คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 5
บาปครับ อย่าไปคิดเข้าข้างตัวเองว่ามันไม่รู้สึกเจ็บ ศีลข้อ 1 คือไม่ฆ่าสัตว์ แต่นี่ คุณลงทุนซื้อมา เอามาให้อาหารด้วยมือตัวเอง แล้วสัตว์นั้นก็ตาย รู้ว่าบาปแล้วจำใจทำ ดีกว่าคิดว่าไม่บาปแล้วทำไปเต็มที่ครับ การวางใจมันต่างกัน รู้ว่าบาปแต่จำใจมันจะเบากว่า
ต้องยอมรับความจริงและวางจิตให้ถูก ให้คิดว่าเป็นการให้อาหารตุ๊กแก ไม่ได้อยากจะฆ่าหนอน แต่มันจำใจต้องทำ ลองคุยกับตุ๊กแกดู ช่วยกินอาหารตายแล้วได้ไหม แล้วคุณก็ลองเอาหนอนที่มันตายแล้วมาทดลองให้กินดู เผื่อเขาจะเปลี่ยนใจ
อย่าไปรังเกลียดตุ๊กแกเลยครับ มันเป็นธรรมชาติของเขา แต่คุณอยากเอามาเลี้ยงเองตามความต้องการของคุณ ถึงแม้จะซื้อมาผิดตัวก็เถอะ ถ้าจะเลี้ยงก็ให้ความรักเขาเต็มที่ละกันครับ แต่ถ้ายกให้คนอื่นที่เขาเลี้ยงอยู่แล้ว คนที่เลี้ยงดีๆ ก็เป็นการตัดปัญหา ตุ๊กแกรอดชีวิต คุณก็ไม่ต้องมานั่งทำบาป เงินช่างมันเถอะ หาใหม่ได้
*****สิ่งที่น่าขยะแขยงจริงๆ คือ กิเลส โลภะ โทสะ โมหะ ซากศพเป็นเพียงแค่รูปไม่สวย ไม่น่าชอบใจ เพราะเราไปหลงยึดติดในความงาม ติดในกามคุณ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส เพราะแท้ที่จริงแล้ว องค์ประกอบซากศพ และตัวเราเองก็มีพื้นฐาน เป็นองค์ประกอบธาตุต่างๆ
Carbon, Nitrogen, Oxygen, Hydrogen แยกย่อยออกมาจึงเหมือนๆกันหมด แม้แต่พืชแยกย่อยออกมาก็ได้ทำนองนี้ ไม่ได้ว่า จขกท. นะครับ แต่อยากให้ จขกท. ก้าวข้ามความรังเกลียดนั้น เพราะมันเป็นกิเลสตัวหนึ่ง ไม่ใช่สิ่งที่ดีครับ การไม่กินสัตว์เพราะมีเมตตานั้นดีแล้วครับ แต่อยากให้รู้เห็นตามความเป็นจริง ไม่ใช่เพราะไปยึดติด ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น น่าขยะแขยง จิตเป็นลบ แบบนั้น *****
คนเราเป็นคนธรรมดามีโอกาสทำบาปได้ตลอดอยู่แล้วครับ ก็เอาเท่าที่ไหว ค่อยๆพยายามทำ อยู่ที่เราตัดสินใจ
ถ้าตัดสินใจเลี้ยงต่อก็ต้องวางจิตให้ถูก การเลี้ยงสัตว์ด้วยเมตตาเป็นบุญ การให้อาหารสัตว์ ด้วยสัตว์ที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นปาบ คุณก็จะได้ทั้งบุญและบาปติดตัวไป หนอนบุญน้อยอายุน้อย ถ้ามันเจ็บไม่มากจริง บาปก็จะไม่ได้มากแบบฆ่าสัตว์ใหญ่ ก็พยายามทำบุญ ไถ่ชีวิต ทำบุญโรงพยาบาล ทำบุญสังฆทาน อุทิศให้หนอนเหล่านั้นไป แล้วก็ทดลองพยายามฝึกให้กินที่ตายแล้ว อายุตุ๊กแก 10 ปี++ เลี้ยงนานเลย
ถ้าจะหาคนเลี้ยงก็ยกให้เขาไปฟรีๆเลย หาคนเลี้ยงได้แน่ คุณก็คัดคนที่เขาเป็นมืออาชีพ มีประสบการณ์ จะได้ไม่ต้องมานั่งเครียดอีกว่าส่งน้องไปตาย แบบนี้น่าจะดีที่สุดครับ ไม่รู้ธรรมชาติตุ๊กแกเขาจะเฉาไหมนะ ถ้าย้ายคนเลี้ยงใหม่
ต้องยอมรับความจริงและวางจิตให้ถูก ให้คิดว่าเป็นการให้อาหารตุ๊กแก ไม่ได้อยากจะฆ่าหนอน แต่มันจำใจต้องทำ ลองคุยกับตุ๊กแกดู ช่วยกินอาหารตายแล้วได้ไหม แล้วคุณก็ลองเอาหนอนที่มันตายแล้วมาทดลองให้กินดู เผื่อเขาจะเปลี่ยนใจ
อย่าไปรังเกลียดตุ๊กแกเลยครับ มันเป็นธรรมชาติของเขา แต่คุณอยากเอามาเลี้ยงเองตามความต้องการของคุณ ถึงแม้จะซื้อมาผิดตัวก็เถอะ ถ้าจะเลี้ยงก็ให้ความรักเขาเต็มที่ละกันครับ แต่ถ้ายกให้คนอื่นที่เขาเลี้ยงอยู่แล้ว คนที่เลี้ยงดีๆ ก็เป็นการตัดปัญหา ตุ๊กแกรอดชีวิต คุณก็ไม่ต้องมานั่งทำบาป เงินช่างมันเถอะ หาใหม่ได้
*****สิ่งที่น่าขยะแขยงจริงๆ คือ กิเลส โลภะ โทสะ โมหะ ซากศพเป็นเพียงแค่รูปไม่สวย ไม่น่าชอบใจ เพราะเราไปหลงยึดติดในความงาม ติดในกามคุณ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส เพราะแท้ที่จริงแล้ว องค์ประกอบซากศพ และตัวเราเองก็มีพื้นฐาน เป็นองค์ประกอบธาตุต่างๆ
Carbon, Nitrogen, Oxygen, Hydrogen แยกย่อยออกมาจึงเหมือนๆกันหมด แม้แต่พืชแยกย่อยออกมาก็ได้ทำนองนี้ ไม่ได้ว่า จขกท. นะครับ แต่อยากให้ จขกท. ก้าวข้ามความรังเกลียดนั้น เพราะมันเป็นกิเลสตัวหนึ่ง ไม่ใช่สิ่งที่ดีครับ การไม่กินสัตว์เพราะมีเมตตานั้นดีแล้วครับ แต่อยากให้รู้เห็นตามความเป็นจริง ไม่ใช่เพราะไปยึดติด ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น น่าขยะแขยง จิตเป็นลบ แบบนั้น *****
คนเราเป็นคนธรรมดามีโอกาสทำบาปได้ตลอดอยู่แล้วครับ ก็เอาเท่าที่ไหว ค่อยๆพยายามทำ อยู่ที่เราตัดสินใจ
ถ้าตัดสินใจเลี้ยงต่อก็ต้องวางจิตให้ถูก การเลี้ยงสัตว์ด้วยเมตตาเป็นบุญ การให้อาหารสัตว์ ด้วยสัตว์ที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นปาบ คุณก็จะได้ทั้งบุญและบาปติดตัวไป หนอนบุญน้อยอายุน้อย ถ้ามันเจ็บไม่มากจริง บาปก็จะไม่ได้มากแบบฆ่าสัตว์ใหญ่ ก็พยายามทำบุญ ไถ่ชีวิต ทำบุญโรงพยาบาล ทำบุญสังฆทาน อุทิศให้หนอนเหล่านั้นไป แล้วก็ทดลองพยายามฝึกให้กินที่ตายแล้ว อายุตุ๊กแก 10 ปี++ เลี้ยงนานเลย
ถ้าจะหาคนเลี้ยงก็ยกให้เขาไปฟรีๆเลย หาคนเลี้ยงได้แน่ คุณก็คัดคนที่เขาเป็นมืออาชีพ มีประสบการณ์ จะได้ไม่ต้องมานั่งเครียดอีกว่าส่งน้องไปตาย แบบนี้น่าจะดีที่สุดครับ ไม่รู้ธรรมชาติตุ๊กแกเขาจะเฉาไหมนะ ถ้าย้ายคนเลี้ยงใหม่
แสดงความคิดเห็น
ให้ตุ๊กแกเสือดาวกินหนอนน้ำผึ้งเป็นๆบาปไหมคะ
ตลอดเพียงเพื่อจะถูกวินาทีทรมาน เช่นเชือด เพื่อกลายมาเป็นอาหารของมนุษย์ อีกปัจจัยคือมองว่าถ้าเราสักคนนึงและมีคนที่เป็นวีแกนแบบเราอีกจำนวนแม้จะน้อย1-5เปอร์เซ็นต์ของโลก ก็สามารถช่วยลดจำนวนสัตว์ที่ถูกนำมาเพาะ กักขัง ทรมาน ตายเพื่อพลีเนื้อมาให้คนกิน ถ้า demand ไม่มี supply ก็ไม่มี....เราเลยเป็นวีแกนตั้งแต่นั้นมา เป็นมาน่าจะ11ปีแล้ว เป็นวีแกนของแท้ที่กลับไปทานเนื้อไม่ได้100 % และมองว่ามันไม่ใช่อาหาร รู้สึกมันน่าคะยักคะแหยงไม่ต่างจากเวลาเห็นเศษเนื้อ เลือด ในหนังสยองขวัญ
เราชอบเลี้ยงสัตว์คะ เพราะรู้สึกสงสารยิ่งเขาพูดไม่ได้ สัตว์ที่เราเลี้ยงคือเลี้ยงเหมือนคนคือปล่อยเดินทั่วบ้าน อย่างหมูก็ปล่อยเดินในบ้านนอกบ้าน ถึงเวลาเขาก็กลับมาเอง ออกไปกับหมาที่เลี้ยงไว้อีกตัว....คนแถวบ้านที่ตปทรู้จักว่าเป็นสัตว์เลี้ยงบ้านเราก็ไม่มีใครไปทำอะไรเขา คนแถวตปทคือรักสัตว์
ตอนนี้เราย้ายมาอยู่ไทย เมื่อสามวันก่อนเราไปหาซื้อตุ๊กแกกะว่าจะเอามาปล่อยให้เดินตามผนังบ้านและหากินของเขาเอง แต่ไปซื้อมาผิดเพราะเห็นแค่ว่าสวยดี ปรากฏมันกลายเป็นตุ๊กแกเสือดาวคะ ไม่ใช่ตุ๊กแกเกาะผนังบ้าน......และคนนี้เขาไม่ยอมกินหนอน อาหารแห้ง ี่ี่ี่ี่ที่
ไม่มีชีวิตคะ ให้ไปเขาจะไม่แตะเลย....เราไปปรึกษาคนขายที่จัตุจักรเขาบอกพวกนี้เขาต้องกินอาหารที่เคลื่อนไหวคะ และไต่ผนังหากินเองแบบตุ๊กแกบ้านก็ไม่ได้....คนขายแนะนำให้ซื้อหนอนน้ำผึ้งเป็นๆที่เพาะเอาไปให้เขากินคะ
เราอยากทราบว่าเราจะบาปไหมคะถ้าเราเอากนอนน้ำผึ้งเป็นๆให้ตุ๊กแกกิน?
เราไปอ่านในบทความทางวิทยาศาสตร์ว่าหนอนเจ็บ มีประสาทการหลบหลีกและชีวิต ที่ดิ้นเป็นปฏิกิริยาระบบประสาท....และในทางพุทธหนอนมีวิญญาณไหมคะ? เรากลัวบาปคะ วันแรกที่ต้องให้หนอนแก่ตุ๊กแกเราสะอิดสะเอียนมาก หลอนสุดๆคะ และเขากินเหลือเศษหัว หาง ต่างๆนานา
เราเห็นแล้วหลอนมากจนเก็บไปฝันแบยสยองมาก....พลานไม่อย่างเลี้ยงตุ๊กแกเสือดาวนี้แล้ว ไม่อยากแตะต้องตัวเค้าด้วยมองว่าเป็นสัตว์สกปรก ตอนนี้เวลาแตะเราจะใส่ถุงมือหนาๆ คือไม่อยากแตะตัวเค้าแล้วอะราะเขากินของน่าคะหยะกคะแหยงอยู่ในตัว
เราไม่รู้จะเอาเขาไปขายให้ใคร ซื้อมาแพงด้วย....ความจริงน้องเค้าก็สวยน่ารักคะแต่พฤตกรรมการกินของเขาไม่เหมือนหน้ายิ้มของเขา