สวัสดีค่ะ เมื่อวันที่3 มิถุนายน ที่เป็นวันวิสาขบูชาเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เราช็อคและเสียใจมากๆ คือย่าเราเสียไปกะทันหัน โดยที่เราไม่ได้ตั้งตัวเลยจริงๆ ย่าเป็นบุคคลในบ้านที่เรารักมากที่สุดในชีวิตเลยค่ะ  ท่านเลี้ยงเรามาตั้งแต่4เดือน จนตอนนี้เราอายุ 20 เรารักและผูกพันกับท่านมากๆ ก่อนวันที่ท่านเสียเราคุยกับท่านตอนเช้าก่อนที่เราจะฝึกสอน แล้วท่านก็บอกให้เราเข้าโรงเรียนให้เสร็จก่อนแล้วค่อยมาเล่า พอมาวันเสาร์อาเราก็โทรมาบอกว่าย่าเสียแล้วค่ะ ตอนนี้ครบรอบ1เดือนที่ท่านเสีย เราก็ยังรู้สึกปล่อยวางและทำใจไม่ได้จริงๆ ฟังธรรมะก็แล้ว แต่เราก็ยังนอนร้องไห้ทุกคืนเลยค่ะ อีกอย่างคือเราเสียใจที่เรายังไม่ได้ตอบแทนพระคุณย่าอย่างเต็มที่เลยค่ะ ก่อนที่เขาเสียเราปิดเทอมก่อนฝึกสอนได้มีโอกาสไปอยู่กับย่า1สัปดาห์ ช่วงนั้นเราช่วยทำงานบ้านคอยดูแลย่า คุยเล่นกับย่า แต่เราก็ยังรู้สึกเสียดายที่อยากอยู่กับท่านให้นานกว่านี้ค่ะ 
เราเลยอยากมาถามเพื่อนๆพี่ๆในพันทิพย์ที่มีประสบการณ์หรือเคยพบเจอเรื่องราวการสูญเสียหน่อยค่ะ ว่าควรทำอย่างไรดีคะ แล้วช่วงเวลานั้นผ่านมาได้ยังไงกันบ้างคะ 
ปล. แล้วถ้าเราสวดมนต์แผ่เมตตาอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ย่า จะช่วยได้อีกทางขึ้นมั้ยคะ ตอนนี้เรากำลังทำอยู่ค่ะ 
ขอบคุณทุกคนที่มาตอบด้วยนะคะ