วันนั้นเธอเป็นคนนัดเจอผมที่ห้างแห่งนึงแถวคลองสาน เธอทำงาน bank แห่งนึงแถวเพลินจิต ผมว่างพอดีเลยไป ตอนแรกผมได้เลือกอีกร้านเตรียมไว้เธอบอกเองว่าอยากทานอะไรง่ายๆ แล้วผมเห็นร้านนั้นบรรยากาศโอเค มันเป็นร้านกึ่งร้านกาแฟแต่มีอาหารด้วย บรรยากาศแบบสีขาวโทน พอเธอมาดูก็บอกว่าเดี่ยวไปดูร้านพิซซาอีกร้านดีกว่าซึ่งผมก็ได้เดินผ่านร้านนี้แล้ว ดูทั้งราคาและบรรยากาศ และเห็นว่าราคาแรงพอตัว อีกทั้งบรรบากาศมีแดดส่องเกือบทั้งร้าน ทำให้รู้สึกว่าเขาอาจไม่ชอบแต่คิดผิด เธอเลือกร้านนี้เลย อาจเพราะร้านนี้เปิดประตูจนเห็นริมน้ำเจ้าพระยา เธอน่าจะชอบเพราะเห็นบอกอยากทานพิซซาร้านนี้ด้วย

ผมก็ตามใจเธอเอาร้านนี้แต่ก็ถามย้ำว่าจะเอาร้านนี้จริงๆใช่ไหมเพราะมีแดดเข้ามาแม้จะเปิดแอร์แล้ว เธอก็ยืนยัน ผมก็โอเคเข้าไปกิน และนั่งหันหลังบังแดดให้แต่อาจเพราะมีแดดมาชนหลังเต็มๆเลยมีพูดไปว่าร้อนนิดหน่อย  ตอนทานเสร็จรายการอาหารที่สั่งมามีแค่พิซซากับน้ำผลไม้ที่เธอสั่งมาซึ่งราคาถือว่าแรงสำหรับอาหารแค่สองอย่าง ตอนแรกเธอจะยื่นบัตรเครดิตให้เพื่อจ่าย แต่ผมบอกว่าไม่เป็นไรจะสแกนจ่ายไปก่อน  พอออกมาเธอก็พูดตลกไปเรื่องอื่นแล้วขอตัวไปห้องน้ำ จากนั้นก็บอกว่าต้องรีบไปห้างแถวบ้านแบบผมเองยังงงๆ ว่าจะไม่พูดไรมั่งเลยเหรอ  เพราะไม่เคยเจอแบบนี้ หลังจากนั้นเลยส่งข้อความไปบอกเธอให้กลับดีๆ เธอก็ตอบขอบคุณมาแค่นั้น ผ่านไปวันนึงผมลองถาม feedback เธอตอบกลับว่าน่าจะยังไม่เหมาะกัน เพราะผมดูขี้กังวล  เข้าใจว่าน่าจะเรื่องแดดที่ผมพูดในร้านที่มีเรื่องเดียว เพราะเรื่องอื่นตอนคุยกันก็ปกติ มีหยอดมุขเฮฮาใส่ แต่ตัวเธอบอกเองว่าเป็น introvert และผมก็ introvert  มันเลยเหมือนถามคำตอบคำ ซึ่งผมมีคำถามดังนี้ว่า การที่เธอกลับไปดื้อๆ โดยไม่ขอบคุณนั้น เสียมารยาทไหม?