เรื่องมันมีอยู่ว่า เค้าเรียนม.1ใหม่ๆ ได้ประมาณเดือนนึง แล้วก้มีเด็กใหม่ในหมู่บ้านเราย้ายมาเรียนที่เดียวกันกับเรา ซึ่งเค้าย้ายมาจากกรุงเทพ มาอยู่ที่หมู่บ้านชนบท ยอมรับเลยค่ะว่าอคติกับเค้ามาก เพราะเค้าเป็นคนที่ชอบอวด อวดรวย อวดดีไรงี้ แต่หน้าตาเค้าสวยมากเลยยอมรับ เราที่รู้ตัวว่าอคติกับเค้าเลยพยายามลดอคติลง แล้วก็พาเค้าไปแนะนำกับเพื่อนในห้อง ทั้งที่เค้าอยู่คนละห้องกับเรา แล้วประเด้นคือเพื่อนในห้องชอบมากๆ เราเลยรู้สึกว่าตัวเองเป็นหมาหัวเน่า แงง เพื่อนสนิทเราก้ชอบเค้ากันหมด เราที่รู้สึกเศร้าอยู่แล้วเลยลองแชทถามเพื่อนในกลุ่มดูว่าคิดยังไงกับเค้า แล้วเราก้พิมพ์ประมาณว่า ไม่ชอบ เพราะว่าเค้าชอบพูดขึ้นกู มาพูดกูด้วยทั้งที่ไม่สนิทกันเนี่ยนะ  ประมาณนี้ค่ะ แล้วก็มีเพื่อนคนนึงในห้องทักตอบกลับมาว่า ไม่ชอบก็เก็บเอาไว้ในใจดีกว่าเทอ มันดีกว่าเยอะ ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกผิด รู้สึกว่าตัวเองจะไม่กล่าสู้หน้าเพื่อนในห้องเลย แล้วก้เก้บเรื่องนี้มาคิดมาก ทบทวนอยู่ซ้ำๆ อยากย้อนเวลากลับไปได้ เค้าจะไม่พิมพ์แบบนั้นอีกแล้ว แงง รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นหมาหัวเน่าแล้ว เพื่อนหลายคนเกินกว่าครึ่งห้องก้ชอบเค้ากันหมด หรือมีแค่เราที่อคติกับเค้ากันแน่  ทั้งที่เค้านิสัยไม่ดีขนาดนั้น ทำตัวเหมือนสก๊อยเด้กแว้น ไปเที่ยวรถแห่ตามงานบุญต่างๆ กลับดึก ซึ่งตรงข้ามกับเรามาก เราไม่เคยออกไปขี่รถเล่น ไม่เคยไปเต้นรถแห่ ถ้าไปงานบุญต้องมีผู้ใหญ่ไปด้วยเสมอ เรากับเค้าตรงข้ามกันแบบสุดขั้ว  หลังจากนั้นรู้สึกว่าเพื่อนไม่ชอบเรามากขึ้น300% ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ใครมีวิธีไปสู้หน้าเพื่อนแบบไม่รู้สึกผิดแล้วก้ไม่เก็บไปคิดมากมั้ย ขอร้องแหละะ