วันนี้ผมโดนคนที่แอบชอบผมบอกว่าเค้าจะรอผมจนกว่าผมจะพร้อม แต่ผมกลับร้องไห้ผมร้องไห้ทั้ง ๆ ที่ผมเองยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองว่าผมร้องทำไม ผมร้องไห้จนตัวงอแต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเจ็บหรือผิดหวังกับอะไร
ด้วยความที่ผมยังลืมแฟนเก่าไม่ได้เพราะรักเค้ามากวาดฝันกันไว้เยอะแต่อยู่ ๆ เค้าเลือกที่จะไปคบกับผู้หญิงที่ทางบ้านเค้าแนะนำมาให้เพราะส่วนตัวเค้ามองว่าอนาคตเค้าอยากให้พ่อแม่สบายใจ ระหว่างนั้นผมก็ยอมแฟนเก่าทุกอย่างเค้าอยากให้ผมห่างตอนไหนผมก็ห่างเค้าอยากให้เปิดตัวตอนไหนผมก็เปิด เค้าอยากให้ผมย้ายงานผมก็ย้ายผมยอมไปทำงานบริษัทใกล้ ๆ เค้าผมก็ไปทั้ง ๆ ที่เงินเดือนน้อยกว่าที่เก่ามากผมก็ยอมเพราะรักเค้า
เราคบกับมาหกปีระหว่างทางผมก็รู้นะว่าคนที่แอบชอบผมเค้าก็ยังแอบชอบอยู่แต่ผมไม่เคยสนใจเลยไม่อยู่ในสายตาผมเลย แต่เค้าก็จะมาวน ๆ เวียน ๆ ใกล้ ๆ ผมตลอดแต่จะมีระยะห่างให้เสมอ
จนมาวันนี้เค้าอยากเจอผมมากเพราะเค้ารู้ว่าผมเลิกกับแฟนเก่าแล้วและจะมาช่วยผมย้ายของออกจากคอนโดด้วย(แฟนเก่าผมเป็นเจ้าของห้องครับเค้ายอมให้ผมขนของออกไปได้โดยที่เค้าจะไม่อยู่ห้อง)ผมเลยเลี้ยงข้าวคนที่แอบชอบผมตอบแทนเค้าครับตอนเค้าไปส่งผมที่หอเค้าก็ช่วยยกของขึ้นหอพอขนของจัดห้องกันเสร็จผมก็มาส่งเค้าที่หน้าหอก่อนกลับเค้าก็เอามือมาลูบหัวผมเบา ๆ แล้วพูดว่า "พี่จะรอเราจนกว่าเราจะพร้อมนะโลกของพี่ยังเหมือนเดิมเสมอนะครับ" เท่านั้นแหละผมร้องไห้หนักมากร้องแบบตัวงอเอาเป็นเอาตายแต่ในหัวผมกับไม่เข้าใจความรู้สึกแบบนี้เลยว่ามันคืออะไรมันผสมกันไปหมดแต่พอก็นึกได้ว่าเราไม่ได้เสียใจเลยนิแต่ทำไมต้องร้องไห้ด้วย
ใครพอจะสามารถอธิบายความรู้สึกแบบนี้ได้ไหมครับ
การที่มีคนยอมรอเราทำไมถึงเจ็บขนาดนี้
ด้วยความที่ผมยังลืมแฟนเก่าไม่ได้เพราะรักเค้ามากวาดฝันกันไว้เยอะแต่อยู่ ๆ เค้าเลือกที่จะไปคบกับผู้หญิงที่ทางบ้านเค้าแนะนำมาให้เพราะส่วนตัวเค้ามองว่าอนาคตเค้าอยากให้พ่อแม่สบายใจ ระหว่างนั้นผมก็ยอมแฟนเก่าทุกอย่างเค้าอยากให้ผมห่างตอนไหนผมก็ห่างเค้าอยากให้เปิดตัวตอนไหนผมก็เปิด เค้าอยากให้ผมย้ายงานผมก็ย้ายผมยอมไปทำงานบริษัทใกล้ ๆ เค้าผมก็ไปทั้ง ๆ ที่เงินเดือนน้อยกว่าที่เก่ามากผมก็ยอมเพราะรักเค้า
เราคบกับมาหกปีระหว่างทางผมก็รู้นะว่าคนที่แอบชอบผมเค้าก็ยังแอบชอบอยู่แต่ผมไม่เคยสนใจเลยไม่อยู่ในสายตาผมเลย แต่เค้าก็จะมาวน ๆ เวียน ๆ ใกล้ ๆ ผมตลอดแต่จะมีระยะห่างให้เสมอ
จนมาวันนี้เค้าอยากเจอผมมากเพราะเค้ารู้ว่าผมเลิกกับแฟนเก่าแล้วและจะมาช่วยผมย้ายของออกจากคอนโดด้วย(แฟนเก่าผมเป็นเจ้าของห้องครับเค้ายอมให้ผมขนของออกไปได้โดยที่เค้าจะไม่อยู่ห้อง)ผมเลยเลี้ยงข้าวคนที่แอบชอบผมตอบแทนเค้าครับตอนเค้าไปส่งผมที่หอเค้าก็ช่วยยกของขึ้นหอพอขนของจัดห้องกันเสร็จผมก็มาส่งเค้าที่หน้าหอก่อนกลับเค้าก็เอามือมาลูบหัวผมเบา ๆ แล้วพูดว่า "พี่จะรอเราจนกว่าเราจะพร้อมนะโลกของพี่ยังเหมือนเดิมเสมอนะครับ" เท่านั้นแหละผมร้องไห้หนักมากร้องแบบตัวงอเอาเป็นเอาตายแต่ในหัวผมกับไม่เข้าใจความรู้สึกแบบนี้เลยว่ามันคืออะไรมันผสมกันไปหมดแต่พอก็นึกได้ว่าเราไม่ได้เสียใจเลยนิแต่ทำไมต้องร้องไห้ด้วย
ใครพอจะสามารถอธิบายความรู้สึกแบบนี้ได้ไหมครับ