ความทุกข์ส่วนหนึ่งเกิดจากการยึดติดกับอดีตหรือสิ่งที่ยังไม่เกิดในอนาคต
สมมุติว่า ไปเดินห้างแล้วเจอกระเป๋าใบหนึ่งเกิดอยากได้แต่เงินไม่พอซื้อ
กลับบ้านมาก็ยังเก็บมาคิด ทำอย่างไรหนอจะซื้อกระเป๋าใบนั้นได้
อีกตั้งหลายวันกว่าเงินเดือนจะออก

วันต่อมาตื่นเช้าขึ้นมา เห็นกระเป๋าเก่าก็คิดถึงกระเป๋าใบที่อยู่ในร้านนั้น
ขึ้นมาอีก อยากได้เอามาใส่ของแทนใบเก่าๆนี้
วันต่อมา ต่อๆมา ก็คิดเช่นนี้ไปเรื่อยๆ อยากได้แต่ยังซื้อไม่ได้วันแล้ววันเล่า
ทุกข์นี้เกิดจากที่ไหน เงินไม่พอหรือ? กระเป๋าที่ใช้อยู่เก่าหรือ?
จำเป็นต้องซื้อกระเป๋าใบนั้นมาใช้หรือ? หรือเพียงแค่อยากได้

ใครคือผู้อยากได้กระเป๋านั้น เราหรือ? เราเห็นกระเป๋าใบนั้นไหม
ไม่เห็น เอ้า! แล้วเราอยากได้กระเป๋าใบนั้นได้อย่างไรในเมื่อเราไม่เห็นมัน
ใช่แล้ว ก็คนที่หลายวันก่อนไปเดินห้างแล้วเห็นกระเป๋านั้นไงล่ะ
คนคนนั้นอยากได้แต่ไม่มีเงินซื้อ คนคนนั้นเป็นทุกข์ แล้วก็บอกเรา
ให้ซื้อกระเป๋าใหม่ แล้วทำไมเราต้องทำตามคนคนนั้นบอก
นั่นก็เพราะว่ายังคงยึดมั่นว่า คนที่เห็นกระเป๋าใบนั้นกับเราเป็นคนเดียวกัน
ถ้าไม่อยากเป็นทุกข์เพราะอยากได้กระเป๋าใหม่ ก็ฆ่าคนคนนั้นให้ตายเสีย
เกิดใหม่เป็นคนใหม่ มีเงินเท่านี้ใช้กระเป๋าใบเดิม ไม่อยากได้กระเป๋าใหม่

วันหนึ่งเกิดปวดหัวขึ้นมา ทำไมจึงเป็นทุกข์ ทุกข์เพราะปวดหัวหรือ
ทุกข์เพราะไม่ปวดหัว
วันนี้ปวดก็คิดไปว่า วันก่อนไม่ปวดหัวแต่ทำไมวันนี้ปวดหัว
ปกติไม่ปวดหัวแต่ถ้าปวดหัวคือผิดปกติ คิดเช่นนี้แล้วเป็นทุกข์หรือไม่
ฆ่าคนที่ไม่ปวดหัวเมื่อวานให้ตายเสีย แล้วทำความเข้าใจใหม่ว่า
ฉันคนนี้ตอนนี้ปวดหัวเป็นปกติ ถ้าหายปวดเมื่อใดนั่นสิคือไม่ปกติ

คิดฝันอยากรวยเป็นมหาเศรษฐี มีบ้านหลังใหญ่ รถหรู เสื้อผ้า กระเป๋า
แบรนด์เนม แต่ปัจจุบันยังต้องเช่าห้องอยู่ คิดแบบนี้เป็นทุกข์หรือไม่
ทำไมจึงเป็นทุกข์ เงินน้อยหรือ? เกิดมาไม่รวยหรือ? หรือเพราะ
อยากเป็นเหมือนคนที่อยู่ในจินตนาการ
ทำอย่างไรความทุกข์นี้จึงจะหมดไป ก็ฆ่าคนรวยมีบ้านหลังใหญ่
รถหรู เสื้อผ้า กระเป๋า แบรนด์เนมให้ตายเสีย แล้วอยู่กับปัจจุบัน
พอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่เป็นอยู่ ไม่อยากได้หรือใช้จ่ายเกินเลยไปกว่านี้
มุ่งทำเหตุในปัจจุบันให้ดีแล้วสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตก็จะดีตามมาเอง