เกริ่นก่อนนะคะ เรากับแฟนคบกันมา2 ปี เราเป็นคนที่งี่เง่าและค่อนข้างเอาแต่ใจ ซึ่งช่วงที่ผ่านมาแฟนเราจะเป็นคนยอม ง้อเราตลอดเรารับรู้ได้ว่าเขารักเรามากๆ จนมาถึงช่วงที่เข้าปีที่ 2 เคยคุยกันแบบจริงจังแฟนเราบอกว่าเขาท้อ เหนื่อย ที่เป็นแบบนี้ที่ทะเลาะกันบ่อยๆ ด้วยเรื่องอะไรที่เราสรรหาไปทะเลาะ หลังจากนั้นเราก็เริ่มที่จะเปลี่ยนตัวเองแต่ ๆๆ ก็ไม่ได้ทำได้ทั้งหมดและยังมีบ้างที่เราออกจะงี่เง่าและเอาแต่ใจ จนหลังๆมาแฟนเราไม่ค่อยยอม ไม่ค่อยง้อ ส่วนใหญ่ก็จะเงียบไปเลยโดยให้เหตุผลว่าไม่อยากทะเลาะ และบางครั้งเขาก็พูดอะไรที่ทำให้เราเสียใจ โดยเขาบอกว่าเขาไม่ได้ผิดเราเริ่มหาเรื่องเอง แล้วก็จะเงียบจะหลับไปเลย ถ้าหากไม่ใช่ตอนที่ทะเลาะกันเขาก็รักเราดีชอบกอดชอบหยอกดูแลปกติ ในบางครั้งเราก็เข้าใจนะว่าเขาเบื่อมากๆแล้วที่ทะเลาะกันบ่อยๆไม่เข้าใจกันและเราก้ไม่ได้เป็นแฟนที่ดีนัก แต่พอเป็นแบบนี้เราก็เสียใจที่เหมือนว่าเขาอาจจะไม่ได้แคร์เราเลย ถ้าเราถาม ณ ตอนนั้นเลยว่าไม่แคร์กันบ้างหรอ เขาก็จะตอบแค่ว่า อือ แต่พอผ่านไปดีกันแล้ว เขาจะบอกว่าเขาตอบ อือ แบบนั้นเพราะเขารำคาญและไม่อยากพูดไรเยอะ ก็ทะเลาะก็ไม่จบ 
คือเอาจริงๆอ่ะ เขาก็เปลี่ยนไปเยอะในเวลาที่ทะเลาะหรือไท่เข้าใจกันแบบนี้ส่วนนึงก็มาจากเราที่อาจทำให้เขาความอดทนเหลือน้อย  แต่เราก็พยายามแล้วที่จะเข้าใจเขา เรื่องที่เขาว่าเรรว่าหาเรื่องทะเลาะ มันก็เป็นเรื่องเล็กน้อย เช่น ไม่เห็นชมบ้างเลยว่าสวย เค้าไม่สวยหรอในสายตาเธอ หรือ เรื่องเล่นเกม หรือเรื่องไปเที่ยว ที่บางทีเราแค่นอยๆ แค่น้อยใจ แต่กลับกลายเป็นเรื่องใหญ่ไม่เข้าใจกัน  จนเราก็อยากเลิกแล้วแต่ก็ยังทำเองไม่ได้ ยังไม่สุด ไม่รู้ง่าตัวเองรู้สึกยังไง มีใครเคยมีปัญหาแบบนี้กับคู่ตัวเองบ้างไหมคะ