พอดีผมพึ่งเรียนจบและเริ่มทำงานได้ 4-5 ปีแล้วครับ เป็นพนักงานบริษัท WFH 100% เงิน 60K 
ผมคบกับแฟนตั้งแต่เรียน ป.ตรี จนถึงตอนนี้ แฟนผมเขาเรียนต่อ ป.โท จนจบแล้วย้ายมาอยู่คอนโดด้วยกัน 

ตอนแรกก็ดีนะครับ เป็นชีวิตที่ใฝ่ฝันเลยได้อยู่กันแบบนี้ แต่หลังจากอยู่ด้วยกันมา 2 ปี ปัญหาเริ่มเกิดครับ 
เมื่อก่อนผมกับแฟนแบ่งหน้าที่กันทำความสะอาดบ้าน หน้าที่ใครหน้าที่มัน แต่มาหลังๆ เริ่มเป็นผมที่ทำคนเดียวครับ 
คือบางทีผมก็เหนื่อยกับงาน อยากพักบ้าง แต่เหลือบไปเห็นจานยังไม่ล้าง ผ้ายังไม่ซักงี้ก็ต้องลุกไปทำต่อ 
เคยคุยกับแฟนเรื่องนี้แล้วเขาก็บอกเดี๋ยวทำ แค่คำว่าเดี๋ยวเขาคือ 3 วันได้ (3วันจริงๆ) ถึงทำ

เรื่องงานเมื่อก่อนแฟนผมก็ทำหลังจากจบ ป.โทมา แต่ทำได้สัก 6 เดือนก็เลิกทำเลย แล้วมาอยู่ห้องเฉยๆ เห็นว่าไม่ชอบเพื่อนร่วมงานและมันเหนื่อย เงินน้อย (25k) เขาอยากได้พอๆกับผม
เคยสมัครงานไปแล้ว แต่โดนปฏิเสธมาทุกที่ เนื่องจากเขาเรียกเงินเดือนสูงไปหรือบ.ไม่มีกำลังจ่ายคนจบสูง แล้วสายนั้นก็ไม่ได้เป็นที่ต้องการของตลาดด้วย
แฟนผมเรียนเก่งมากๆ ภาษาเขาก็ได้ แฟนผมเขาเลยอยากเรียนป.เอก เพื่อหวังเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยที่รับวุฒินี้
เขาอยากไปเรียนต่อเมืองนอกมาก แต่เขายังไม่มีเงิน ถึงมีทุนให้แต่ว่าจะไม่พอ
เขาเลยอยู่กับผมไปเรื่อยๆ แต่ต่อให้แฟนผมไม่มีงานผมก็โอเคร เงินผมคนเดียวก็สามารถเลี้ยงได้อยู่ แล้วก็คิดว่าเงินเดือนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆอยู่แล้ว 
แต่มาเรื่องงานบ้านที่แฟนผมเริ่มไม่ทำอะไรเลย แล้วก็ปล่อยทิ้งไว้อย่างงั้น จนผมต้องไปทำเองแม้ว่าจะเหนื่อยจากงานมากก็ตาม 
แรกๆผมก็ไหว มาหลังๆผมเริ่มไม่ใช่แล้ว เป็นเพราะผมรักเขาน้อยไปหรือเพราะหมดรักแล้วหรือเพราะอะไร?

แล้วแฟนผมก็เป็นพวกหัวสมัยใหม่มาก ดูแต่ข่าวการเมืองและเรื่องสิทธิมนุษยชนทั้งวัน ผมเข้าใจนะการเมืองมันเป็นเรื่องของทุกคน แต่ก็ไม่เข้าใจเขาว่าแค่ไปทำความสะอาดห้องก่อนดูหรือดูเสร็จนี้มันยากขนาดนั้นเลยหรอ ไม่ก็บางทีเล่น TikTok ทั้งวัน จนดึกจนดื่นแล้วก็ตายสาย บางทีเล่นตอนกลางคืนมันก็ทำให้ผมนอนไม่ได้ เเต่ต้องไปทำงานแต่เช้าก็เหนื่อยเหมือนกันนะ
แล้วบางทีเรื่องบางอย่างก็เทียบไทยกับเมืองนอกจนผมาไม่รู้จะพูดยังไง เช่น เงินเดือน, สวัสดิการแรงงานงี้ เขาก็เลยอยากหนีไปอยู่ ตปท. อย่างเดียวเลย 
ผมเริ่มใช้อะไรเขาก็ไม่ทำ แม้ว่าจะคุยกันก่อนหน้านี้ว่าเป็นหน้าที่ของเขาก็ตาม 
แต่เขาใช้อะไรผมไปทุกอย่างนะ อยากกินนู้นกินนี้ บราๆ ผมไปซื้อให้โดยที่ไม่เถียงอะไร

เราเคยทะเลาะกันแรงๆครั้งนึง เขาบอกว่าเขาจะกลับไปอยู่บ้าน แต่ผมก็ไม่อยากให้เขาไปไหนนะ เพราะผมรักเขาจริงๆ 
บางทีอาจเป็นเพราะการถูกเลี้ยงดูของเขาด้วยมั้ง พ่อแม่เขาเป็นคนตามใจลูกมาก อยากได้อะไรก็ได้หมดเลย 
ผมเลยเริ่มสงสัยในตัวเองว่าผมรักเขาน้อยลงหรือเพราะอะไร ทำไมหลายๆอย่างเคยดี ต้อนนี้ไม่ดีได้อย่างไร 
ความจริงก็ไม่อยากเลิกเลย เพราะมองว่าปัญหานี้มันอาจเล็กๆ แค่เราทำแทนก็จบ
แต่พอสะสมมาเรื่อยๆมันเริ่มเหนื่อยๆแล้วอะครับ 

อยากทราบว่าคนที่เคยเจอปัญหาแบบนี้มามีวิธีแก้และปรับความเข้าใจยังไงบ้างครับ?
ผมอยากให้เขาเงยหน้าจากมือถือมาทำงานบ้านแค่นั้นเอง
ไม่ก็ถ้าไม่อยากทำงานบ้านก็ไปทำงานประจำให้ช่วยกันแบ่งเบาภาระพออะครับ