สวัสดีครับผมชื่อนายสุรศักดิ์ สว่าง  ชื่อเล่นไกด์เรียนอยู่ม.2/7ห้องที่...โคตรจะห่วยและแย่มาก
นิสัยปกติในวัยเรียนหรอ? ผมเป็นคนไม่เรียนไม่ชอบใช้สมองกับการเรียนเท่าไหร่ แต่ถ้าชอบจริงๆนะก็..ชอบโดดเรียนไปโรงอาหารเพราะว่าวิวตรงนั้นมันดีนอนสบายและมันลับสายตาครูด้วยแน่นอนว่าผมใช้ชีวิตแบบนี้ในทุกๆวันเลยแต่มันดันมีวันนึงที่ทำให้ผมเปลี่ยนเป็นคนละคน เอาตรงๆนะเว้ย วันนั้นก็เป็นวันปกติแต่ที่ไม่ปกติคือผมดันเห็นผู้หญิงคนนึงเธอเดินมากลับเพื่อน4-5คนแต่เสน่ห์และแววตาของเธอดันเด่นออกมาคนเดียวเลยทำให้ผมมองไม่หยุด(คือถ้าให้พูดตรงๆผมแอบชอบเธอแล้ววะ)การบังเอิญเจอกันในครั้งนั้นแน่นอนมันทำให้ผมอยากเจอเธออีกในหลายๆครั้งผมจึงพยายามหาเธอแล้วพบว่าเธออยู่ห้องม.2/3(เชี้ย~รุ่นเดียวกันนิหว่า)ผมเลยถามเพื่อนผมที่ชื่อก๋วยเจ๋งไปว่ารู้จักคนนี้ไหมวะแต่คำตอบที่เพื่อนของผมตอบทำผมอึ้งเป็นอย่างมาก
เพื่อนผมได้พูดออกมาว่า"อ่อนั้นชื่อมิวเป็นแฟนเก่ากูเองแหละกูชอบไปหาเขาเมื่อก่อนแต่พอเลิกกันได้2เดือนกูก็ไม่ได้สนใจไรเขาเลยว่ะ"ประโยคสั้นๆที่ได้ใจความมากคืนนั้นผมเลยกลับบ้านไปนอนลังเลว่า"จะจีบต่อดีป่าววะ"นี้คือโจทย์และคำถามที่ผมตั้งขึ้นมาแต่คำตอบที่ได้(แน่นอนครับความรักชนะทุกอย่าง)มันเลยทำให้ผมคิดวิธีเข้าหามิวผมก็ไม่รู้ว่าจะเข้าหายังไงดีผมเลยหลับไปด้วยความเครียดแล้วหลังจากนั้นได้2วันผมเห็น
มิวนั่งอยู่ที่ศาลากับฟิวเจอร์บอร์ดแผ่นใหญ่แผ่นนึงทำให้ผมคิดอะไรออก(ภาวนาให้เป็นการคุยกันครั้งแรกที่น่าจดจำนะ555)ผมได้เดินไปแกล้งมิวด้วยการหยิบฟิวเจอร์บอร์ดแผ่นนั้นออกมาแล้วบอกว่างานไรอะขอได้ป่ะ? มิวก็วิ่งตามพร้อมกับทำหน้าตกใจแล้วบอกว่า"เห้ยเอาคืนมานะ"
(จังหวะนั้นผมหันไปสบตามิวแน่นอนครับว่าผมอยากให้เวลามันหยุดไปซะอย่างงั้นเลย)หลังจากนั้นเราก็ได้พูดคุยทำความรู้จักกันสักแปปก่อนที่มิวจะเดินกลับถึงจะได้รู้จักแค่สันๆแต่แน่นอนครับว่า"ครั้งนั้นมันทำผมยิ้มไม่หุบเลย"
""""ขอจบไว้เท่านี้นะครับไว้ผมจะมาต่อให้จบขอบคุณทุกคนเลยที่เข้ามาอ่านนะครับ"""