ก่อนที่หนูจะเข้ามาพิมพ์หนูทำใจและพยายามปรับตัวให้ได้มา 2-3 เดือนแล้วค่ะ
แต่มันเป็นการทำงานที่หนูตื่นมาหนูแอบมาร้องไห้เกือบทุกวัน

เรื่องมีอยู่ว่า หนูอยู่ตัวคนเดียวได้มา 2-3 ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่พ่อแม่เสียชีวิตไป
หนูก็ทำงานบริษัทมาตลอดทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยจนเรียนจบ
แต่ความที่หนูอยู่ตัวคนเดียว ทำให้ทางญาติเป็นห่วงและอยากให้มาทำงานกับทางญาติ
หนูเลยตัดสินใจออกจากบริษัทและมาทำงานกับทางญาติ แรกๆถือว่าดีค่ะ แต่พอหลังๆเข้าหนูมีความรู้สึกอึดอัดและไม่มีความสุขเลย
1.หนูมีเวลาเข้างานอยู่ช่วง 8 โมงเช้า แต่หนูต้องตื่นมา6-7โมงเพื่อต้องมาเคลียร์ความสะอาดบ้านปัดกวาดเช็ดถูกทุกวันโดยไม่มีวันหยุด
ก่อนไปทำงานทุกครั้ง ซึ่งมันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ
2.การที่จะไปไหน หรือทำธุระ ต้องบอกต้องแจ้งถ้าจะไปหรือไม่ให้ไปจะบอกอีกที แต่ส่วนใหญ่ก็ให้ไปนะคะ
3.ก่อนที่หนูจะออกจากงานหนูต้องชดใช้ทุนประมาณเกือบ 2 แสนกว่าๆซึ่งตอนที่คุยกันตอนแรกทางญาติจะเป็นผู้ช่วยผ่อนชำระโดยให้หนูออกจากงานมาเลย
แต่พอมาจริงๆสุดท้ายก็หักจากเงินเดือนที่ได้ หนูได้อยู่หลักๆประมาณ 12000 หักทุนไปเดือนละ 2000 บวกกับค่าใช้จ่ายที่เป็นหนี้จากการส่งตัวเองเรียนอีกเท่ากับว่าหนูเหลือไม่พอใช้เลยค่ะ โดยที่หนูก็ไม่ได้บอกว่าหนี้อะไรบ้าง พยายามจ่ายเอง เหลือใช้ต่อเดือน 4000-5000 อยู่ได้นะคะ แต่ความรู้สึกมันอยู่แล้วไม่รู้มันจะออกไปทางแนวไหน เหมือนเรามาเพื่ออะไร งานเก่าที่ทำมางานหนักนะคะ แต่เงินเดือนก็พอที่จะใช้ชีวิตได้ แต่มีความอิสระ อยากทำอะไรทำ อยากตื่นเมื่อไรกี่โมงก็ตื่น ทำงานเช้า บ่าย ดึก ไม่เคยปฏิเสธ มันมีความสบายใจอะคะ เหนื่อยหน่อยแต่มันได้ใช้ชีวิต
แต่คำถามหลัก ถ้าหนูเดินออกไปแล้ว หนูจะกลับมาไม่ได้อีกแล้ว ความรู้สึกของทางญาติก็จะเปลี่ยนแบบหนูปีกกล้าขาแข็งแต่จริงๆมันไม่ได้เป็นอย่างงั้นเลย แค่การมาอยู่มันไม่มีความสุขเลย หนูอยากรับฟังจากพี่ๆว่าหนูควรจะทำอย่างไงต่อไปค่ะ