เรามีแฟนที่คบมาแล้วหลายปี รู้ไส้รู้พุง รู้สันดานเสีย ๆเพราะเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปี เค้ารับเราได้ทุกอย่าง รักในนิสัยเสียและนิสัยดีของเรา แต่เราทั้งคู่ยังอยู่มหาลัย แฟนเรามีนิสัยเรื่องเงินหากกินอะไรด้วยกันต้องแชร์ ต้องหาร ติดเงินก็ต้องคืนทุกบาททุกสตางค์ ไม่มีเซอร์ไพรส์ โรแมนติกอะไรทั้งสิ้น ไม่เคยเดตที่ดี ๆ ไม่มีของขวัญเล็กน้อย ไปไหนเจอของน่ารัก ๆไม่เคยซื้อมาฝาก(ช่วงแรกๆอะไรที่นึกถึงเราซื้อให้ตลอด แต่เค้าไม่ให้เรากลับเลย เราเลยเลิกให้) เทศกาลต่าง ๆไม่มีเซอร์ไพรส์ ไม่มีของขวัญ เราเคยร้องไห้เพราะทำงานพลาด ต้องนั่งทำใหม่ทั้งคืน ทั้ง ๆที่เค้าช่วยเราได้ เค้ากลับบอกว่างานใครรับผิดชอบตัวเอง เราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ แค่น้อยใจ

ข้อดี : รักเราจริง ๆในทุกเวอร์ชั่น ไม่ว่าเราจะแย่ขนาดไหน เค้าจะอยู่ตรงนั้นเสมอ หมายถึงอยู่ข้าง ๆแล้วเราแก้ปัญหาเองค่ะ เค้าจริงจังกับเรา พาเจอพ่อแม่อะไรเรียบร้อยแล้ว
ข้อเสีย : แฟนที่เหมือนเพื่อน 100% ไม่มีความรู้สึกว่าเราพิเศษกว่าคนอื่นเลยสักนิดเดียว

กับอีกคนที่เพิ่งเข้ามา(เค้ารู้แล้วว่าเรามีแฟน) เป็นรุ่นพี่แก่กว่ามีงานทำ มีรถ มีงานที่มั่นคง เราอยากกินอะไรก็พาไปกิน เห็นอะไรนึกถึงเราก็จะซื้อกลับมาให้ เวลาอยากกินอะไรก็พาไปกินไม่ว่าไกลแค่ไหน เป็นที่ปรึกษาที่ดี ใส่ใจในเรื่องเล็กน้อยที่แม้แต่แฟนเรายังมองข้าม เค้าสารภาพชอบเราและเค้าอยากให้เราเลิกกับแฟน

เราไม่ได้ชอบรุ่นพี่คนนี้ เค้าแค่เข้ามาทำให้เราเห็นว่าเราอยากรักคนแบบนี้ กลายเป็นว่าเราเรียกร้องจากแฟน แต่แฟนบอกว่าเพราะคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงใช่ไหม ถ้าเป็นผู้ชายคงทำแบบนี้ไม่ได้ แฟนเราจะอะไร ๆ ก็หญิงชายต้องเท่าเทียมประมาณนี้ค่ะ แบบ American share เลยค่ะ กลายเป็นว่ายิ่งถูกรุ่นพี่คนนี้เทคแคร์เท่าไหร่ เราเริ่มรักแฟนน้อยลง แต่เราก็ไม่ได้ชอบรุ่นพี่คนนี้นะคะ ไม่ใช่สเปคเลยในทุก ๆด้าน เราปฏิเสธไปแล้วค่ะ เค้าแค่ทำให้เรามีความคิดว่า ถ้าได้แฟนแบบนี้คงดี เพราะเราก็ชอบเทคแคร์ อยากซื้อของเล็กน้อยให้แฟนแล้วก็ดีใจที่เค้าเอาของเราไปใช้

จริง ๆคำตอบเราก็อยู่ในเรื่องที่เล่ามาแล้วค่ะ อยากเลิก แต่ก็รัก เพราะเป็นเพื่อนที่อยู่ในทุกช่วงเวลา ทุกการเติบโตของเราตลอดหลายปี เลยปล่อยมือไปไม่ได้ซักที

***ยังพิมพ์ไม่จบค่ะ เผลอกดโพสต์!!!!