สวัสดีค่ะ เราคือลูกคนสุดท้องในบ้านหลังนี้ เราอยู่ในวัยทำงาน งานของเราคือรับจ้างทั่วไปค่ะ เราอาศัยอยู่กับแม่และหลานกัน เราเป็นเดียวที่ต้องออกหางานหาตังค์เข้าบ้าน เวลาเราทำพลาดจากที่ทำงานแล้วเล่าให้แกฟังแกก็จะด่าต่อว่าต่าง ๆ นา ๆ แล้วก็จบด้วยการพูดถึงเงิน ถ้าเงินไม่ครบจำนวน แกจะโกรธและตัดแม่ลูกกันเดี๋ยวนั้น และแกให้เหตุผลว่า รถยนตร์ก็ต้องส่ง ทั้งที่เราไม่ได้ขับมันด้วยซ้ำ พอได้เงินเดือนจากเราไป เราก็ไม่มีเงินเป็นของตัวเองด้วยซ้ำ เขาเอาไปหมด
เมื่อวันไหนที่เรากลับจากที่ทำงานดึก ๆ หน่อย แล้วช่วงนั้นพี่ของเราจัดปาร์ตี้แล้วเผลอทำของแตกหรือทำอะไรไม่เรียบร้อย เช้าวันต่อมา แม่ก็จะเอาแต่ด่าเราและยังหาว่าเราทำ ทั้งที่ก็รู้แก่ใจว่าใครทำในคืนนั้น
แต่ละเหตุการณ์ เราพยายามไม่รู้สึกเสียใจหรือน้อยใจ เพราะเราคิดว่าถ้าเราแสดงกิริยานั้น เขาจะยิ่งสะใจ หนำซ้ำเขาอาจจพแรงกับเรามากขึ้น เราพยายามทำตัวหน้าด้านใส่เขา แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้เราละทิ้งกับความรู้สึกว่า เราเป็นส่วนเกินในครอบครัวนี้
สิ่งที่ช็อกไปกว่านั้น จริงๆเราเกิดมาโดยที่เขาไม่เต็มใจ