คือเรามาอยู่กับแฟนได้ประมาณ2-3เดือนแล้วค่ะ ช่วงแรกๆก็รักกันดี แต่หลังๆ ทะเลาะกันบ่อย เขาก็รำคาญ ไล่เรากลับบ้านไปประ เพราะเรางี่เง่าเอาแต่ใจ แต่ทุกครั้งที่งอนเราไม่เคยงอนข้ามวันเลยนะคะ หายเองตลอด เป็นฝ่ายง้อเขา เวลาผิดก็ขอโทษ ช่วงหลังๆมาเขาติดสลอตหนักมาก เล่นทุกวัน ตอนไหนว่างก็เล่นตอนนั้น ตังค์แทบจะไม่เหลือ เราเคยทะเลาะเรื่องนี้แล้วก็ทำใจยอมรับค่ะ เพราะเขาเลิกไม่ได้ เรามาอยู่กับครอบครัวเขา เวลามีปัญหาอะไรแม่เขาก็จะเคลียร์ให้ค่ะ แต่พอพ่อเขารู้ว่าเราทะเลาะกับเขาเรื่องนี้นะ พ่อเขาก็พูดประมาณว่า เรื่องเล็กแค่นี้ทำไมต้องให้พ่อแม่มาปวดหัวด้วย แค่งานก็เครียดมากพอแล้ว เวลามีปัญหาเรากับเขาก็จะเงียบใส่กัน เราไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงเวลาที่ทะเลาะกันแล้วไม่พูด เขาดูมีความสุขดี ใช้ชีวิตปกติ แต่มีแค่เราที่รู้สึกผิด อยากจะปรับปรุงตัวเพื่อเขา เรารู้ว่าเรางี่เง่า เรามีปมแต่เด็ก ทำให้เราอารมณ์อ่อนไหวง่าย เป็นพวกเซนซิทีฟด้วยค่ะ บ่อยครั้งเราก็จะทำหน้าบูดใส่เขาแต่พอเราคิดได้ว่าเขาไม่ชอบที่ทำหน้าบูดแบบนี้ เราก็จะขอโทษเขาตลอด บางทีเขาก็เข้าใจ บางทีก็ไม่ แล้วก็จะชอบขับรถแรงๆใส่ จนบางทีเราก็คิดถ้าเกิดอุบัติเหตุก็ตายทั้งคู่นี่แหละ แต่เราไม่ได้มีอารมณ์โกรธเลยนะคะ เมื่อคืนนี้ เราไปง้อเขา เขาก็หาย แล้วชวนเราไปซื้อของ ฝนมันก็ตก เขาก็พูดประมาณว่ากางร่มไปด้วยกัน เพราะตอนแรกเขาหยิบมาคนละใบกับเรา แล้วเขาก็จะให้เรากางร่มให้เขาเอาร่มไปเก็บ แต่ทางรถจอดมันแคบมาก แล้วเขาก็พึมพัมประมาณว่า เห็นแก่ตัว แล้วก็ด่าอะไรเราซักอย่าง จากนั้นเขาก็ชวนเราไปกินข้าวค่ะ เขาถือร่มเอง แต่เขาไม่มองเลยว่าเราอยู่ในร่มมั้ย เดินนำไปก่อน จนเราเปียกฝน เราก็ทำหน้าเซงๆ แล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่าจะทำหน้าบูดทำ อะไร จะแดกไหมข้าว เราก็พูดว่าไม่ เพราะอยูดีๆเขาก็เป็นแบบนี้ จากนั้นเขาก็เดินไปรถแบบเร็วๆไม่รอเรา จนเราเปียกฝน เขาปิดประตูรถดังมาก แล้วก็พูดว่า กูอุตส่าห์ใจดีกับแล้วนะ แล้วก็ขับรถเร็วๆกลับบ้านค่ะ หลังจากกลับมาเราก็ไปขอโทษเขา แล้วเราก็พูดว่าเค้าไม่กินเธอซื้อกลับมากินบ้านก็ได้มั้ย แล้วเขาก็พูดว่า ไม่ กุไม่แดก แล้วไล่เราไปนอนที่อื่น เราก็ไปจริงๆค่ะ แต่ซักพักเราก็รู้สึกผิดแล้วไปขอโทษเขา แต่เขาไม่หายโกรธ แล้วก็พูดว่ากุไม่สนแล้ว ไม่ต้องมายุ่งกับกู แล้วก็ไล่อย่างนั้น แต่เราก็ไม่ยอมไป จนเขาหยิบหมอนข้างฟาดเข้าหน้าเราเต็มแรง แล้วเราก็ร้องไห้เดินหนี เขาก็พูดมาอีกว่ากูไม่สนแล้ว กูอุตส่าห์ทำดีกับมงแล้วนะ จนตอนนี้ยังไม่ได้คุยกันเลยค่ะ แต่กับคนอื่นในบ้านเขาก็เป็นปกติ เราควรจะทำยังไงคะ เรื่องไปที่อื่นเราไปได้ แต่เรารักเขามากค่ะ เราไม่รู้จะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเขา ตอนนี้มันเคว้งไปหมด