เราไปงานสัมนางานหนึ่ง ที่งานมีเก้าอี้จำกัดค่ะ ทำให้คนหลายคนต้องยืนอยู่รอบๆโซนจัด ก็คือยืนติดๆกันด้านเก้าอี้กันหลายคนเลยค่ะ เพราะว่าพื้นที่จำกัด
ฟังก็อยากฟังแต่ไม่มีที่ว่าง เลยต้องจำใจยืนไป บางทีว่าแต่มีพวกคุณยายจะมานั่งเราก้เลยยืนๆ 
ซึ่งตำแหน่งที่เรายืนหลังเก้าอี้ มีคนเอาของวางจองไว้แต่ตัวไปไหนไม่รู้
ซึ่งเราก็ยืนมานานมาก เกือบชั่งโมงแล้ว เราเองก็มีสัมภาระที่กระเป๋าด้วย จึงเกิดความเมื่อยที่แขนกับขา 
เราจึงวางมือไปด้านหลังพนักพิงเก้าอี้ข้างหน้า ซึ่งเรายืนด้านหลังเก้าอี้
ซึ่งตอนนั้นก็ยังไม่มีใครมานั่ง  ตอนที่เราวางครั้งแรก คนที่จองที่ไว้ยังไม่มานั่ง 
พอเราดีขึ้นก็ยกออก แต่ว่ามันมีจังหวะที่เค้ามานั่งแล้ว แล้วเราวางมือไปด้านหลังพนักพิง
ย้ำว่าด้านหลังเท่านั้น ไม่ได้มีการเลยเข้าไป หรือโดนตัวคนข้างหน้าเลย 
วางแบบหมิ่นๆด้านหลังด้วยซ้ำ สักพักเค้าก็นั่งเปิดคลิปในโทศัพท์เสียงดัง แล้วเค้าน่าจะเห็นเราวางมือ
แล้วยายก็หันมา แต่ก็ไม่พูดอะไร เราก็งงๆ นึกว่าเค้าจะเป็นลมหรืออะไร
เลยถามด้วยความหวังดี มีอะไรหรอคะ 
แต่คุณยายค่ะ ตอกลับมาว่า ไม่ต้องเอามือมาจับเก้าอี้ก็ได้ค่ะ
ตอนนั้นเราก็เหวอเลย คือเราก็เมื่อยแขนมาก คือแค่จะพักแขน แล้วเราคือแค่แตะมาฝั่งด้าน
แล้วเราก็ไม่ได้โยกเก้าอี้หรือทำไรคุณยายเลย จะบอกว่ามันจะสั่นสะเทือนขนาดนั้นก็ไม่น่า 
เพราะเป็นเก้าอี้ไม้แข็งแรงปรับเอนไม่ได้ มีเบาะหุ้ม 

เราเลยจะสอบถามว่าเราเสียมารยาทขนาดนั้นเลยหรอคะ 
ในสถาการณ์แบบนี้ ที่นั่งไม่พอ ยืนถือของ ยืนขาแข็ง เกือบชั่วโมง
 แล้วคุณยายก็จองที่ไว้แล้วก็ค่อยมานั่งทีหลังด้วย 
แบบนี้คุณยายก็เสียมารยาทเหมือนกัน แล้วตอนที่เล่นโทรศัพท์ ก็ดูคลิปเสียงดัง ทั้งๆที่คนผู้เค้าพูดอยู่ 
คนอื่นก็ตั้งใจฟัง 
แล้วเพื่อนเค้าที่มาด้วยอีกคน นั่งเก้าอี้ถัดๆไป ก็ทำนิสัยเหมือนกันเอาของจองไว้ 
แล้วตัวก็หายไปเดินงาน ตามไปเก็บของรางวัล