เราไม่เคยอายค่ะ
เพราะ เราเป็นคนหน้าหนา 55555

ท่องไว้ค่ะ
เห็นแต่เอาไปไม่ได้ แต่มันจำได้ ว่าซั่น!

คือ ถ้าวันไหนใส่กระโปรง สวยๆ
เท่ากับยอมรับ ชะตากรรมความโป๊ ที่จะตามมาเป็นเจ้ากรรมนายเวรอยู่แล้ว
รู้เลยว่ามันต้องมีสักจังหวะ ที่กระโปรงมันโดนเปิดขึ้นโดยพลังลี้ลับแน่
ไม่ว่า จะจากลม จากจังหวะการหมุนตัว ขยับตัว
เคยโดนเปิด เพราะมีอีป้า ข้างๆ ยกแขนขึ้น เลยเอาแขนพาลยกกระโปรงเราไปด้วย

บางทีมันเปิดไปแล้ว แต่เรายังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามันเปิด

ยิ่งเดรส ชีฟองพริ้วๆ นะเธอเอ้ยยยยยยย
ขึ้นรถเมล์ ลมพัดวาบ! เพื่อนต้องคอยตะครุบกระโปรงให้
หรือ ใส่กระโปรงขึ้นสองแถว รถออกตัวที กระโปรงงี้พริ้ว ไปเรื่อยเปื่อย
แต่รวบกระโปรงไว้นะคะ ไม่ปล่อยอิสระ โชว์โจ๋งครึ่มอะไรขนาดนั้น

ซับใน ขาสั้น ไม่ใส่ค่ะ ร้อน
ติดง่ามขา ขยับยาก
กกน เพียวๆเลยค่ะ

จำไว้นะคะ
ถ้ายิ่งอาย เราจะยิ่งอายค่ะ
แต่ถ้าเราไม่อาย เราจะไม่อายค่ะ