เกริ่นก่อนนะครับ

       ผมกับภรรยา แต่งงานกันได้ 2 ปีละครับ  รายได้มาจากทางผมคนเดียว  โดยให้ภรรยาเป็นแม่บ้านคอย เก็บเงินดูแลค่าใช้จ่ายทั้งหมด ไม่รวมค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเน็ตนะครับ อันนี้ทางบ้านผมช่วยจ่าย  โดยแบ่งเงินคนละครึ่ง ประมาณ คนละ 30k ครับ  เงินส่วนผม ไว้ใช้ส่วนตัว  พวกค่าน้ำมัน หรือชื้อของใช้ส่วนตัวครับ

        ปัญหาคือ ภรรยาเรื่มเงินไม่พอใช้   เนื่องจาก หลานๆ 2 คนเรื่มต้องเข้าเรียน   มีภาระผ่อนรถ เช่าบ้านให้แม่  ทำให้เงินในส่วนที่แบ่งให้ไม่พอใช้  มาเร่งให้ผมพยายามหารายได้เพิ่มอีก   ซึ่งจริงๆผมสามารถหาได้ครับ แต่ผมไม่ชอบตรงที่ ทำไมผมต้องหาเงิน ไปช่วยหลานๆ ซึ่งไม่ใช่ลูกผม  ผมอยากใช้ชีวิตกับ ภรรยาครับ ลำพังเงินเท่านี้ ผมคิดว่าพอ ใช้จ่ายกัน 2 คนสบายๆไม่ลำบาก  เนื่องจาก  บ้านไม่ต้องผ่อน  

        พอผมพูดมากประมาณว่า ทำไมไม่ให้คนที่ทำเด็กเกิดรับผิดชอบเอง  ภรรยาผมก็จะสวนมาว่า พ่อแม่มันไม่เอา จะให้ทำไง เด็กทั้งคน  ยิ่งพูดยิ่งทะเลาะครับ เหมือนผมเห็นแก่ตัวไม่สนใจเด็กๆ   แต่ลึกๆผมก็อยากดูแลแค่คนของเรา  และอยากมีของเราเองมากกว่าครับ แต่ภรรยาไม่อยากมี เนื่องจากเหนื่อย ที่ต้องดูแลหลาน 2 คน  อายุ  6-8 ขวบ  

         ทำให้ผมคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป  ภาระ เด็ก2 คนต้องตกมาที่ผมแน่นอน เหมือนผมต้องมาเลี้ยงคนที่ผมไม่ได้ทำให้เกิด บางทีความรุ้สึกมันไม่ได้ครับ เราทำงานมาเหนื่อย ต้องมาใช้กับเรื่องแบบนี้   ผมควรคุยอย่างไรดีครับ

         ปล. เด็ก2 คนน่ารักดีครับ ไม่ใช่ลูกภรรยาผมแต่เป็นลูกญาติภรรยาผม  แต่เค้าเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด
         ปล2. ถ้าผมคิดจะมีเด็กเป็นของตัวเอง อะไรๆจะดีขึ้นไหมครับ  ถ้าเป็นของผมเองผมจะยินดี ทำเพิ่มทุกอย่างครับ
         ปล3 ความคิดผมดูใจร้ายไปไหมครับ  แต่การเลี้ยงเด็กคนนึงมันใช้ตังมากจริงครับ ถ้าไม่ใช่ของตัวเอง ความพยายาม มันไม่มีเลย