไม่ค่อยได้แต่จำชั้นเรียนได้  ชีวิตฉันเริ่มเปลี่ยนเมื่อต้องมาศูนย์เสียแม่ผู้เป็นที่รักไปอย่างไม่ทันตั้งตัวตอนปวช2อายุก็น่าจะ17-18 แม่ไปทำงานปกติแต่สายๆของวันนั้นปี2545 แม่ปวดหัวมากจนลิ้นแข็งพูดไม่ชัด พ่อจึงรีบลางานพาแม่ไปโรงพยาบาล แม่เข้าห้องไอซียูทันทีเพราะเส้นเลือดในสมองแตก หลังจากไหนก็ไม่สามารถคุยกับแม่ได้อีกเลย หมอบอกให้ครอบครัวทำใจ ยื้อได้เพราะเครื่องช่วยหายใจ แม่อยู่ไอซียูอยู่7วัน พ่อก็ตัดสินใจกับหมอว่าให้ถอดเครื่องช่วยหายใจแล้วแม่ก็จากพวกเราไปตอน20 พ.ย.2545  มันเกินที่ฉันจะรับได้แต่ก็ต้องใช้ชีวิตกันต่อไป จนพ่อได้ประจำการที่กรุงเทพ และพ่อก็มาเสียตามแม่ไปอีกในปี พ.ศ.2548 มันคือการศูนย์เสียครั้งใหญ่ เสาหลักของครอบครัว ฉํนเริ่มทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยรับจ้างหลายงานมาก อยู่กับตายาย จากนั้นมาก็เสีย ยาย และเสียตา  ตอนนี้ในบ้านฉันขาดร่มโพธิ์ ร่มไทร ฉันใช้ชีวิตประมาทไม่เลือกคู่ให้ดี เพราะเป็นคนขาดความรัก พออายุ27ก็ตัดสินใจใช้ชีวิตคู่กับชายคนหนึ่งหวังสร้างครอบครัวให้อบอุ่น ตัดสินใจมีลูกในอายุ30 พอมีลูกเท่านั้นแหละผู้ชายคนนี้ธาตุแท้ก็เริ่มออก ก็คือผีพนันนั้นเอง แต่ฉันยังไม่เคยจับได้ บอกเลยผู้ชายติดพนัน มันทุกข์กว่าผู้ชายเจ้าชู้เสียอีก ขโมยทุกอย่าง จำนำทุกอย่าง มีรถกะบะก็โดนบ่อนยึด มิ้มทุกข์ระทมมาก กลับมาบ้าน ต้องเจอกับทีวีฉันหายไป  โน๊ตบุ๊ตหายไป เขาเอาไปจำนำหมด แอบเอาไปไม่เคยบอก ลูกมิ้มดูแลอยู่คนเดียวต้องปิดเก็บความรู้สึกความทุกข์ทุกอย่างไม่ให้ลูกเห็น เลี้ยงลูกให้มีความสุขมากที่สุด จนดิฉันหลุดมาได้ได้เซ็นหย่า ส่วนเขาก็รับกรรมของเขาอยู่ติดคุกในข้อหาลักขโมย เขาขโมยรถยนต์เพื่อนไปขายถูกแจ้งความดำเนินคดี ทุกวันนี้ฉันยังนอนฝันร้ายทุกคืน กลัววันที่มันออกจากคุก มันจะมาสร้างเรื่องอะไรให้ฉันอีก  ฉันคนนี้จะเข็มแข็งได้อีกนานแค่ไหน เคยจะผูกคอตายมาแล้วครั้งเพราะมันหมดสิ้นความหวังในชีวิต