ก่อนอื่นเลยเจ้าของกระทู้อยากหาพื้นที่ระบายโดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมี Facebook ไว้แค่หาสมัครงานไม่เล่นไม่โพสต์อะไรมาประมาณเกือบ 5 ปีแล้ว เวลาเจอปัญหาไม่สามารถขอคำปรึกษาจากครอบครัวได้ หรือแม้แต่คนรอบข้างที่รู้จักคงยกเว้นเพียงแค่แม่ที่คอยช่วยเหลือในเรื่องเดือดร้อนจริงๆ ประเด็นคือตอนนี้ลงมาหางานทำด้วยวุฒิการศึกษาแค่ ม.6 กับอายุ 27 สมัครไปหลายที่มากๆแต่ไม่มีการตอบรับใดๆ ( เราเป็นเพศที่3 ทอม ) หางานยากกมากๆมีไปสัมภาษณ์บ้างแต่ไม่มีการตอบกลับก่อนหน้านี้เคยมีงานทำ เกือบ6ปีที่ทำงานโรงงานแต่ต้องออกเพราะความ Toxic ทำให้ร่างกายแย่สุขภาพจิตแย่มากทำงานต่อไม่ไหวเหมือนไปทำให้มันผ่านพ้นไปวันๆ แต่6ปีที่ผ่านมามันทำให้เราสร้างบ้านให้แม่อยู่ได้ เกือบหนึ่งปีที่ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านรู้สึกว่ามีความสุขแต่เงินมันก็เริ่มหมด เลยต้องออกมาหางานทำอีกครั้งการหยิบยืมเงินติดตัวออกมาหางานมีเพียงวแค่ 4000 บาท เพราะแบ่งให้แม่ใช้ที่บ้านนอกด้วยการมากินอยู่ก็อยู่กับลูกพี่ลูกน้อง เดือนกว่าๆแล้วที่มาอยู่รู้สึกเกรงใจจนทำให้รู้สึกผิด เราตั้งใจหางานทั้งไปตามหน้าบริษัทตามเพจที่รับแต่มันก็ยากมากๆ พวกพี่ๆก็บอกว่าไม่เป็นไร ใจเย็นๆให้อยู่ที่นี้ไปก่อนไม่ต้องกังวลความเกรงใจซึ่งทำให้เรารู้สึกเบื่อตัวเองมากๆที่ยังไม่ได้งาน การใช้ชิวิตมีไม่ถึง 10% ไม่รู้ว่าที่เหลือไปอยู่ไหนลืมตาขึ้นมาเอาแต่จับโทรศัพท์ว่าวันนี้มีเปิดรับที่ไหนบ้าง เราไปทุกที่จนจำทางได้หมดหางานจนท้อ รู้สึกว่าถ้าตื่นมาแล้วไม่มีลมหายใจคงรู้สึกดีกว่านี้ เราไม่สามารถกลับบ้านได้โดยมือเปล่า เงินที่หยิบยืมมามันก็มากไหนจะภาระทางครอบครัว แม่คือคนเดียวที่แบกรับเพราะแม่เป็นคนที่หยิบยืมมาให้ต่อชีวิต มันต้องไปต่อแต่ตอนนี้หนทางอยู่ทางไหนยังไม่รู้เลย ไม่ได้อยากขอกำลังใจแค่อยากให้โลกใบนี้ใจดีกับทุกคนที่กำลังท้อกับชีวิต 

เคยได้ยินไม Beauty Standard รูปร่างหน้าตาเพศสภาพ ทำให้บุคคลก่อนหน้านี้ได้รับเลือกก่อนและมีโอกาสมากกว่า กว่าบุคคลที่เขาไม่เป็นดั่งใจและบุคคลในอุดมคติ ทุกคนเท่าเทียมทุกคนคือคน ขอบคุณค่ะที่รับฟังและอ่านมันจนจบ นี้คือกระทู้แรกที่ทำขึ้นหากผิดพลาดหรือทำให้ไม่พอใจก็ขอน้อมรับคำติค่ะ