อายุ27 เสียสละจนไม่มีความสุขในชีวิต 
สวัสดีค่ะ เราทำงานใกล้บ้าน3 ปีแล้วหลังเรียนจบ เพราะแม่เป็นผู้ป่วยไตวายเรื้อรังระยะที่ต้องฟอกเลือดไปตลอดชีวิต 
หลังจากเรียนจบแม่ก็ป่วยทันทีเลยค่ะ แม่อายุ67 เราต้องหางานใกล้บ้านเพราะดูแล้วก็คงต้องเป็นเราที่ต้องทำหน้าที่นี้
ประเด็นคือ โอกาสในชีวิตของเราหายไปกับความเสียสละนี้ค่ะ และรู้สึกโดนเอาเปรียบมาตลอด
มีพี่สาว1คน อายุ47 ทำการเกษตร ช่วยเป็นแรงพาแม่ไปหาหมอ เวลาหมอนัด ถ้าวันไปฟอกเลือดแม่ต้องนั่งรถประจำทางไปคนเดียวค่ะ ไปกลับ100 โล
พี่ชายอายุ 35 เราเคยขอขอความช่วยเหลือเรื่องเงิน เราขอแค่เดือนละ1000 เขาให้ไม่ได้ค่ะ อ่านไม่ตอบ โทรไปตัดสายทิ้งค่ะ  บอกก่อนว่าพี่ชายทำงานที่มีรายได้ดีค่ะ แต่เขาเชื่อเมียมากค่ะ พูดได้ว่าเรามีพี่สะไภ้ใจยักษ์ค่ะ
ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในบ้านคือเราคนเดียวค่ะ  ค่ารถแม่3000ต่อเดือนแบบเซฟสุดๆแล้วค่ะ 
เงินเดือนเราไม่ถึง16,000  เรามีหนี้ กยศ 200,000 
เราอดทนกับคำว่าเมตตาแม่ เห็นใจแม่ เวทนาแม่ เพื่อแม่
เราทุกข์มากกับการที่ไปไหนไม่ได้ สมัครงานและเรียกเงินเดือนไป2เท่าและมีงานเสริมที่เราหาเงินได้มากกว่าอยุ่บ้านค่ะ ในสถานที่ที่เราอยากไป ไปสร้างชีวิต เราต้องปฏิเสธการสัมภาษณ์ทุกครั้งค่ะ เพราะเราคิดเห็นหน้าแม่ตลอด 

เวลาล่วงเลยมาจนเราอายุ27 เราอยากลาออกเพื่อจะไปใช้ชีวิตที่ตัวเองเลือกทุกวันค่ะ
แต่เหมือนคำว่าแม่ป่วยมันฉุดรั้งเราไว้เสมอ คุยกับแม่ว่าถ้าจะให้ค่าใช้จ่ายทุกอย่างตกมาที่เราคนเดียวมันไม่ได้ แม่ต้องเรียกพี่น้องมาคุย
แม่ก็จะพุดปัดไปว่า คนอื่นเขามีภาระ ซึ้งแม่ก็ไม่เคยถามค่ะว่าเราไหวหรือเปล่า เรามีภาระอะไร

เราเคยลาออกแล้ว แต่เจ้านายเสนองานให้ใหม่  ในตำแหน่งอื่น เราเลยลองอยู่ต่อค่ะ
เราอยากออกไปใช้ชีวิตค่ะ มันไม่มีอะไรแฟร์กับเราเลยค่ะ  เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขและไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลย ฝืน และเครียดสะสมมาร่วม2ปีค่ะ 
หนักๆเลยคือสมองช้า การตอบรับช้า ลืมง่าย ไม่สดชื่นอย่างเห็นได้ชัดค่ะ ประสิทธิภาพในการทำงานเราลดลงอย่างมาก 

ถ้าเป็นพวกคุณจะทนต่อไปไหมคะ  หรือมอบหน้าที่ดูแลแม่ให้เป็นของพี่สาว และเราเป็นคนหาเงินและไปใช้ชีวิต
ส่วนพี่ชายถามหาแต่ประกันแม่ที่ทำไว้ค่ะ และแม่ก็รักลูกชายมากค่ะประกันก็มีชื่อมัน ทั้งที่คนที่ส่งคือเราผู้เดียว

ลืมบอกไปว่าตอนเรียนมหาวิทยาลัยเราส่งตัวเองเรียน รับจ้างขายก๋วยเตี๋ยวหลังเลิกเรียนค่ะ ร่างแหลกมาก กว่าจะได้นอนคือตี1 แทบทุกวัน
เครียดสะสมมา2ปีค่ะ และหาทางออกให้กับตัวเองยังไม่ได้ ความฝันหลังที่ส่งตัวเองเรียนจบคือจะได้สร้างตัวทำตามใจตัวเอง 
สุดท้าย ณตอนนี้ ยังรู้สึกว่าไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลย ค่ะ