เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วสักพักแต่เรารู้สึก ยังค้างคาใจ ว่าสิ่งที่เรากำลังตัดสินใจทำอยู่ตอนนี้มันคือสิ่งที่คนปกติทั่วไปเขาทำกันไหม ตัดสินใจทำแบบเรามันถูกต้องไหม เรื่องมันยาวมากๆ เราเคยได้เล่าไปในกระทู้แรก อยากมารวบตึงเป็นข้อเลยนะคะ ถ้าหากมันเกิดขึ้นกับชีวิตของคุณ คุณจะทำแบบเราไหม
สิ่งที่เราทำคือ ไม่ติดต่อ พี่สาว แม่ พี่ชาย มาเป็นเวลา 1 -2 ปีแล้วค่ะ จากที่เมื่อก่อน ติดต่อ ปีละ หลายครั้ง
และคิดว่า เราจะพยายามเข้มแข็งแข็งใจ ไม่ไปงานศพเขาถ้าวันที่พวกเขาเสีย เราเลิกยุ่งเกี่ยวทุกกรณี
สาเหตุเพราะ
เขาให้ชีวิตเรามาแล้ว ทำกับชีวิตเราเหมือน เราไม่ใช่คน
1. เราเป็นคนที่ดีกับครอบครัวมาก ทุกสิ่งทุกอย่าง อดทน ต่อความเห็นแก่ตัว พูดจาทำร้ายจิตใจ และทำร้ายร่างกายจากคนเป็นแม่ และพี่ชาย ที่ชอบแกล้งซ้อมทุบตีเรามาตั้งแต่เด็กๆ จนถึง วัยรุ่นมันมีแฟน ไปติดหญิงถึงเลิก มาสนใจแกล้งน้อง ทุกคนในบ้าน เห็นแก่ตัว และใช้เราอย่างกับเป็นคนรับใช้ในบ้าน คอยเก็บกวาด ความมักง่ายของทุกคนในบ้าน พี่สาวพี่ชายกินข้าวไม่เคยล้าง ไม่เคยเก็บจาน กินไหนทิ้งนั่น และพี่สาวยังมีพาระทิ้งไว้ให้เรากับแม่คือหลาน พี่สาวก็เห็นแก่ตัวกับแม่อีกที เราทุกทรมาน เราไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร เราพึ่งพาดูแลตัวเองได้ทุกอย่าง เราอยู่ในบ้าน ดีแค่มีหลังคาอยู่ และมีข้าวกินแบบอดอยาก นอกนั้น ความปลอดภัยในชีวิต และจิตใจไม่มีเลย ชนิดที่ว่าเราร้องให้ทุกวันเป็นเวลา20 ปี จนเราเป็นแพนิก หวาดพวาง่าย
2. พวกเขากักขังเราโดยเพาะแม่ เขาอนุญาตให้เราไปได้แค่ร้านของชำ ตอนใช้ไปซื้อของ กับไปรร.เท่านั้น ไม่อนุญาตให้ไปที่ไหนทุกกรณี แม้แต่รพ. ยกเว้น เราจะตายตรงหน้า แบบเป็นลม เขาถึงพาไป แต่ถ้า ปวดท้อง/ปวดหัว/เจ็บป่วยแบบ ยัง พูดได้ เขาไม่พาเราไป และไม่อนุญาต ให้เราไปเอง ทุกกรณีทั้ง ที่มีบัตรทอง เคยใส้ติ่ง อักเสบตอน5ขวบ เรา เจ็บแทบตายทรมานอยู่7วัน เขาถึง จะพาไป แม่โดนหมอตำหนิว่า ทำไมถึงพาลูกมา ลูกใส้ติ่งจะแตกตายแล้ว
3. พ่อเลี้ยงลวนลามเรา แม่ก็มองอยู่ไม่ทำอะไรตอนเราเด็กๆ ไม่รู้ว่าสิ่งที่เค้าทำคืออะไร พอรู้ตัว เราก็หนี ห่างอยู่ห่างเขามาตลอด ไม่เคยอยู่ใกล้ แต่ด้วยความเป็นเด็ก บางนาทีเราหลงลืม ว่าเค้าเคยทำแบบนี้ ก็มีบางครั้งไปไว้ใจเขา แต่ก็ดึงตัวเองกลับมา และพอโตขึ้น เราไม่เคยอยู่ใกล้เค้า สักนิด เขาชอบ แอบมองเรา ชอบแอบ ดูน่าอกเรา ตอนเมา ชอบทำเป็น จะมากอด เรา จะอยู่ห่างเขา ด้วยความ กลัวตลอดเวลา แม่รู้แต่ไม่ทำอะไร ยังอยู่กับเขาปกติ และดูยกย่องเขามาก ทั้งที่ขี้เมา กินเหล้า ปากเสียตอนเมา ทำร้ายข้าวของ เคยทำร้ายแม่ (เรื่องพี่เขาลวนลามขอไม่เล่ายาวรู้สึกไม่โอเคที่สุดขอจบเท่านี้นะคะ)
4. เคยกลั้นใจ รวมรวมความกล้า บอก เรื่องนี้กับ พี่สาวพี่ชาย ในตอนที่โตพอ เขาสองคน"ไม่เชื่อ และไม่เคยสนใจที่จะถามไถ่ต่อ
5. แม่และพี่สาว คือ เส้น ศูนย์รวม ความทุกความเสียใจ ของเรา พี่สาวชอบกอบโกย ทุกสิ่งทุกอย่างจากเรา เราไม่เคยขอความช่วยเหลือจากใคร เรื่องอะไรในบ้านเลยเราสู้ด้วยตัวเอง ทุกเรื่อง แม้แต่ วันที่เราโตเป็นสาวเรา ใช้ผ้าเก่าๆ มาพับๆกัน ใส่ซ้อนกกน. เอง เราไม่เคยขอแม้แต่เงิน ซื้อผ้าอนามัยจาก เขาเราไม่ได้หยิ่งแต่เรารู้ว่าบ้านเราจน และเรากลัวแม่ แม่เคยด่าเราหยาบคาย ว่าเรา มีน่าอก ใหญ่ ทุเรส มองด้วยสายตา รังเกียจ เรากลายเป็นคนชอบ นั่งห่อตัว จน ชอบนั่งหลังค่อมเพราะ เวลากลับมายืน หลังตรง ตอนไปรร .จะปวดหลัง กลัวพ่อเลี้ยงมองด้วย
นี่แค่ตัวอย่างนะคะ เราเจออะไรเยอะมาก เราไม่เคยบอก ปัญหาชีวิตกับที่บ้านได้เลย เพราะเราก็รู้ด้วยว่าบ้านเราก็ปัญหาเยอะแล้ว ไม่อยากให้ใครมาลำบากเพราะเรา
6. แม่ชอบดูถูกความรักของเราที่มีให้แม่ ถึงแม่เราจะทำถึงแม่เราจะทำไม่ดีกับเรายังไงเมื่อก่อนเรายังทนได้ และสงสารเขาเสมอ แต่มีช่วงเวลานึง คำพูดเค้าทำเราเจ็บปวด จนน้ำตามันตกข้างในใจ จนถึงทุกวันนี้ เราภูมิใจมาตลอดที่แม่ เก็บของเก่าขาย ถึงแม้เพื่อนที่รร.จะล้อ กลั่นแกล้ง แต่มีวันนึง เรานั่งซ้อน จักรยานซบหลังแม่ เพราะแดดร้อน และอยากกอด ซบแม่ด้วย เค้าด่าเราว่าคงจะอายเพื่อนสินะถึงได้มาหลบข้างหลังกู คงจะอายที่กูจนและลำบากคงจะอายที่กูจนและลำบาก ตอนนั้นเราไม่เถียงแล้วไม่พูดอะไรเลยสักคำตอนนั้นเราไม่เถียงแล้วไม่พูดอะไรเลยสักคำได้แต่ร้องไห้ ทำไมความคิดและจิตใจแม่ถึง คิดได้แค่นี้
7. แม่ มีอคติ กับเราทุกเรื่องจะ รักพี่สาว มากกว่าเรา พี่สาวทำพี่สาวทำอะไรถูกทุกอย่าง ส่วนเราทำอะไร ผิดเสมอ ไม่เคยใช้พี่สาวเลย งานบ้าน พี่สาวไม่เคยแตะ แถมยังสร้างพาระ แม่วานให้ช่วยทำอะไร เขาบ่น ว่า ปัดพาระห่างตัว แต่ตัวเองสำคัญที่สุด ต้องได้อย่างที่ตัวเองต้องการ
8. แม่เคยเจอยาทาแผลในปากในกระเป๋าเรียนเรา แล้วมาตบตีเรา ด่าเรา หยาบคาย เพราะคิดว่าเป็นถุงยาง เราไม่เถียงเขาสักคำ เพราะแม่เป็นคนที่เถียงไม่ได้ เลยเขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น พอรู้ว่าเป็นซองยา หน้าเสีย และไม่ขอโทษเราสักคำเราเสียใจมาก ดูถูกเรา ว่าเราจะไปมีอะไรกับใคร ทั้งๆ ที่ขังเราไว้ขนาดนี้ จะไปมีอะไรกับใครเนี่ย 😞
โดนครอบครัวทำร้ายหนักมากเราคิดถูกไหมคะที่ตัดสินใจแบบนี้
สิ่งที่เราทำคือ ไม่ติดต่อ พี่สาว แม่ พี่ชาย มาเป็นเวลา 1 -2 ปีแล้วค่ะ จากที่เมื่อก่อน ติดต่อ ปีละ หลายครั้ง
และคิดว่า เราจะพยายามเข้มแข็งแข็งใจ ไม่ไปงานศพเขาถ้าวันที่พวกเขาเสีย เราเลิกยุ่งเกี่ยวทุกกรณี
สาเหตุเพราะ
เขาให้ชีวิตเรามาแล้ว ทำกับชีวิตเราเหมือน เราไม่ใช่คน
1. เราเป็นคนที่ดีกับครอบครัวมาก ทุกสิ่งทุกอย่าง อดทน ต่อความเห็นแก่ตัว พูดจาทำร้ายจิตใจ และทำร้ายร่างกายจากคนเป็นแม่ และพี่ชาย ที่ชอบแกล้งซ้อมทุบตีเรามาตั้งแต่เด็กๆ จนถึง วัยรุ่นมันมีแฟน ไปติดหญิงถึงเลิก มาสนใจแกล้งน้อง ทุกคนในบ้าน เห็นแก่ตัว และใช้เราอย่างกับเป็นคนรับใช้ในบ้าน คอยเก็บกวาด ความมักง่ายของทุกคนในบ้าน พี่สาวพี่ชายกินข้าวไม่เคยล้าง ไม่เคยเก็บจาน กินไหนทิ้งนั่น และพี่สาวยังมีพาระทิ้งไว้ให้เรากับแม่คือหลาน พี่สาวก็เห็นแก่ตัวกับแม่อีกที เราทุกทรมาน เราไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร เราพึ่งพาดูแลตัวเองได้ทุกอย่าง เราอยู่ในบ้าน ดีแค่มีหลังคาอยู่ และมีข้าวกินแบบอดอยาก นอกนั้น ความปลอดภัยในชีวิต และจิตใจไม่มีเลย ชนิดที่ว่าเราร้องให้ทุกวันเป็นเวลา20 ปี จนเราเป็นแพนิก หวาดพวาง่าย
2. พวกเขากักขังเราโดยเพาะแม่ เขาอนุญาตให้เราไปได้แค่ร้านของชำ ตอนใช้ไปซื้อของ กับไปรร.เท่านั้น ไม่อนุญาตให้ไปที่ไหนทุกกรณี แม้แต่รพ. ยกเว้น เราจะตายตรงหน้า แบบเป็นลม เขาถึงพาไป แต่ถ้า ปวดท้อง/ปวดหัว/เจ็บป่วยแบบ ยัง พูดได้ เขาไม่พาเราไป และไม่อนุญาต ให้เราไปเอง ทุกกรณีทั้ง ที่มีบัตรทอง เคยใส้ติ่ง อักเสบตอน5ขวบ เรา เจ็บแทบตายทรมานอยู่7วัน เขาถึง จะพาไป แม่โดนหมอตำหนิว่า ทำไมถึงพาลูกมา ลูกใส้ติ่งจะแตกตายแล้ว
3. พ่อเลี้ยงลวนลามเรา แม่ก็มองอยู่ไม่ทำอะไรตอนเราเด็กๆ ไม่รู้ว่าสิ่งที่เค้าทำคืออะไร พอรู้ตัว เราก็หนี ห่างอยู่ห่างเขามาตลอด ไม่เคยอยู่ใกล้ แต่ด้วยความเป็นเด็ก บางนาทีเราหลงลืม ว่าเค้าเคยทำแบบนี้ ก็มีบางครั้งไปไว้ใจเขา แต่ก็ดึงตัวเองกลับมา และพอโตขึ้น เราไม่เคยอยู่ใกล้เค้า สักนิด เขาชอบ แอบมองเรา ชอบแอบ ดูน่าอกเรา ตอนเมา ชอบทำเป็น จะมากอด เรา จะอยู่ห่างเขา ด้วยความ กลัวตลอดเวลา แม่รู้แต่ไม่ทำอะไร ยังอยู่กับเขาปกติ และดูยกย่องเขามาก ทั้งที่ขี้เมา กินเหล้า ปากเสียตอนเมา ทำร้ายข้าวของ เคยทำร้ายแม่ (เรื่องพี่เขาลวนลามขอไม่เล่ายาวรู้สึกไม่โอเคที่สุดขอจบเท่านี้นะคะ)
4. เคยกลั้นใจ รวมรวมความกล้า บอก เรื่องนี้กับ พี่สาวพี่ชาย ในตอนที่โตพอ เขาสองคน"ไม่เชื่อ และไม่เคยสนใจที่จะถามไถ่ต่อ
5. แม่และพี่สาว คือ เส้น ศูนย์รวม ความทุกความเสียใจ ของเรา พี่สาวชอบกอบโกย ทุกสิ่งทุกอย่างจากเรา เราไม่เคยขอความช่วยเหลือจากใคร เรื่องอะไรในบ้านเลยเราสู้ด้วยตัวเอง ทุกเรื่อง แม้แต่ วันที่เราโตเป็นสาวเรา ใช้ผ้าเก่าๆ มาพับๆกัน ใส่ซ้อนกกน. เอง เราไม่เคยขอแม้แต่เงิน ซื้อผ้าอนามัยจาก เขาเราไม่ได้หยิ่งแต่เรารู้ว่าบ้านเราจน และเรากลัวแม่ แม่เคยด่าเราหยาบคาย ว่าเรา มีน่าอก ใหญ่ ทุเรส มองด้วยสายตา รังเกียจ เรากลายเป็นคนชอบ นั่งห่อตัว จน ชอบนั่งหลังค่อมเพราะ เวลากลับมายืน หลังตรง ตอนไปรร .จะปวดหลัง กลัวพ่อเลี้ยงมองด้วย
นี่แค่ตัวอย่างนะคะ เราเจออะไรเยอะมาก เราไม่เคยบอก ปัญหาชีวิตกับที่บ้านได้เลย เพราะเราก็รู้ด้วยว่าบ้านเราก็ปัญหาเยอะแล้ว ไม่อยากให้ใครมาลำบากเพราะเรา
6. แม่ชอบดูถูกความรักของเราที่มีให้แม่ ถึงแม่เราจะทำถึงแม่เราจะทำไม่ดีกับเรายังไงเมื่อก่อนเรายังทนได้ และสงสารเขาเสมอ แต่มีช่วงเวลานึง คำพูดเค้าทำเราเจ็บปวด จนน้ำตามันตกข้างในใจ จนถึงทุกวันนี้ เราภูมิใจมาตลอดที่แม่ เก็บของเก่าขาย ถึงแม้เพื่อนที่รร.จะล้อ กลั่นแกล้ง แต่มีวันนึง เรานั่งซ้อน จักรยานซบหลังแม่ เพราะแดดร้อน และอยากกอด ซบแม่ด้วย เค้าด่าเราว่าคงจะอายเพื่อนสินะถึงได้มาหลบข้างหลังกู คงจะอายที่กูจนและลำบากคงจะอายที่กูจนและลำบาก ตอนนั้นเราไม่เถียงแล้วไม่พูดอะไรเลยสักคำตอนนั้นเราไม่เถียงแล้วไม่พูดอะไรเลยสักคำได้แต่ร้องไห้ ทำไมความคิดและจิตใจแม่ถึง คิดได้แค่นี้
7. แม่ มีอคติ กับเราทุกเรื่องจะ รักพี่สาว มากกว่าเรา พี่สาวทำพี่สาวทำอะไรถูกทุกอย่าง ส่วนเราทำอะไร ผิดเสมอ ไม่เคยใช้พี่สาวเลย งานบ้าน พี่สาวไม่เคยแตะ แถมยังสร้างพาระ แม่วานให้ช่วยทำอะไร เขาบ่น ว่า ปัดพาระห่างตัว แต่ตัวเองสำคัญที่สุด ต้องได้อย่างที่ตัวเองต้องการ
8. แม่เคยเจอยาทาแผลในปากในกระเป๋าเรียนเรา แล้วมาตบตีเรา ด่าเรา หยาบคาย เพราะคิดว่าเป็นถุงยาง เราไม่เถียงเขาสักคำ เพราะแม่เป็นคนที่เถียงไม่ได้ เลยเขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น พอรู้ว่าเป็นซองยา หน้าเสีย และไม่ขอโทษเราสักคำเราเสียใจมาก ดูถูกเรา ว่าเราจะไปมีอะไรกับใคร ทั้งๆ ที่ขังเราไว้ขนาดนี้ จะไปมีอะไรกับใครเนี่ย 😞